Το σκοτεινό Οξυγόνο και οι Χρυσοθήρες του βυθού

Υπάρχουν περιοχές θαλάσσιου πυθμένα που καλύπτονται με μεταλλικούς όζους που σχηματίζονται όταν τα διαλυμένα μέταλλα στο θαλασσινό νερό σε μια αργή διαδικασία που διαρκεί εκατομμύρια έτη συσσωρεύονται και γίνονται μεταλλικά «θραύσματα».

Η συσσώρευση αυτών των «κοιτασμάτων» σε μεγάλα βάθη, όπου επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι επιτρέπει την λειτουργία ενός είδους ηλεκτρολυτικής διαδικασίας μέσω της οποίας παράγεται Οξυγόνο σε πολύ μεγάλες ποσότητες, το οποίο με την σειρά του συντελεί στην ύπαρξη θαλάσσιας ζωής σε πολύ μεγάλα βάθη, όπου δεν φτάνει το φως του Ηλίου. Το Οξυγόνο που παράγεται σε μεγάλα θαλάσσια βάθη, όπου δεν φτάνει το φως του Ηλίου ονομάσθηκε από τους επιστήμονες Σκοτεινό Οξυγόνο

Αυτά τα οζίδια περιέχουν λίθιο, κοβάλτιο και χαλκό, συσσωρευμένα σε μεγάλες ποσότητες, τα οποία κάποιες εταιρείες εξόρυξης σχεδιάζουν να τα συλλέξουν και να τα φέρουν στην επιφάνεια, κατά το πρότυπο των Χρυσοθήρων που μάζευαν ψήγματα χρυσού σε ποτάμια που –κατά το απώτερο παρελθόν- διέσχιζαν και διασπούσαν χρυσοφόρα κοιτάσματα.

Η νομιμοποίηση μιας τέτοιας διεργασίας εκμετάλλευσης των βυθών θεωρείται βέβαιον ότι θα προκαλέσει σοβαρή διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας και πλήθος περιβαλλοντικών και άλλων προβλημάτων με εκτεταμένες καταστροφές αποστερώντας μορφές ζωής από το αναγκαίο οξυγόνο που δεν θα μπορεί πλέον να παραχθεί.