ΚΥΠΡΟΣ: 20 Ιουλίου 1974-1924: 50 χρόνια λησμονιάς

γράφει ο Τόλης Κοϊνης

Επέτειος εισβολής Τούρκων στην Κύπρο και έναρξης της Τουρκικής κατοχής του νησιού, σήμερα. Είπα να κοιτάξω «Τί μαθαίνουν τα παιδιά μας για το Κυπριακό».. Εντόπισα μιαν άλλη τραγωδία.

Η «ΛΗΣΜΟΝΙΑ» που έχει επέλθει τόσα χρόνια για την Τουρκική κατοχή, για το αναγκαστικό ξεσπίτωμα 200.000 Ελλήνων προσφύγων, για την μετατροπή σε πόλεων φαντάσματα της Κυρήνειας και της Αμμοχώστου, για τους χιλιάδες νεκρούς (στρατιώτες και αμάχους) και για τους χιλιάδες αγνοούμενους αιχμαλώτους…

ΕΧΕΙ ΑΙΤΙΑ, ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ: «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».

Οι νέοι που θα μπουν, σήμερα, Φιλοσοφικές, Παιδαγωγικές, Διεθνών Σπουδών, Μέσων Ενημέρωσης και Νομικές – αυτοί που θα έπρεπε να γνωρίζουν το Κυπριακό –δεν έχουν διδαχθεί επίσημα στο Λύκειο ούτε μια λέξη για το τί έγινε στην Κύπρο (ούτε στη διάρκεια του Αντιαποικιακού αγώνα, ούτε στην εισβολή των Τούρκων).

Κάτι μπορεί να έχουν ακούσει στην Τρίτη Γυμνασίου, στο τελευταίο μάθημα.

Αντίθετα μπορεί να διδαχθούν κάτι για το Κυπριακό όσοι πάνε Φυσικομαθηματικές, Πολυτεχνεία, Ιατρικές και Οικονομικά στο «κόντρα μάθημα», που όλοι γνωρίζουμε πόση προσοχή δίνουν σε αυτό το κατ’ ευφημισμόν μάθημα – εφεύρημα της κ. Κεραμέως.

Εάν κάποιος μπει στον κόπο να εξετάσει τις γνώσεις στο θέμα της Κύπρου των νέων δασκάλων και φιλολόγων θα τις βρει ανύπαρκτες. Πώς θα μεταδώσουν στα παιδιά την ιστορική αλήθεια; Πώς θα κτισθεί μέτωπο αντίστασης κατά του νεοΟθωμανικού επεκτατισμού;

Αλλά και στο μάθημα της Λογοτεχνίας, η αγωνιστική Κυπριακή ποίηση είναι απούσα.

Κάποτε, το 1995 (τελευταίες ενέργειες της Κυβέρνησης Αντρέα Παπανδρέου) καθιερώθηκε ως ημέρα σχολικής ιστορικής μνήμης η έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της Κύπρου το 1955, η 1^η Απριλίου… (που είναι και Εθνική γιορτή στην Κύπρο) με τα χρόνια ξεχάστηκε, γιατί συνέπιπτε με την Πρωταπριλιά και θα νόμιζαν οι μαθητές ότι τους λέμε ψέματα.

Εκτός όμως από την τυπική εκπαίδευση, υπάρχει και η άτυπη… μέσα από τα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα… εκεί η Κυπριακή τραγωδία σπάνια γίνεται αντικείμενο αναζητήσεων.

Μην απορείτε γιατί ξεχάσαμε την Κύπρο.

Η «ενότητα του ΝΑΤΟ» !!!!! είναι ο «εθνικός μας στόχος» και αυτό επιβάλλει η «σωστή πλευρά της ιστορίας».

«Πολεμάει ο Μητσοτάκης τους Ρώσους, για να μην προσαρτήσουν τα δυο ψευδοκράτη του Λουγκαντσκ και του Ντονετσκ, αλλά δεν πολεμάει τους Τούρκους που έχουν προσαρτήσει το ψευδοκράτος του Ντενκτάς στην Κύπρο.»

«Πολεμάει ο Μητσοτάκης και όλο το ΝΑΤΟ κατά του Πούτιν για την μη αλλαγή συνόρων στην Ουκρανία, αλλά δεν μιλάει για την ντε φάκτο αλλαγή συνόρων στην Κύπρο.»

Γι αυτό ανεβάζω και τους στίχους του Σαββόπουλου (σχεδόν ξεχασμένους και αυτούς)

«Δεν είναι οικόπεδο που το καταπατούνε

ούτε μια μούρλια Εθνική που επιστρέφει

είναι η Κύπρος που οι εμπόροι την μισούνε

και η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει.»

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το εξαιρετικό άρθρο του καθηγητή Τόλη Κοΐνη δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην ηλεκτρονική εφημερίδα argolikeseidhseis.gr απ’ όπου και το αντιγράψαμε.