του Κώστα Καράπαυλου*
Όπως και να το κάνουμε, φίλοι και φίλες μου, και πιστέψτε με σε αυτό, μία βραδιά στο ξενοδοχείο ….., ένα δείπνο στο εστιατόριο ….., με θέα ….., αυτό το περιδέραιο του ….., εκείνο το υφαντό της …., αυτό το παγωτό του ……, αυτό το κρασί της οινοποιίας ……, αυτή η γραβιέρα του ….. που έφαγα χθες, αλλά και αυτό το ψωμί του φούρνου ……, αυτές οι χυλοπίτες του ……, είναι όλα αυτά ανώτερα από εκείνα των επιχειρήσεων προϊόντων πολυτελείας, που χρεώνονται απίστευτα χρήματα στους πολύ πλούσιους ανά την υφήλιο.
Και όμως εμείς σαν Δήμος, σιγά – σιγά, αλλά με σταθερά βήματα, οργανωνόμαστε. Ήδη έχουμε συγκεντρώσει σε μία βάση δεδομένων (με δηλώσεις GDPR) τα περισσότερα καταστήματα στην πόλη του Ναυπλίου που πωλούν προϊόντα που παρασκευάζουν οι ίδιοι οι τοπικοί επιχειρηματίες. Μία άλλη κατηγορία είναι όλες αυτές οι βιομηχανίες και μικρές βιοτεχνίες και οικοτεχνίες που μεταποιούν με εκπληκτικό τρόπο τα προϊόντα της Ναυπλιακής και Αργολικής γης.
Η μονομέρεια στον τουρισμό, το να βασιζόμαστε σε εισαγόμενα προϊόντα μαζικής παραγωγής και αμφιβόλου ποιότητας, το να προσφέρουμε στα πρωινά στα ξενοδοχεία μέλι εισαγωγής, ενώ διαθέτουμε αυτό το εκπληκτικό Ναυπλιακό μέλι από άνθη εσπεριδοειδών, περιορίζει κατά πολύ τα οφέλη για τον τόπο από την αύξηση του τουρισμού, ενώ ταυτόχρονα είναι εδώ παρόντες οι κίνδυνοι για κάποια καταστροφική για την τοπική οικονομία και κατ΄ επέκταση για την τοπική κοινωνία περίοδο σε μία περίοδο κρίσης.
Είναι δεδομένο ότι τα προϊόντα του Ναυπλίου είναι στην πλειοψηφία τους ποιοτικά ανώτερα. Προϊόντα αργυροχρυσοχοΐας και μικροτεχνίας, υφαντά, υποδήματα και σανδάλια, έντυπα και βιβλία, προϊόντα αγγειοπλαστικής. Και όχι μόνον. Και βεβαίως διαθέτουμε τα περίφημα προϊόντα της αγροτικής και κτηνοτροφικής μας παραγωγής, αλλά και αυτά της μεταποίησης στον τομέα των τροφίμων.
Είναι προφανές, ότι την πρωτοβουλία για την προώθηση της τοπικής παραγωγής πρέπει να έχουν οι ίδιοι οι παραγωγοί, αλλά και οι συλλογικοί τους φορείς, όπως τα Επιμελητήρια και οι Συνεταιρισμοί.
Όμως και ως Δήμος έχουμε την υποχρέωση να συντονίζουμε και να προσφέρουμε την αρωγή μας σε τέτοιες συλλογικές προσπάθειες προώθησης των τοπικών προϊόντων.
Όχι μόνον διότι, όπως προείπα, η αειφορία στην ανάπτυξη προϋποθέτει την συνέργεια των διαφόρων τομέων της τοπικής οικονομίας, αλλά και διότι, αυτή καθαυτή η επικράτηση των τοπικών προϊόντων, έναντι των φτηνών σε ποιοτική και χρηματική αξία απομιμήσεων, άρρηκτα συνδέεται και με τον πολιτισμό του τόπου, αλλά και με την επικράτηση ενός τουριστικού μοντέλου, που θα προσφέρει περισσότερες, αλλά και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, θα προσελκύει ποιοτικό τουρισμό προς όφελος όλων. Διότι, τέλει, ζητούμενο πρέπει να είναι η διαδικασία προσέλκυσης περιηγητών και εξερευνητών από όλον τον κόσμο που θέλουν και να δουν τις ομορφιές και να διασκεδάσουν, αλλά ταυτόχρονα να αποκομίσουν εμπειρίες από τον τόπο μας. Είναι ακράδαντο πιστεύω μου ότι αυτή η διαδικασία των διακοπών από την καθημερινότητα είναι και μία πολιτιστική διαδικασία, υπό την ευρεία του όρου έννοια. Οπότε και θα έπρεπε να είναι επιδίωξη η σύνδεση πολιτισμού με τον τουρισμό.
Ο Δήμος μας, με τα τόσα οικονομικά προβλήματα, πρέπει να ξεφύγει από αυτά τα δαπανηρά και επιφανειακά που γινόντουσαν μέχρι σήμερα και ελάχιστα βοηθούσαν.
Οι γιορτές προώθησης συγκεκριμένων αγροτικών προϊόντων πρέπει να ξεφύγουν από την λογική ενός πανηγυριού και μόνον. Είναι ανάγκη να κινητοποιείται η τοπική κοινωνία και οι τοπικές επιχειρήσεις, εάν θέλουμε αποτέλεσμα και όχι μία ακόμα μέρα ξεφαντώματος. Τα τοπικά εστιατόρια και καφενεία πρέπει να προσφέρουν χυμό Ναυπλιώτικων εσπεριδοειδών, αντί χυμούς από παγοκολώνες που μας καταφτάνουν από την Λατινική Αμερική, στις εορτές προώθησης πορτοκαλιού και μανταρινιού, αλλά και καθ΄ όλη την διάρκεια του έτους.
Η προώθηση της γαστρονομίας πρέπει να γίνεται από ειδικούς, αλλά με συνέχεια και με συνέπεια. Το πρωινό στα ξενοδοχεία μπορεί και πρέπει να είναι καθαρά Ναυπλιώτικο. Στην εορτή της αγκινάρας πρέπει να έχουν συμμετοχή τα τοπικά εστιατόρια που θα έχουν εκείνη την ημέρα, αλλά και όλο τον χρόνο, συνταγές του προϊόντος αυτού. Και πάει λέγοντας.
Πρέπει να ξεφύγουμε από δήθεν εκθέσεις τοπικών προϊόντων στις οποίες ο Δήμος και κατά συνέπεια οι δημότες καταβάλλουν τα ου ολίγα έξοδα για να προβληθούν και να πωλήσουν μία χούφτα επιχειρήσεων η πλειοψηφία των οποίων δεν είναι καν από τον τόπο μας. Αντιθέτως έχει σπουδαία λογική και νόημα να συνδράμουμε διαδικασίες, όπου μέσα από συνέργειες προβάλλονται κάποιοι κλάδοι με συνολικό τρόπο. Ας πούμε ένα φεστιβάλ προώθησης της τοπικής ποτοποιίας, ζυθοποιίας και οινοποιίας με ταυτόχρονη προβολή και προώθηση των τυριών των σπουδαίων τυροκομικών επιχειρήσεων που βρίσκονται στα όρια του Δήμου μας. Και αυτό να γίνει μέσα σε τοπικές επιχειρήσεις εστίασης ή στις εξαιρετικές κάβες του Ναυπλίου και του Τολού. Όλοι μαζί στην κοινή προσπάθεια. Αυτό έχει νόημα και ουσιαστικά μηδενίζει τα έξοδα για τον Δήμο.
Ενδιαφέρον μεγάλο θα είχε ο Δήμος μας να παράσχει την, έστω και την συντονιστική αρωγή του, για την συλλογική προβολή των τοπικών επιχειρήσεων ιδιοκατασκευής προϊόντων τέχνης και όχι μόνον. Και σε αυτά αποβλέπουμε.
Και όταν πλέον μπορέσουμε και έχουμε όλον αυτόν τον πλούτο της τοπικής δυναμικής (διότι περί πλούτου πρόκειται) τότε έχει νόημα να διαθέτει ο Δήμος μας περίπτερο στην έκθεση των επανδρωμένων (στελεχωμένων με προσωπικό θα έλεγα εγώ) τουριστικών σκαφών.
Διότι η έκθεση αυτή, είναι πράγματι ωφέλιμη για τον τόπο και την τοπική οικονομία, πλην όμως μέχρι τώρα, στην διάρκεια αυτής της δεκαετίας δεν έχουμε κατορθώσει να εισπράξουμε τα μεγάλα οφέλη που θα έπρεπε και θα μπορούσαμε.
Διότι διαθέτουμε και τα εστιατόρια που μπορούν με τον καλύτερο τρόπο να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό σε γαστρονομικές απαιτήσεις και πλούσιο επισκέπτη, αλλά και παράγουμε αυτά τα εκπληκτικά προϊόντα, που, ίσως, με μεγάλες δυσκολίες στην αρχή, θα μπορούσαν να παρεισφρύσουν έστω και με πολύ μικρό μερίδιο σε αυτήν την ειδική αγορά των πολυτελών προϊόντων.
Διότι, όπως και να το κάνουμε και πιστέψτε με σε αυτό και το επαναλαμβάνω προς τονισμό, μία βραδιά στο ξενοδοχείο ….., ένα δείπνο στο εστιατόριο ….., με θέα ….., αυτό το περιδέραιο του ……, εκείνο το υφαντό της ……, αυτό το παγωτό του ……, αυτό το κρασί της οινοποιίας ….., αυτή η γραβιέρα του …… που έφαγα χθες, όλα αυτά είναι ανώτερα από εκείνα των επιχειρήσεων προϊόντων πολυτελείας.
*Ο Κώστας Καράπαυλος είναι Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού στο δήμο Ναυπλιέων.
(Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από την ανάρτηση που έκανε η Έφη Σμυρνιωτάκη στην σελίδα του Face Book Φίλοι της παράταξης “Ανάπλι εμπρός”).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Διαβάστε αύριο (22 Μαΐου 2024) σχετικό άρθρο του Ε.Π.ΜΟΝΟΣ με τίτλο “Υποκρισία, Φαταουλισμός ή Διαμάχη Φατριών;”
