γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Είναι από τα άρθρα που σκέπτομαι αν πρέπει να τα γράφω. Γιατί, ναι μεν προκαλούν την αναγνώριση των αναγνωστών για την αντικειμενικότητα της άποψης αλλά συγχρόνως, προκαλούν και την μήνιν των κολαούζων ή ανθρώπων που εκτιμούν τους θιγόμενους.
Ειδικότερα το παρόν άρθρο, με προβλημάτισε δύο ολόκληρες ημέρες πριν αποφασίσω να το γράψω και να το αναρτήσω. Και αυτό γιατί αναφέρεται σε λάθη συμπεριφοράς και κατάχρηση εξουσίας που εντοπίζω σε έναν άνθρωπο που εκτιμώ ως προσωπικότητα (ευπρεπής, μορφωμένος, επαγγελματικά καταξιωμένος, με υψηλή δημοφιλία και αναγνώριση από την κοινωνία του Ναυπλίου).
Αναφέρομαι στον Βαγγέλη Λαμπρόπουλο. Και για την ακρίβεια, στον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντά του, ως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.
Κατανοώ την πίεση υπό την οποία λειτουργεί, την θέση του ως μέλους της παράταξης Ορφανού και την αντίθεσή του με τον τ. Δήμαρχο Δημήτρη Κωστούρο, αλλά…
Όλα τα προηγούμενα πρέπει να τα βάζει στην άκρη όταν κάθεται στην θέση του Προέδρου και κηρύσσει την έναρξη του Δημοτικού Συμβουλίου. Τότε, οφείλει να στέκεται μόνος, με παραστάτες το νόμο και τον κανονισμό του Δημοτικού Συμβουλίου. Δεν μπορεί να έχει «παιδιά και αποπαίδια, ούτε να εκφράζει προσωπικές απόψεις». Αν βεβαίως τον ενδιαφέρει να απολαμβάνει αναγνώρισης και κύρους από τους Αιρετούς, τους Δημότες και τους Δημοσιογράφους.
Η πρόσφατη αναίτιος προσωπική επίθεση κατά του –για πρώτη φορά συμμετέχοντος Δημοτικού Συμβούλου Δημ. Καραγιάννη- δεν αντέχει σε καμία δικαιολογία ή έστω κριτική. Μόνον σε μια γενικευμένη επίκριση. Επίκριση, την οποία δεν έκανε ούτε ο Κώστας Μάκαρης αλλά ούτε και ο Δημήτρης Παπαδημόπουλος. Μόνον ο ίδιος ο Δημοτικός Σύμβουλος που εθίγη εξέφρασε την αποδοκιμασία του για την απρεπή και αναίτια προσωπική επίθεση εναντίον του.
Επισημαίνω, επ’ ευκαιρία την “λουφαδόρικη” συμπεριφορά των συναδέλφων του που τήρησαν ντροπιαστική στάση σιωπής, πλην του Δημήτρη Κωστούρου που μίλησε με σοβαρότητα και ορθή οπτική. Και βεβαίως, αν ερμήνευσα σωστά, την πράξη πολιτικής διαμαρτυρίας της αντιδημάρχου Ντίνας Καραγιάννη η οποία εξέφρασε την διαφωνία της με σιωπηλή αποχώρηση από την συνεδρίαση και με δημόσια ενυπόγραφη αποδοκιμασία της συμπεριφοράς του Προέδρου, στη συνέχεια.
Χρησιμοποιώντας μια λαϊκή έκφραση (που τώρα πια δεν χρησιμοποιείται) θα έλεγα πως «Η αντιδήμαρχος Ντίνα Καραγιάννη ήταν η μόνη που εκείνη τη στιγμή φορούσε παντελόνια».
Αγαπητέ Πρόεδρε, είναι δεύτερη φορά που επιτίθεστε προσωπικά σε σύμβουλο της αντιπολίτευσης, με απαράδεκτο τρόπο. Συμπτωματικά, και τις δύο φορές, επρόκειτο για σύμβουλο που είχε εκλεγεί με την παράταξη Κωστούρου.
«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι πρόγονοί μας, τους οποίους εσείς τιμάτε και διδάσκετε.
Ας έχετε στο νου σας αυτό το ρητό για να μη χρειαστεί να σας θυμίσει κάποιος άλλος την παροιμία του λαού μας που λέει «τρεις και την κακή του μέρα».
Υ.Γ. Με την πεποίθηση πως επρόκειτο για δύο πολύ κακές στιγμές, θεωρώ πως πρέπει να αναφέρω και κάποια από τα πολύ θετικά στοιχεία του Βαγγέλη Λαμπρόπουλου ως Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου. Στοιχεία που δείχνουν ότι γνωρίζει τις υποχρεώσεις του και -αν θέλει- μπορεί να τις τηρεί αναβαθμίζοντας έτσι την λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του οργάνου.
* Επανέφερε τις δημόσιες –δια ζώσης- συνεδριάσεις ως κανόνα λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου.
* Επέβαλε την απ’ ευθείας μετάδοση των συνεδριάσεων και την ανάρτησή τους σε πλατφόρμα του διαδικτύου προκειμένου όποιος θελήσει να μπορεί να ανατρέχει σε αυτές.
* Τηρεί την ώρα έναρξης με ευλάβεια.
* Δίνει τον λόγο (καθ’ υπερβολή) στους επικεφαλής των αντιπολιτευομένων παρατάξεων.
* Γνωστοποιεί την Ημερήσια διάταξη στα ΜΜΕ της Αργολίδας.
* Αναρτά τις αποφάσεις του Δ.Σ. ΑΜΕΣΑ στο Διαύγεια.
* Ανταποκρίνεται σε αιτήματα διευκόλυνσης του δημοσιογραφικού έργου ενημέρωσης των πολιτών και διαφάνειας των διαδικασιών.
Αυτά γράφονται από έναν άνθρωπο που καταμετρά με θετικό πρόσημο την παρουσία του Βαγγέλη Λαμπρόπουλου στην Κοινωνία και τον Δημόσιο Βίο.
