ΕΟ Βασίλης Λαμπρινουδάκης, ομότιμος καθηγητή Κλασσικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής του αρχαιολογικού ερευνητικού έργου στην Επίδαυρο, μίλησε για το ειδικότερου ενδιαφέροντος θέμα «Από τους Δελφούς στην Επίδαυρο και την ολιστική αντιμετώπιση της Υγείας στα ιερά του Ασκληπιού». Η ομιλία έγινε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του θεσμού «Ημέρες Δελφικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2024», με θεματική εστίαση, στην Υγεία και τη Διπλωματία των Πόλεων.
Ο κ. Λαμπρινουδάκης ανέπτυξε οπτικοακουστικά το αφήγημα των Ασκληπιείων της αρχαιότητας με λεπτομερή αναφορά στο Ιερό της Επιδαύρου, το οποίο αποτέλεσε το λίκνο της Υγείας κατά την αρχαιότητα και εξελίχθηκε σε ένα πολυδύναμο κέντρο περί το 400 π.Χ.. Αναφέρθηκε στην αφετηρία της θεουργικής Υγείας – στη θεογονία από τον Απόλλωνα στον Ασκληπιό και στη μετάβαση από το Ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα στον επιδαύρειο πεδινό χώρο του Ασκληπιείου, όπου η Θόλος με το υπόγειό της στέγασε από τον 4ο π.Χ. αιώνα τη χθόνια κατοικία του Ασκληπιού. Διευκρίνισε δε πως «είναι γνωστό από δελφικό χρησμό του Απόλλωνα από τον 5ο π.Χ. αιώνα πως ο Ασκληπιός γεννήθηκε στην Επίδαυρο».
Ο καθηγητής ανέπτυξε παραστατικά και με βάση τα ευρήματα την καθαρτήρια και ιαματική χρήση του ύδατος – της «αναπνοής του νάματος» κατά τον Πλούταρχο και παρουσίασε την οργάνωση της λατρείας της Υγείας στην Επίδαυρο, με τις διαδοχικές διαδικασίες της θυσίας και του κοινού δείπνου του ασθενούς με τον θεό και στη συνέχεια της εγκοίμισης, αφού είχαν προηγηθεί ο καθαρμός, η νηστεία του ικέτη και η ανάγνωση των θαυμάτων του θεού.
Ιδιαίτερη ήταν η αναφορά από τον κ. Λαμπρινουδάκη στην ολιστικότητα της θεραπευτικής αγωγής -ψυχής και σώματος- μέσω της δραματοθεραπείας, καθώς οι γιατροί της αρχαιότητας συνιστούσαν στους ασθενείς με νεύρωση να παρακολουθούν τραγωδίες και σε αυτούς με κατάθλιψη και μελαγχολία, κωμωδίες. Μάλιστα, είχε προηγηθεί της παρουσίασης του καθηγητή στο πρόγραμμα της ημέρας ένας περιεκτικός διάλογος μεταξύ των Nils Fietje, στελέχους του Π.Ο.Υ. και του Φώτη Παπαθανασίου, διευθυντή του Ιδρύματος Θεοχαράκη, για την ανάδειξη της τέχνης ως θεραπευτικού μέσου από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή, με έμφαση στη μουσικοθεραπεία.
Όπως τόνισε ο κ. Λαμπρινουδάκης, η λατρεία του Ασκληπιού διαδόθηκε και σε άλλα κέντρα με την ίδρυση ιερών στη λεκάνη της Μεσογείου, με πρώτο αυτό της Αθήνας. Το δίκτυο αυτό χαρακτηριζόταν από κοινές πρακτικές των Ασκληπιείων στη θεραπευτική προσέγγιση καθώς επίσης από κοινές πολιτικές αλλά και οικονομικές σχέσεις. Ο καθηγητής πληροφόρησε το ακροατήριο πως ήδη από το 2018 λειτουργεί το Διεθνές Δίκτυο Πόλεων με αρχαία Ασκληπιεία, το οποίο ιδρύθηκε από τους δήμους με τα τρία σημαντικότερα Ιερά: της Επιδαύρου, της Κω και της Τρίκκης (Τρικάλων), με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Ιπποκράτειου Ιδρύματος της Κω.
Ειδικότερα για το Ασκληπιείο Επιδαύρου, αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη η υλοποίηση ενός προγράμματος ανάδειξης της πολιτισμικής σημασίας του με τη διαμόρφωση του χώρου και των μνημείων του σε ένα οργανωμένο αρχαιολογικό και περιβαλλοντικό πάρκο, με καθοριστική τη συμβολή του σωματείου «Διάζωμα», του οποίου ο κ. Λαμπρινουδάκης είναι ιδρυτικό μέλος.
Καταλήγοντας, ο καθηγητής υπογράμμισε ότι το μοντέλο λειτουργίας των Ασκληπιείων θα μπορούσε να εμπνεύσει τα σύγχρονα Συστήματα Υγείας προς μια ανθρωποκεντρική κατεύθυνση, με δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών χωρίς διακρίσεις.
