γράφει ο Dr. Νίκος Μπογονικολός*
Θα επιχειρήσω να δώσω μια απάντηση σε ένα ερώτημα που πρέπει να απασχολεί κάθε σκεπτόμενο Πολίτη: «Γιατί η Ελληνική κοινωνία απαξιώνει τους πολιτικούς σχηματισμούς, κόμματα και κομματίδια»;
Για να έχει αξία κάτι απέναντι σε κάθε άνθρωπο ή στην κοινωνία πρέπει να είναι κάτι που προσφέρει στον άνθρωπο. Μπορεί να του προσφέρει άμεσα ή έμμεσα υλικά ή ηθικά αγαθά. Μπορεί να του καλύπτει ψυχολογικές του ανάγκες. Ή απλά μπορεί να είναι κάτι όμορφο!
Τότε έχουμε την αξία ενός αντικειμένου, ενός γεγονότος, μίας σκέψης ή ενός λόγου.
Μία αξία, φυσικά, είναι μεταβαλόμενη και δυναμική. Άλλοτε ανεβαίνει όταν εκτιμάτε ειδικά από πολλούς και άλλοτε πέφτει όταν παύουν να υπάρχουν οι λόγοι που την κάνουν σημαντική και αξιοπρόσεκτη.
Αφού λοιπόν είπαμε περί αξίας, η μείωσή της, η απαξίωσή της είναι κάτι φυσιολογικό όταν ακυρώνονται όλα εκείνα τα στοιχεία της που την κάνουν ελκυστική.
Τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικές κινήσεις στην πατρίδα μας ζουν σε διαρκή κρίση. Αν σκεφτούμε ότι τα δύο κόμματα εξουσίας επί δεκαετίες κατάφεραν να χρεωκοπήσουν με τεράστια δάνεια, πως θα μπορούσε η Ελληνική κοινωνία να θεωρήσει ότι θα δώσουν προοπτική και ανάπτυξη. Όταν νέοι σχηματισμοί από αριστερά και δεξιά λειτουργούν χωρίς σοβαρές εσσωτερικές διαδικασίες, χωρίς παραγωγή επιστημονική πολιτικών προγραμμάτων πως ένας πολίτης θα στηρίξει το μέλλον των παιδιών του σε κάτι που μεταβάλεται κυρίως για εκλογικούς λόγους. Κάποτε έδινε αξία στα κόμματα η κοινωνία με βάση τις ιδεολογικές τους αρχές. Τώρα ζούμε μία περίοδο νερόβραστης πολιτικής. Συναγωνίζονται ποιος θα έχει τις πιο θολές θέσεις και θα τολμούσα να πω απολίτικες!
Η έλλειψη πολιτικής και στοιβαρών θέσεων χαρακτηρίζεται ως εκσυγχρονισμός! Να εσκυγχρονίσουν τί; Δυστυχώς η απαξίωση των πολιτικών σχηματισμών είναι μεγάλη ασθένεια. Ναι με ευθύνη τους κυρίως αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και μία απάθεια στην κοινωνία. Αυτό θα οδηγήσει στο τέλος να μας κυβερνούν όποιοι είναι γνωστά πρόσωπα ή έχουν κάτι ιδιαίτερο και προκαλούν το ενδιαφέρον. Απαξίωση των πολιτικών σχηματισμών σημαίνει τελικά και απαξίωση της πολιτικής.
Ας δούμε ένα παράδειγμα μίας μικρής χώρας πώς ανασυγκροτήθηκε το πολιτικό περιβάλλον της που ήταν όχι απαξιωμένο αλλά καταστροφικό. Έζησε ένα τρομακτικό εμφύλιο πόλεμο. Πολλές σφαγές. Όμως μετά ανέλαβαν την εξουσία ως πολιτικοί μια νέα γενιά. Καθαρά μυαλά, σπουδασμένα, χωρίς διαφθορά στο νου τους και με όρεξη να φτιάξουν την χώρα τους ξανά. Απέκτησαν αξία στο λαό τους. Θεωρείται η Ελβετία της ταραγμένης και φτωχής περιοχής της! Και το όνομά της; Μη γελάσετε είναι πραγματική ιστορία. Η χώρα Ρουάντα της Αφρικής! Να πούμε κάντε το όπως η Ρουάντα; Όχι απλά, με το παράδειγμα βλέπουμε, πως η Ελλάδα μας μπορεί να ελπίζει. Να ελπίζει, κάποια στιγμή να έρθει σε όλους τους πολιτικούς χώρους μία νέα γενιά η οποία να δώσει πάλι αξία σε αυτούς. Με πολιτική σκέψη και παραγωγή πολιτικών! Η δημιουργία αξίας σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς είναι σημαντική για την πατρίδα και την κοινωνία. Και η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
*Ο Dr. Νίκος Μπογονικολός είναι Μαθηματικός.
Κάτοχος MSc στην Κυβερνητική και διδακτορική διατριβή στο Εθνικό Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Kharkov.
Συγγραφέας βιβλίων και άρθρων
σχετικά με τις Τεχνολογίες Πληροφορικής (Blockchain, AI, IoT).
