Καλημέρα κ. Δήμαρχε (14 Ιουλίου)

Καλημέρα Δήμαρχε της καρδιάς μου!

Εχτές τα έκανα μούσκεμα. Για την ακρίβεια τα έκανα όλα μαντάρα. Αλλά δεν φταίω μόνο εγώ. Έχεις βάλει και Εσύ το χεράκι σου. Για την ακρίβεια Εσύ τα έκανες μαντάρα και εγώ ξευτιλίστηκα και ντρόπιασα και το Ναύπλιο σε ένα σπουδαίο δημοσιογράφο που φιλοξενώ.

Φαγώθηκα να τον φέρω  στο Ναύπλιο, γιατί ξέρω πόσο πολύ μπορεί να βοηθήσει δίνοντάς μας θετική δημοσιότητα και τελικά τον έπεισα να κατέβει για μια παράσταση του Φεστιβάλ Κλασσικής Μουσικής.

Τι το ‘θελα Δημαρχέ μου; Ήρθε ο άνθρωπος, πήγαμε παρέα, εγώ δίπλα του φούσκωνα από περηφάνια μέχρι που όταν τελείωσε η πανδαισία με ρώτησε «Οι Ναυπλιώτες δεν αγαπούν την κλασσική Μουσική. Γιατί ήταν άδειες όλες οι καρέκλες»; Καταντράπηκα! Τι να του πω; Ότι δίνει ο Δήμος 75.000 ευρώ για το Φεστιβάλ και ξεχνάει να το διαφημίσει στην Πελοπόννησο και την Αθήνα; Ότι, φέρνεις τον Βακαρέλη, δίνεις συνέντευξη μαζί του, βγαίνεις φωτογραφία δίπλα του και … αυτό είναι όλο; Να του πω για τις πενταροδεκάρες που πηγαίνουν στους δικούς σου ΜΜΕδες με φροντίδα του Κώστα, και ότι το ίδιο το γεγονός δεν το μαθαίνει κανένας Ναυπλιώτης;

Την άλλη φορά Δημαρχούκο μου να βάλεις τη Μαρία να το διαφημίσει. Αυτή ξέρει. Έχει τον τρόπο της.

Τέλος πάντων. Την πάτησα. Είπα να πάρω το αίμα μου πίσω και του πρότεινα μια βόλτα στην Αμαλίας, στην αναμορφωμένη Αιγίου, στο πάρκο ΣΕΑΤ (όπως σου αρέσει να το λες). Δυστυχώς Δήμαρχέ μου με άκουσε!

Στην Αμαλίας μου έκανε την κρίσιμη ερώτηση: «Γιατί δεν βάλατε πράσινο και γεμίσατε τον τόπο με πέτρες και τσιμέντο»; Θυμήθηκα τι είχες πει για εκατοντάδες δέντρα και τον πήγα στην Αιγίου. Εκεί Δήμαρχέ μου ήταν το Βατερλώ μου. Περπατήσαμε 100 μέτρα και μου έπεσε λιπόθυμος από τη ζέστη. Έψαξα για σκιά, τζίφος. Έψαξα για λίγο νερό, καμιά λιμνούλα, τίποτα.

Ευτυχώς Δήμαρχέ μου που βγήκε μια κυρία από το σπίτι και μας φρόντισε. Αλλιώς θα τον χάναμε τον άνθρωπο. Τώρα χάσαμε μόνο την έξωθεν καλή μαρτυρία.

Βέβαια Δημαρχούκο μου εγώ έκανα αυτό που έπρεπε και του είπα ότι «σε δέκα χρόνια τα δεντράκια θα έχουν μεγαλώσει» και ότι «η μελέτη φταίει που δεν υπάρχει ένα συντριβάνι σαν και αυτά που έβαλες στις πλατειούλες δίπλα στη θάλασσα» και ότι «αν καθίσει λίγες μέρες θα τον πάω για γουρουνοπούλα».

Δεν σου λέω, Δήμαρχε της καρδιάς μου τι μου απάντησε ούτε πως σε χαρακτήρισε, για να μη στεναχωρηθείς και με τόση ζέστη μου πάθεις τίποτα.

Μου έκοψε όμως και δεν τον πήγα εκεί δίπλα από το Γαλαξία γιατί σκέφτηκα πως αν με ρωτούσε πως τη λένε την πλατεία δεν θα ήξερα να του απαντήσω μια και, όπως ίσως θυμάσαι, δεν έχει όνομα.

Καλό Σαββατοκύριακο Δήμαρχέ μου και σου υπόσχομαι να μη ξανακάνω τέτοιο λάθος.

Τ.Ι. Μώρος

Υ.Γ. Ένας είναι ο, τραμπούκος, Δήμαρχος