Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Για τον Δημήτρη Καμπόσο έχω γράψει πολλές φορές και απ’ ότι φαίνεται θα χρειαστεί να γράψω ακόμη περισσότερες.
Είναι μια πολιτική προσωπικότητα που αυτοβούλως περιόρισε την εμβέλειά του για να προσφέρει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Άργος. Το Άργος που σήμερα έχει βρει την ιστορική διάστασή του (γεωγραφικά) και προσπαθεί να αποκτήσει και την διάσταση που του αρμόζει πολιτικά.
Η ψυχοσύνθεση, τα ηγετικά χαρακτηριστικά, η πολιτική του ευστροφία και η εντυπωσιακή μαχητικότητά του, θα μπορούσαν να έχουν αναδείξει τον Δημήτρη Καμπόσο σε σημαντικές κυβερνητικές θέσεις ως Ηγετικό πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Του κόμματος που επέλεξε να ενταχθεί (από τα μεταφοιτητικά του χρόνια) για να προσφέρει στις ιδέες και τις αρχές που τον χαρακτηρίζουν.
Η αφοσίωση μέχρι θυσίας στην Πατρίδα, η Πίστη στην ιστορική διαφορετικότητα των Ελλήνων, η απέχθεια προς τους ανεύθυνους δικαιωματιστές, η άρνηση να ξεχάσει τα όσα εγκλήματα (φυσικά και εθνικά) διέπραξε το ΚΚΕ στην εφαρμογή της στρατηγικής του για εξωκοινοβουλευτική κατάληψη της εξουσίας, τον χαρακτήριζαν από έφηβο και του προσέδιδαν χαρακτηριστικά «επαναστάτη».
Σε πρώιμο στάδιο της ζωής του έκρινε πως οι κομματικοί συμβιβασμοί και τα παρασκήνια των μηχανισμών δεν ταίριαζαν με τον ανυπότακτο χαρακτήρα του. Ούτε θα του επέτρεπαν να φέρει εις πέρας το μεγάλο σκοπό στον οποίο ήταν αφιερωμένος: «Να ανασύρει από τη συλλογική ιστορική μνήμη των Δαναών την ξεχασμένη προσφορά τους στον Πολιτισμό και την Ιστορία της Ελλάδος και της Ευρώπης».
Συνειδητοποίησε γρήγορα ότι, σε πρώτο στάδιο θα έπρεπε ο Δήμος Άργους Μυκηνών να αποτελέσει το κέλυφος που θα επέτρεπε την ανάταξη των δυνάμεων που -εξωγενείς παράγοντες- δεν επέτρεπαν στους Αργείους να εμφανίσουν.
Μίλησε με ειλικρίνεια στους Πολίτες. Τους πρότεινε σύγκρουση με το κυρίαρχο σύστημα και τους υποσχέθηκε ευημερία. Τον εμπιστεύθηκαν και τους το ανταπέδωσε. Σήμερα όλο και περισσότεροι Έλληνες (με πρώτους τους δημότες του δήμου Άργους Μυκηνών) μαθαίνουν την Αργεία καταγωγή του οίκου του Μ. Αλεξάνδρου. Μαθαίνουν την Αργεία καταγωγή του ημίθεου Ηρακλή. Μαθαίνουν τη συνεισφορά των Αργείων στην γλυπτική και τη φιλοσοφία. Η Ιστορική μνήμη ανασύρεται από τα σκοτεινά κελιά όπου την είχαν έγκλειστη οι εχθροί της.
Ο Δήμος Άργους Μυκηνών, ανακτά την ιστορική αναγνώριση και εμπεδώνει την ηγετική του παρουσία μεταξύ των μεγάλων δήμων της Ελλάδος και όχι μόνον.
Συγχρόνως, η κάλυψη των ελλείψεων σε υποδομές (Θεατρικές και Συνεδριακές Αίθουσες για την πολιτιστική άνθιση, Κολυμβητήρια και Γήπεδα για την άθληση της Νεολαία και όχι μόνον, Σχολεία και Πανεπιστημιακές Σχολές για τη μόρφωση και την επιμόρφωση των Δημοτών, Δομές πρόνοιας που δουλεύουν αθόρυβα και αποτελεσματικά, Διαμόρφωση ενός διαφορετικού οικονομικού προφίλ που έχει σαν βάση τον τουρισμό, Διευκολύνσεις για επιβίωση και δημιουργία παραγωγικών μονάδων και τώρα, Φροντίδα για τα χωριά και την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής, είναι μερικά από όσα έχει καταφέρει ο Δημήτρης Καμπόσος μέσα σε μια δεκαετία.
Η συνταγή του είναι γνωστή αλλά δύσκολα εφαρμόσιμη από άλλους. Πίστη στο σκοπό, σχεδιασμός για την επιτυχία του, εμπιστοσύνη στους συνεργάτες, απόλυτη προτεραιότητα στο συμφέρον των πολλών, δύναμη ψυχής για σύγκρουση με τους εμφανιζόμενους ως ισχυρούς και ανιδιοτελή απόλυτη διάθεση προσφοράς προς το Λαό και τον Τόπο που υπηρετείς και ηγείσαι.
Για όλους αυτούς τους λόγους δεν είναι συμπαθής στα κομματικά κατεστημένα και ακόμα περισσότερο στο σύστημα των προσκυνημένων αριστερών που υπηρετούν δουλικά τη θέληση των εξωθεσμικών παραγόντων.
Η ακύρωση της διαγραφής του Δημήτρη Καμπόσου και η επάνοδός στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος, προκάλεσε το αντιδεξιό σύνδρομο των αριστερών και των αριστερούληδων ανά την Ελλάδα. Αντιδρούν στην ήττα που υπέστησαν και στην απειλή που αντιπροσωπεύει γι’ αυτούς ο Καμπόσος, τα πιστεύω του και ο μοναδικός τρόπος που τα υπηρετεί. Αντιδρούν με εξαγορασμένους δημοσιογράφους συστημικών ΜΜΕ και μωροφιλόδοξους τοπικούς αρχηγίσκους που εκπροσωπούν το μίσος των λίγων για τον προστάτη των πολλών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, ευρισκόμενοι σε διατεταγμένη υπηρεσία, θα συνεχίσουν τις υλακές τους μέχρι τις εκλογές. Μέχρι τότε, δηλαδή, που ο Λαός θα πει σε κάποιους απ’ αυτούς «Ούστ ρε» και σε κάποιους άλλους «μετρηθήκατε και βρεθήκατε λειψοί».
