Του Χάρη Β. Μιχαλακόπουλου….
Ζούμε στην εποχή της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας(;).
Ο κοινοβουλευτισμός πλέον υπερτερεί του Συντάγματος, κάτι που έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές, τις τελευταίες δεκαετίες.
Κατά καιρούς, διάφοροι Βουλευτές-καμικάζι εισάγουν νομοθετήματα εμφανώς αντισυνταγματικά και αντιλαϊκά. Παράλληλα οι υπόλοιποι βουλευτές ψηφίζουν ΝΑΙ (σε όλα) χάριν της όποιας «κομματικής» πειθαρχίας (και φυσικά του Α.Τ.Μ της Βουλής).
Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους εκπίπτουν (παρόλα τα συγκοινωνούντα δοχεία που υπάρχουν) στο μέλλον, από τη Ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά έχουν ήδη προκαλέσει ανεπανόρθωτη κοινωνική ζημιά στους θεσμούς, σε πολίτες και στις επιχειρήσεις, προς τέρψη και της κονόμας «κολλητών» και μεγάλων επιχειρηματικών κύκλων.
Οι Κυβερνήσεις πλέον αποτελούνται σε συντριπτικό ποσοστό από άτομα του κλειστού κύκλου του εκάστοτε Πρωθυπουργού, που ουδέποτε ψηφίστηκαν από το λαό (40% περίπου εξωκοινοβουλευτικών στη σημερινή Κυβέρνηση Μητσοτάκη).
Το Αγγλικό Δίκαιο επικρατεί του Ελληνικού και οι εντολές της Ε.Ε, αμέσως γίνονται νόμοι στη Βουλή των Ελλήνων για να ευχαριστηθούν και να κερδοφορήσουν οι Ευρωπαίοι.
(Ευρωβουλευτής Νίκη Τζαβέλλα (ΝΔ): “Να καεί η Ελλάδα για το καλό της Ευρώπης”).
Ο κάθε Πλεύρης μπορεί να αρνείται όποτε θέλει, το δικαίωμα στην εργασία και στην επιβίωση δεκάδων χιλιάδων οικογενειών, απλά για να φανεί καλός στον αφέντη του.
Ο κάθε Θεοδωρικάκος μπορεί να νομοθετεί εκ των υστέρων και να αλλοιώνει τα εκλογικά αποτελέσματα στην αυτοδιοίκηση, απλά γιατί μπορεί και ίσως γιατί έτσι είχε μάθει στη Κ.Ν.Ε.
Που θα ήταν άραγε όλοι αυτοί εάν ακόμα ίσχυαν οι Νόμοι του Σόλωνα, για τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει Βουλευτής; (μιλάμε για τον 5ο π.Χ αιώνα, το χρυσό αιώνα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας)
Θυμίζω μερικές…
α) Να είναι Αθηναίος πολίτης.
β) Να κατέχει την Ελληνική Παιδεία και θρησκεία.
γ) Να μην είναι κίναιδος.
δ) Να καταγραφεί όλη η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που φορούσε), καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.
ε) Εάν ο νόμος που έφερνε ήταν ζημιογόνος για το σύνολο, τότε η ζημιά θα πληρωνόταν από κατάσχεση της καταγεγραμμένης περιουσίας του. Εάν αυτή δεν έφτανε τότε θα δούλευε αυτός και οι δικοί του σε δημόσια έργα.
στ) Εάν ο νόμος που έφερνε τελικά ζημίωνε ηθικά την Αθήνα, τότε ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ.
Η οποιαδήποτε λοιπόν σύγκριση με το σήμερα είναι απογοητευτική….
Εάν κάποιος πει ότι «δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τις εποχές», θα του απαντήσω ότι «μπορούμε να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα»….
Από τη μια: η λειτουργία μια Δημοκρατίας (δεν αναλύω τις εκατοντάδες παραμέτρους της τότε καθημερινής λειτουργίας των θεσμών) που έμεινε να φωτίζει ακόμα όλο το Πλανήτη ως φωτεινό παράδειγμα δημιουργίας έργων και κυρίως λόγων και κατέκτησε πνευματικά για 25 αιώνες όλο το Πλανήτη.
Από την άλλη: η σημερινή κατρακύλα, που η χώρα μας είναι παντελώς ανυπόληπτη και ο καρπαζοεισπράκτορας της Οικουμένης. Ένας λαός σε αντικατάσταση από Αφρικανοασιάτες, να φοβάται να πει τη λέξη ΕΛΛΗΝΑΣ (την αντικαθιστούν και αυτή με το «Ελλαδίτης» εάν δε το μάθατε) μην τον πουν νατιβιστή-φασίστα-ρατσιστή κλπ…
Και φυσικά οτιδήποτε έχει ως συνθετικό τη λέξη «ΕΘΝΟΣ» καίγεται άμεσα στην πυρά της πολιτικής ορθότητας, με τη χρυσοπληρωμένη βοήθεια χιλιάδων παπαγάλων στα ΜΜΕ.
Η σύγκριση λοιπόν είναι ατυχής…
Ας αναζητήσουμε λοιπόν τη πολιτική και τους πολιτικούς που θα εκφράζουν Πατριωτικά αισθήματα και θα νομοθετούν με βάση το Εθνικό συμφέρον.
Οι σημερινοί πολιτικοί (και η πολιτική που εξασκούν) δεν θα ήταν ικανοί ούτε να γλύψουν τα…..σανδάλια του Σόλωνα…
