γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Μελετώ τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες της Αργολίδας, αναζητώντας εκείνους τους λίγους, που ταυτίζουν την ύπαρξή τους με την ευθύνη εκπροσώπησης των συνδημοτών τους. Αναζητώντας αιρετούς, που να διακρίνονται για την ικανότητα προσαρμογής στα δεδομένα των εποχών που αλλάζουν. Που να παλεύουν ακούραστα και αποτελεσματικά τα προβλήματα που διαρκώς γεννάει η ζωή. Που μέσα τους να συνυπάρχουν η δύναμη του εφήβου και η εμπειρία που προσδίδει ο χρόνος. Που να είναι, συγχρόνως, πολεμιστές και διπλωμάτες. Που να διαθέτουν τα χαρίσματα αυτά και να τα χρησιμοποιούν προς χάριν των Δημοτών και της αειφόρου ανάπτυξης του Δήμου τους.
Κάποιους που ο χρόνος να μην βαραίνει τα βήματά τους. Να μην στεγνώνει τη δροσιά των νέων ιδεών. Που να προχωράνε στον χρόνο της ζωής παραμένοντας “Αιώνιοι Έφηβοι”.
Ηγήτορες που να τους διακρίνει η επαναστατικότητα! Η δύναμη να κυνηγούν το ακατόρθωτο! Η αστείρευτη επιθυμία να κάνουν το κάτι παραπάνω! Η αφοσίωση στο σκοπό! Η Πίστη πως μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο! Η απουσία κόπωσης και συμβιβασμού ως προς τον στόχο!
Τα γράφω αυτά και στο μυαλό μου έρχεται ο Δημήτρης Καμπόσος. Ο άνθρωπος που επανέφερε τον αρχαιότερο δήμο της Ευρώπης, και πάλι στο προσκήνιο. Ο συγκρουσιακός, αποτελεσματικός, συναισθηματικός, ανυποχώρητος “Έφηβος Δήμαρχος” του Δήμου Άργους Μυκηνών.
