Υπερασπίσου το παιδί. Γιατί εάν γλυτώσει το παιδί…υπάρχει ελπίδα.

Του Χάρη Β. Μιχαλακόπουλου…

Ένα (ακόμα) μεγάλο σκάνδαλο ήρθε στο φως της δημοσιότητας. Ένα κύκλωμα παιδεραστίας, με σαφείς πολιτικές προεκτάσεις.

Πριν από μερικά χρόνια όλα τα ΜΜΕ διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους , ότι εάν μέλος ενός νόμιμου πολιτικού κόμματος προβεί σε εγκληματική πράξη, τότε το κόμμα είναι συνυπεύθυνο. Επίσης έλεγαν έντονα ότι, εάν μέλη μιας τοπικής οργάνωσης είναι υπεύθυνα για «κακές» πράξεις, τότε πάλι το κόμμα είναι συνυπεύθυνο.

Τότε λεγόταν τοπική Πειραιά-τώρα λέγεται τοπική Κολωνού. Τότε λεγόταν Χ.Α, τώρα λέγεται Ν.Δ.

Η αλήθεια είναι αυτή όσο και εάν δεν μας «αρέσει». Εκτός εάν οι ιδεολογικές μας εμμονές είναι επάνω από την ωμή και οφθαλμοφανέστατη αλήθεια, εκτός εάν τα κομματικά μας γυαλιά είναι επάνω από τους παιδόφιλους-τους παιδεραστές-τους εγκληματίες κάθε είδους και «χρώματος». Τότε πολύ απλά είμαστε συνένοχοι στα εγκλήματα και δεν δικαιούμαστε ούτε να κρίνουμε, ούτε να διαμαρτυρόμαστε για τη «σάπια» κοινωνία». Πρέπει να ζητούμε ισονομία, εκτός εάν τελικά δεν τη θέλουμε!

Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή για τα δομημένα ομόλογα ή το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου ή την Novartis ή την Siemens ή τα υπερκέρδη των εταιριών ενέργειας ή το παραδικαστικό κύκλωμα (με φαινόμενα παιδεραστίας) ή το κλείσιμο των εργοστασίων λιγνίτη ή η παραχώρηση οπλικών συστημάτων ή η εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας κλπ….

Απλά τελικά μερικοί είναι πιο «ίσοι» από τους άλλους στην κατά τα άλλα «τυφλή» δικαιοσύνη. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αλλάξει εάν θέλουμε να ξαναγίνουμε Κράτος.

Κλείνοντας ας βοηθήσουμε και εμείς με τον τρόπο μας να σταματήσει η δράση αυτών των σιχαμερών όντων που παρουσιάζονται (και) ως «άνθρωποι», δίνοντας μερικές εικόνες από σύμβολα που χρησιμοποιούν ως κώδικες επικοινωνίας.

Επίσης ας έχουμε τεντωμένες τις κεραίες μας, γιατί “Ζούμε Στην Εποχή Της Εκπούστευσης Και Εκπουτάνευσης Του Έθνους Μας. Σπεκουλαδόροι Και Κίναιδοι Διευθύνουν Την Χώρα”, όπως είπε χαρακτηριστικά και ο τεράστιος Σαράντος Καργάκος (δε θα ξεχάσω ποτέ τη λογοκρισία της φράσης αυτής, μέσα σε άρθρο μου, από εκδότη, για να μην «προσβάλλει το σύστημα»).

Γιατί εάν γλυτώσει το παιδί….υπάρχει ελπίδα.

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

Διαβάστε και αυτό πριν από 20 μήνες!!! εδώ