Ιστορίες πολιτικής ελαφρότητας και ένας σοβαρός Πρωθυπουργός

της Ελένης Παναγιωτοπούλου

Τον Μάρτιο που μας πέρασε, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρουλάκης τοποθετήθηκε υπέρ  της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης, αλλά εναντίον της πρότασης για πρόωρες εκλογές! Το οξύμωρο έως και γελοίο του πράγματος ανέλυσα σε άρθρο μου, με τίτλο “Το εκκρεμές του polyamorous ΚΙΝΑΛ.”

Έκτοτε, παρακολουθώντας τον κ. Ανδρουλάκη, στις επιτηδευμένα αραιές συνεντεύξεις του, απογοητεύτηκα πλήρως. Λόγος απλοϊκός και ρηχός, σε σκληρή παλαιοκομματική γλώσσα των 80ς επενδεδυμένος  με τα γνωστά τσιτάτα  περί δεξιάς, σοσιαλδημοκρατίας, δημοκρατικής  παράταξης και τα συναφή.

Με βασικό πολιτικό του αφήγημα τις  γενικόλογες αοριστίες, με την αμέριστη συμπαράσταση κεντρικών ΜΜΕ, με ασπίδα την απουσία του από τη Βουλή και με όπλο το νεαρό της ηλικίας του, άφηνε το χρόνο να κυλά, θεωρώντας ότι θα  καταφέρει να καταγραφεί στην συνείδηση του εκλογικού σώματος ως ο φέρων τον ευρωπαϊκό  αέρα αλλαγής του πολιτικού σκηνικού.

Η πολιτική όμως δεν είναι μόνο στιγμές. Είναι μια δυναμική, μεταβαλλόμενη διαδικασία και κάποτε έπρεπε να αρχίσει να τοποθετείται. Τότε αποδείχτηκε ότι ο επίδοξος  βασιλιάς όχι μόνο είναι γυμνός και αμήχανος, αλλά και υστερόβουλος …

Παραθέτω:

Αμέσως μετά την εκλογή του αρνήθηκε δύο φορές την πρόσκληση του Πρωθυπουργού για συνάντηση γνωριμίας!  Πόσο άραγε σύγχρονο, θεσμικό και  ευρωπαϊκό ακούγεται αυτό;

Ακολούθως ο κ. Ανδρουλάκης δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει το κόμμα του σε κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Κυρ. Μητσοτάκη  ούτε τον Αλ. Τσίπρα, αλλά κάποιο  άλλο  αδιευκρίνιστος πρόσωπο. Το προσβλητικό του θέματος  για τους ψηφοφόρους και την ίδια την  δημοκρατία, είναι τόσο προφανές, που εύλογα δημιουργεί το ερώτημα, με ποιο δικαίωμα το τρίτο κόμμα  θα ορίσει ποιος θα είναι πρωθυπουργός της χώρας; Και πόση αλαζονεία κρύβει η συγκεκριμένη τοποθέτηση;

Πριν από λίγες μέρες ο κ. Ανδρουλάκης ξαναχτύπησε … Σε συνέντευξή του δήλωσε σχετικά με το πρόσωπο που θα είναι Πρωθυπουργός, ότι δεν έχει σημασία ποιο κόμμα είναι πρώτο και ποιό  όχι, αλλά σημασία έχει ποιός εμφανίζει μεγαλύτερη άνοδο στα ποσοστά του, δηλ. το  ΠΑΣΟΚ που κατά αυτόν θα έχει άνοδο και όχι  η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ που θα έχουν πτώση…

Σαν να λέμε δηλαδή ότι το χρυσό μετάλλιο σε ένα αγώνισμα δεν πρέπει να το παίρνει ο πρώτος σε επίδοση, αλλά αυτός που έχει βελτιώσει περισσότερο την προηγούμενη  επίδοσή του!!!

Στη δε Βουλή, το κόμμα του καταψήφισε την ιστορική συμφωνία εξυγίανσης των Ναυπηγείων της Ελευσίνας, με ρητορική που θύμιζε κόμμα εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς,  αδιαφορώντας για τους 600 εργαζόμενους που θα έμεναν στο δρόμο!

” Ήταν μια αστοχία του κ Ανδρουλάκη, σκοπιμότης ή απλή ελαφρότης;” αναρωτιόμουν σε εκείνο το άρθρο και απαντούσα:

“Ενδεχομένως, η σύμπλευση αυτή  ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ  να μην  υπαγορεύτηκε απλώς από κοντόφθαλμη και μικροπολιτική  αντιπολιτευτική ανάγκη, αλλά να υποκρύπτει μια γενικότερη τάση της νέας ηγεσίας του  ΠΑΣΟΚ. Την τάση γενικότερης σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ, με ορατό στο βάθος  το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές  με απλή αναλογική” .

Για όσους από εσάς αναρωτιούνται σήμερα,  η απάντηση που έδωσε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ είναι καθαρή: υπάρχει σαφής γραμμή ρήξης του ΠΑΣΟΚ με τη  ΝΔ και σύμπλευσης με το ΣΥΡΙΖΑ. Και το σφάλμα με την υπόθεση των υποκλοπών χρησιμοποιήθηκε ως βούτυρο στο ψωμί του κ Ανδρουλάκη, που διευκόλυνε  τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να ακολουθήσει μια γραμμή ρήξης με τη ΝΔ,την οποία είχε ήδη προαποφασίσει. Ο κ . Ανδρουλάκης αρνήθηκε να ενημερωθεί αρμοδίως για τους λόγους της παρακολούθησης του, ομιλεί μόνο  αόριστα περί σοσιαλδημοκρατίας  ως αυθαίρετος  αυτόκλητος εκπρόσωπος του ” δημοκρατικού” κόσμου και δεν καταθέτει καμία συγκεκριμένη πολιτική πρόταση για τα προβλήματα της χώρας.

Τον καταλαβαίνω.  Έχει δύσκολη αποστολή. Δεν είναι εύκολο να αντικρούσει κανείς με προτάσεις συγκεκριμένες και δομημένο λόγο το κυβερνητικό  σχέδιο και τις θέσεις  του Κυρ. Μητσοτάκη. Δεν έχει ούτε τις γνώσεις ούτε την εμπειρία ούτε το κατάλληλο επιτελείο για κάτι τέτοιο. Θα ήταν πιο εύκολο να καταφύγει στον λαϊκισμό  και τη δημαγωγία, όμως σε αυτόν τον τομέα  έχει πάρει τα σκήπτρα ο ΣΥΡΙΖΑ ! Γι αυτό καταφεύγει σε λογικές ακροβασίες, πολιτικές ανοησίες και ασαφείς θέσεις.

Οπότε δικαίως αναρωτιέται ο Πρωθυπουργός, αν όχι εμείς τότε ποιοι;

Μήπως μια πολιτική τερατογένεση, όπως η συγκρότηση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΠΑΣΟΚ -ΜΕΡΑ25  με ανοχή ή στήριξη ΚΚΕ, δηλ μιας κυβέρνησης  χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος της ΝΔ;

Αυτό επιζητεί ο κ Ανδρουλάκης;

Το γνωρίζουν οι πιθανοί ψηφοφόροι του; Γνωρίζουν  οι  ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που επέλεξαν να αντισταθούν στις σειρήνες του λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ, ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να τους προκύψει  ξανά ο κ. Τσίπρας από την πίσω πόρτα και μάλιστα με τις ευλογίες του αρχηγού τους;

Μια τέτοια μεθόδευση ορθώς χαρακτηρίζεται τερατογένεση, αφού περιφρονεί την λαϊκή ετυμηγορία υπέρ του πρώτου κόμματος.

Και για αυτό έχει τεράστια σημασία η συμμετοχή και η ψήφος στις πρώτες αυτές εκλογές με απλή αναλογική. Διότι όσο μεγαλύτερο ποσοστό πάρει το πρώτο κόμμα (η ΝΔ  δηλ) τόσο   αυτή η  πιθανότητα τερατογένεσης απομακρύνεται, γιατί δεν θα βγαίνουν οι αριθμοί.

Το  δίλημμα στο οποίο θα κληθούν  να απαντήσουν οι ψηφοφόροι στις  εκλογές που έρχονται  προβάλλει πλέον πολύ καθαρά: Υψηλό ποσοστό ΝΔ και Πρωθυπουργός ο Κυρ. Μητσοτάκης ή θολά νερά;

Δεύτερη ευκαιρία σε αυτούς που κράτησαν όρθιο τον τόπο εν μέσω τόσων κρίσεων ή δεύτερη φορά στη συμφορά;

Ο λαός θα αποφασίσει.