Η προχειρότητα της απογραφής, η αδιαφορία των πολιτών, ο συνεχής μαρασμός της επαρχίας, αποτυπώθηκαν πλήρως σε αριθμούς που είχαν ως πολιτική συνέπεια την ανακατανομή των εδρών υπέρ των αστικών κέντρων και κατά της επαρχίας.
Στις περιφέρειες Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας ειδικότερα είχαμε:
Α) Δυτική Ελλάδα:
- Αιτωλοακαρνανία 5 έδρες από 7 (-2)
- Αχαία 8 έδρες από 9 (-1)
- Ηλεία 4 έδρες από 5 (-1)
Β) Πελοπόννησος
- Αργολίδα 3 έδρες (καμία μεταβολή)
- Αρκαδία 2 έδρες από 3 (-1)
- Κορινθία 4 έδρες (καμία μεταβολή)
- Λακωνία 2 έδρες από 3 (-1)
- Μεσσηνία 4 έδρες από 5 (-1)
Παρόμοια εικόνα υπήρχε και στην υπόλοιπη χώρα, με αποτέλεσμα το λεκανοπέδιο της Αττικής να κερδίζει 18 έδρες(!!!) και έτσι να εκλέγει πλέον πάνω από 1/3 της Βουλής (104 βουλευτές). Εάν μέσα σε αυτή την εξίσωση βάλουμε τους Βουλευτές Επικρατείας, τους Βουλευτές που θα προέρχονται από την Ομογένεια και κάποιους Βουλευτές που θα εκλεγούν στην επαρχία αλλά είναι μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών και τοποθετήθηκαν από τα κόμματα ως «εκλεκτοί» σε διάφορους νομούς (αυτό το φαινόμενο θα γίνει πολύ έντονο στη περίπτωση δεύτερων εκλογών με λίστα), τότε περίπου το 1/2 της Βουλής (150 βουλευτές) θα εκπροσωπούν μόνο τα προβλήματα της Αττικής.
Με δεδοµένο ότι η χώρα θα οδηγηθεί στις κάλπες στο τέλος της άνοιξης του 2023, όπως έχει προαναγγείλει ο πρωθυπουργός, τότε αυτοµάτως ενεργοποιείται το σενάριο της διεξαγωγής των δύο διαδοχικών εκλογικών αναµετρήσεων (αρχικά µε απλή αναλογική και στη συνέχεια µε τον νόµο Θεοδωρικάκου) µε τα στοιχεία της απογραφής του 2021 και όχι µε αυτά του 2011, όπως θα συνέβαινε, π.χ., αν η προσφυγή στη λαϊκή ετυµηγορία προκηρυσσόταν για το προσεχές φθινόπωρο.
Τελικά το γνωστό σύνθημα «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα», μένει μόνο ως ευχολόγιο….
