Από την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ την ΑΡΧΑΙΑ ΗΛΙΔΑ, ξεκινούσαν οι Αθλητές και υποψήφιοι Ολυμπιονίκες για την ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ για να αγωνιστούν στο ΣΤΑΔΙΟ των Αθλημάτων , του Πνεύματος και των Αξιών.
Οι ΑΘΛΗΤΕΣ για τρεις (3) μήνες εκπαιδεύονταν στην ΑΡΧΑΙΑ ΗΛΙΔΑ στο Νου και στο Σώμα. Γιατί στην Αρχαιότητα ήταν διττής σημασίας και αξίας το μήνυμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το μήνυμα της νίκης όσο και το μήνυμα της καταξίωσης και υστεροφημίας σε ένα επίπεδο άυλο, αξιών και οραμάτων. Ένα ΜΗΝΥΜΑ που δυστυχώς δεν λειτουργεί σήμερα στους σύγχρονους Αγώνες που κυρίαρχο στοιχείο είναι ο οικονομικός παράγοντας σε όλες του τις εκφάνσεις. Γι’ αυτό το σημαντικό και θλιβερό γεγονός η Διαδικτυακή Εταιρεία DOXAS/ΔΟΞΑΣ ΙΚΕ εδώ και έξι (6) μήνες στοχεύει στην παγκόσμια προβολή και ακτινοβολία της ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ και της ΑΡΧΑΙΑΣ ΗΛΙΔΑΣ.
ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ήταν, είναι και θα είναι ο «τελευταίος σταθμός» των ΑΘΛΗΤΩΝ πριν από τον μεγάλο αγώνα. Σ’ αυτό το Στάδιο θριάμβευε ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ, το ΠΝΕΥΜΑ και οι ΑΞΙΕΣ.
Το ΣΤΑΔΙΟ έχει χωρητικότητα σαράντα πέντε χιλιάδων (45.000) θεατών που κάθονταν στη γη και ο στίβος είχε μήκος 192,27 μέτρα. Οι διαστάσεις του Σταδίου ήταν σε μήκος 600 ολυμπιακά πόδια δηλαδή 212,54 μέτρα (κάθε ολυμπιακό πόδι μετριέται με το πόδι του Ηρακλή που αντιστοιχεί σε 32,04 εκατοστά) και σε πλάτος 88,95 ολυμπιακά πόδια δηλαδή 28,5 μέτρα και είχε είκοσι (20) διαδρόμους για τους Αθλητές.
Στην Ελληνιστική εποχή κατασκευάστηκε η ΚΡΥΠΤΗ, μία στοά από μεγάλες πελεκητές πέτρες, που ένωνε τον ιερό περίβολο που βρίσκονταν οι αθλητές με τον χώρο του Σταδίου στον οποίον κατευθύνονταν. Από την Κρυπτή εισέρχονταν στο Στάδιο και οι Ελλανοδίκες και οι Αθλητές. Η κρυπτή σκεπάστηκε με αψίδα τον 3ο π.Χ. αιώνα με συνολικό μήκος 32,10 μέτρων. Στη νότια πλευρά του Σταδίου, υπήρχε ένα ανάχωμα που στο κέντρο του έστεκαν οι θώκοι των Ελλανοδικών. Γύρω τους επάνω στο ανάχωμα κάθονταν οι θεατές. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στο Στάδιο της Ολυμπίας ουδέποτε χτίστηκαν λίθινα καθίσματα για τους θεατές. Οι Αγώνες δεν τελούνταν για το θέαμα ή τους θεατές αλλά για τους αθλητές. Υπήρξε ένας χώρος όπου θριάμβευε ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ως η τέλεια επικυριαρχία του πνεύματος πάνω στο σώμα, το ΠΝΕΥΜΑ ως κινητήρια δύναμη για τον αγώνα και την κατάκτηση του πολυπόθητου σκοπού και οι ΑΞΙΕΣ της ευγενούς άμιλλας, της συλλογικότητας και τέλος της ηθικής καταξίωσης που επέφερε τόσο η νίκη όσο και η συμμετοχή στους Αγώνες.
Στο Στάδιο μετά την λήξη των Αγώνων, οι ΕΛΛΑΝΟΔΙΚΕΣ στεφάνωναν τους Νικητές με τον ΚΟΤΙΝΟ, ένα στεφάνι αγριελιάς από μια συγκεκριμένη καλλιστέφανη ελιά που βρισκόταν στον Κρόνιο Λόφο και είχε εκλεκτή θέση στον ιερό χώρο της Ολυμπίας. Από εκεί κόβονταν τα κλαδιά που γίνονταν τα πολυφίλητα στεφάνια για τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο πρώτος που στέφθηκε με τον κότινο της Νίκης στο στάδιο της αρχαίας Ολυμπίας ήταν ο Μεσσήνιος σταδιονίκης ΔΑΪΚΛΗΣ. Μετά από αυτήν την σύντομη αναδρομή στο Στάδιο της Ολυμπίας γίνεται φανερό πως ο χώρος, οι άνθρωποι και τα δρώμενα διέπονταν από μια βαθιά πνευματικότητα που εκλείπει από τις μέρες μας. Και ενώ στο Στάδιο της Ολυμπίας σήμερα δεν διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, συντελείται όμως η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας ως εναρκτήρια Εκδήλωση για την έναρξη των Αγώνων στις διάφορες πόλεις του Κόσμου.
Το Φως της Ολυμπίας το υποδέχονται τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα της ελληνικής Πολιτείας, την δάδα κρατούν οι πιο διακεκριμένοι αθλητές και το Φως ταξιδεύει με τιμές αρχηγού κράτους μέχρι τον τελικό του προορισμό. Ζωντανός φορέας πολιτισμού, ευγενικών ιδανικών και ανθρωπιστικών αξιών.
Υπεύθυνη για τη δημιουργία των κειμένων για «Το Φως της Ολυμπίας» Μαρία-Άννα Δαφνοπούλου
