Ελληνική επανάσταση στην ¨αρχιτεκτονική¨ των υπολογιστών

Την πρώτη οπτική «κρυφή» μνήμη υπολογιστών στον κόσμο, η οποία αποθηκεύει φως αντί για ηλεκτρικό ρεύμα και μπορεί μελλοντικά να επιτρέψει την εκτίναξη της υπολογιστικής ισχύος, αλλάζοντας την ίδια την αρχιτεκτονική των τσιπ και των υπολογιστικών συστημάτων, δημιούργησε ερευνητική ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

Η νέα μνήμη cache «χτίζει» πάνω στην παρακαταθήκη που είχε δημιουργήσει η ίδια ομάδα, όταν πριν από λίγα χρόνια έκανε την πειραματική επίδειξη της ταχύτερης οπτικής μνήμης RAM στον κόσμο. Και τα δύο επιτεύγματα απέχουν ακόμα αρκετά χρόνια από την πιθανή διάθεσή τους στην αγορά ως εμπορικά προϊόντα, όπως επισημαίνουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι ερευνητές, αλλά θέτουν τα θεμέλια για την επίλυση ενός από τα σημαντικότερα και πιο μακρόβια προβλήματα των υπολογιστών, αυτού που χαρακτηρίζεται ως «Τείχος Μνήμης»: δηλαδή του γεγονότος ότι οι ταχύτητες των μνημών στους υπολογιστές αυξάνονται με πολύ πιο αργό ρυθμό από εκείνες των επεξεργαστών, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα συνεχώς αυξανόμενο χάσμα στις επιδόσεις τους.

Το πειραματικό πρωτότυπο της cache που αναπτύχθηκε στο ΑΠΘ επιδεικνύει για πρώτη φορά ασύγκριτες, για την επιστημονική κοινότητα, ταχύτητες ανάγνωσης και εγγραφής δεδομένων της τάξης των 20Gb/s (gigabits/δευτερόλεπτο) ανά γραμμή κρυφής μνήμης, δηλαδή 20 δισεκατομμύρια δυαδικά ψηφία μέσα σε ένα δευτερόλεπτο! Η έρευνα ανακοινώθηκε πρόσφατα στο Παγκόσμιο Διεθνές Συνέδριο Οπτικών Επικοινωνιών, στο Σαν Ντιέγκο των Η.Π.Α.

Διαβάστε αναλυτικά εδώ

Καταραμένε Έλληνα…
Όπου να γυρίσω τη σκέψη μου, όπου και να στρέψω τη ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά μου, πρώτος κι αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για δημοκρατία διψώ, ισονομία και ισοπαλία, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση…
Γιατί να σ’ αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν μ’ αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;