γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Ο πόλεμος που γίνεται στην Ουκρανία έχει θύματα. Πρώτο θύμα (όπως σε κάθε πόλεμο) η Αλήθεια. Ακολουθούν οι άμαχοι, οι ένοπλοι, οι υποδομές, η οικονομία, τα μνημεία και βεβαίως η Ανθρωπιά. Ο κανόνας λέει πως «δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς θύματα».
Για τον πόλεμο αυτό κάποιοι ευθύνονται. Αυτοί που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις, αυτοί που έστησαν τις αφορμές, αυτοί που μπορούσαν να τον αποτρέψουν και δεν το έκαναν, αυτοί που πήραν την απόφαση, αυτοί που τον συνεχίζουν, αυτοί που κερδίζουν από τη διεξαγωγή του. Ο κανόνας λέει πως «για να βρεις τον υπεύθυνο, αναζήτησε τα κίνητρα».
Όσο ο πόλεμος θα συνεχίζεται, τα θύματα και οι καταστροφές θα αυξάνονται. Όλοι εμείς που “τον ζούμε” από τις εικόνες της τηλεόρασης, τις περιγραφές παθόντων, τις δηλώσεις των πολιτικών μόνο μια γνήσια προσλαμβάνουσα μπορούμε να έχουμε. Αυτήν της συνειδήσεώς μας όταν το βράδυ πάμε για ύπνο. Όλα τα άλλα, αν και είναι πραγματικά ως γεγονότα (θάνατοι, καταστροφές) δυστυχώς είναι μαχητά ως προς την αλήθεια που καταμαρτυρούν. (Ας μην ξεχνάμε τα 5 ερωτήματα της ορθής επεξεργασίας μιας είδησης. Τι έγινε, Ποιος το έκανε, Πως έγινε, Πότε έγινε, Γιατί έγινε). Ο κανόνας λέει πως «για να βρεις πότε θα σταματήσει βρες πρώτα πότε θα έχουν τη μέγιστη ωφέλεια οι πρωταγωνιστές και οι “Ηθικοί αυτουργοί” του πολέμου».
Χάνονται αθώοι. Παιδιά! Άμαχοι! Νοσηλευόμενοι στα νοσοκομεία! Πρόσφυγες πολέμου! Μνημεία του πολιτισμού! Ηθικές αξίες! Ο κανόνας λέει πως «Κάποιοι -και με κάποιο τρόπο- θα πρέπει να πληρώσουν»!
Θα έλεγα πως αυτοί πρέπει να είναι οι διαχειριστές της τύχης των Λαών. Ίσως όμως θα έπρεπε και κάποιοι ακόμα. Όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι που δηλώνουν ευαίσθητοι και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το μερίδιο της δικής τους ευθύνης, (λόγω ωχαδελφισμού και βολεψακισμού), στις επιλογές των εκπροσώπων που ψηφίζουν για να μας κυβερνούν».
