Λάμπρου: Ο λαϊκισμός στην κορύφωσή του

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την ανακοίνωση του Τάσου Λάμπρου και δεν πιστεύω στα μάτια μου.

Δεν είναι το ότι επικρίνει τη νέα διοίκηση της ΔΕΥΑΕΡ για λάθη ή παραλείψεις της προηγούμενης διοίκησης αλλά το τι επιχειρήματα χρησιμοποιεί.

Γράφει, αναφερόμενος στον προϋπολογισμό της Δημοτικής Επιχείρησης, «…έχει προβλεφθεί ποσό μόνο 200,000€ για ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο με τις τρέχουσες εξελίξεις στις μεταβολές των τιμών της ενέργειας, αυτό σαφώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και μπορούμε να πούμε ότι καλύπτει ουσιαστικά μόνο το 1/3 της κατανάλωσης ρεύματος της τρέχουσας οικονομικής χρονιάς».

Και το γράφει αυτό, ο άνθρωπος που έχει κάνει σκοπό της ζωής του να παρεμποδίσει την μείωση του κόστους ενέργειας στον Δήμο Ερμιονίδας. Που έχει κοστίσει στους Δημότες περισσότερα από 200.000 ευρώ (με ορίζοντα ενός έτους) λόγω της πεισματικής και ακατανόητης θέσης που διακηρύσσει για το προωθούμενο επωφελές έργο του οδοφωτισμού του Δήμου Ερμιονίδας.

Φέρει ως επιχείρημα το πραγματικό γεγονός ότι αυξάνεται το κόστος χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας (λέγοντας ότι αυτό δεν αποτυπώνεται στον προϋπολογισμό της ΔΕΥΑΑΡΜ) την ίδια στιγμή που σαμποτάρει την υλοποίηση του έργου που θα μειώσει κατά 70% το κόστος καταναλισκόμενης ενέργειας για τον οδοφωτισμό. Έργο που, πέραν όλων των άλλων, θα ανοίξει το δρόμο δημιουργίας μιας Ενεργειακής Κοινότητας η οποία θα μηδενίσει κυριολεκτικά το κόστος στην -εν γένει- κατανάλωσης ενέργειας στον Δήμο, στα κτήριά του και στις Δημοτικές Επιχειρήσεις.

Είναι να τρελαίνεται κανείς. Παρεμβάλλει προσκόμματα στην μείωση του κόστους για το δημοτικό ρεύμα και επικρίνει τη ΔΕΥΑΑΡΜ γιατί δε παίρνει πρόβλεψη για τις επερχόμενες αυξήσεις.

Το έχω ξαναγράψει και δυστυχώς επανέρχομαι. Ο Τάσος Λάμπρου αποφάσισε, άλογα, την αυτοδιοικητική του αυτοκτονία. Τον τελευταίο χρόνο, εφάρμοσε δικτατορικές μεθόδους διοίκησης της παράταξής του, την οποία και οδήγησε σε διάλυση. Αντιπολιτεύεται τον Γιάννη Γεωργόπουλο με ψευδή και παραπλανητικά επιχειρήματα, καταστρέφοντας την όποια αξιοπιστία είχε χτίσει στο παρελθόν. Και τώρα, έφτασε στο σημείο να γρονθοπιέται με τον εαυτό του, αλληλοαναιρούμενος.

Εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα μπορέσει να απαλλαγεί από συμφέροντα και επιρροές που του ασκεί το νέο του περιβάλλον, καταθέτω την άποψη παλαιού αυτοδιοικητικού που μου είπε «Ειλικρινά νιώθω θλίψη γιατί λειτουργεί αυτοκαταστροφικά, εις ότι αφορά την αυτοδιοικητική του πορεία».

Π.Ι.Δ.