Γράφει, μεταξύ άλλων, ο Παναγιώτης Λιάκος στο ιδιαίτερης αξίας άρθρο του με τίτλο «Για ένα ελληνικό πολιτικό κίνημα» (δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “δημοκρατία” την Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021):
«Οι διάττοντες αστέρες του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονταν ως «πατριωτικοί», παρέλειπαν να ορίσουν τι ακριβώς θεωρούν ότι είναι «πατρίδα» και τι θα μπορούσε να αποτελεί «σωτηρία» για εκείνη. Η πατρίδα, η γη των πατέρων, είναι προφανές ότι δεν κινδυνεύει από κάτι. Ακόμα κι αν λιώσουν οι πάγοι του Αρκτικού Κύκλου και της Ανταρκτικής και σκεπάσουν τα ύδατα την Ελλάδα, η γη, ως έδαφος, δεν θα κινδυνεύσει. Εκεί θα βρίσκεται, στον βυθό, και θα αναμένει μέχρι να αποτραβηχτούν τα νερά της πλημμύρας. Αυτό που κινδυνεύει στην περίπτωση του συνόλου το οποίο αποκαλούμε «πατρίδα» είναι η ενσαρκωμένη ιδέα της ελληνικότητας, όπως αυτή εκφράζεται από τον λαό που αποκαλείται «ελληνικός».
Ο κίνδυνος στην εποχή μας βρίσκεται στον υπαρκτικό πυρήνα του έθνους και απλώνεται από τον βιολογικό φορέα του μέχρι τον πνευματικό. Οι Έλληνες εκ καταγωγής μειώνονται, οι επήλυδες αυξάνονται και οι παραμένοντες στον ελληνικό χώρο απομακρύνονται με ταχύτητα από το σύνολο ιδεών, συνηθειών, διαλεκτικής και συστήματος αξιών που (ανα)γνωρίζουμε ως ελληνικό πολιτισμό».
Είναι μια εντυπωσιακή συμπύκνωση, ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής προσέγγισης των προβλημάτων και της ελλειμματικής Ηγεσίας του Πατριωτικού –Εθνικιστικού χώρου.
Σας προτρέπω να το διαβάσετε ολόκληρο ΕΔΩ
