Ένας ακόμα φίλος, ο Δημήτρης Μιχελάκης, από τους πρώτους που γνώρισα στο Ναύπλιο, έφυγε από την ζωή. Ήταν από εκείνους τους χαρακτήρες που προσέδιδαν στην πολιτική Ήθος. Ιδιότητα που τείνει να χαθεί.
Ήταν Δημοτικός Σύμβουλος της αντιπολίτευσης (επικεφαλής ο Ηρακλής Γκάτζιος) και τον ξεχώρισα από την στάση του μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Το 1994, διεκδίκησε την δημοτική αρχή συγκροτώντας (αν και ΠΑΟΚ) ένα ψηφοδέλτιο που θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει ως υπερκομματικό. Δεν τα κατάφερε να εκλεγεί και μετά από 24 χρόνια προσφοράς, αποσύρθηκε από την Αυτοδιοίκηση. Συνέχισε όμως να προσφέρει στην κοινωνία, ως Πρόεδρος του Νοσοκομείου Ναυπλίου και ως μέλος της διοίκησης του Επιμελητηρίου Αργολίδας. Πάντοτε με ανιδιοτέλεια και χωρίς να επιτρέπει τον διαχωρισμό των Πολιτών σε πράσινους, μπλε ή κόκκινους.
Τον θυμάμαι, όταν διεκδίκησε την δημαρχία, να με καλεί και να μου ζητά την στήριξη της καθημερινής εφημερίδας που εξέδιδα (ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ). Θυμάμαι ακόμα την αντίδρασή του όταν του είπα πως «λυπάμαι Δημήτρη αλλά η εφημερίδα έχει γραμμή στήριξης του δεξιού υποψηφίου». Με συνεχάρη για την συνέπειά μου και μου ζήτησε την φιλοξενία των απόψεών του, πράγμα το οποίο και έκανα εκ πεποιθήσεως και από εκτίμηση στο πρόσωπό του.
Θυμάμαι ακόμη, από αυτόν, την συγκίνησή του όταν είχα φιλοξενήσει σε εκπομπή που έκανα στο Πελοποννησιακό κανάλι SUPER TV, τον γιό του που ασκούσε την ιατρική ως ειδικός ερευνητής σε μεγάλο Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. (Είχε δημοσιεύσει τα αποτελέσματα μιας πολύ σημαντικής έρευνας που αφορούσε τα ευεργετικά αποτελέσματα ενός πάμφθηνου φαρμάκου στην θεραπεία κάποιων μορφών καρκίνου). Με χιλιο-ευχαρίστησε και μου μιλούσε για πολύ ώρα καμαρώνοντας για την επιστημονική επάρκεια και τον χαρακτήρα του γιού του.
Επιτυχημένος επαγγελματίας (καύσιμα – τουρισμός) παρέμεινε δεμένος με τα αδέλφια του (ίδιου χαρακτήρος και αυτά αλλά χωρίς ενασχόληση με τα κοινά), και στήριζε χωρίς δεύτερη κουβέντα όποιον συμπατριώτη του είχε κάποιο πρόβλημα.
Από τους αυτοδημιούργητους ανθρώπους, δυνατός Πατριώτης, παράδειγμα Ενεργού Πολίτη, αλλά και ανθρώπου της παρέας.
Ο Δημήτρης Μιχελάκης αντιπροσώπευε έναν κόσμο που χάνεται. Δημιουργικό, Ευπρεπή, Πατριωτικό, με Αξίες και διαρκή προσφορά προς την κοινωνία.
Στην σύζυγό του Μικίκα, στα παιδιά του Ευάγγελο και Κωσταλένα και στα αδέλφια του Τάκη και Γιώργο Όλοι οι παλιοί Ναυπλιώτες και οι Τολιανοί αποδίδουν Τιμή και Θύμηση για τον άνθρωπό τους.
(Η φωτογραφία είναι δανεισμένη από το argolika.gr)
Π.Ι.Δ.
