Οι 40000 Έλληνες στρατιώτες που ¨αφανίστηκαν¨ στη ματωμένη Μικρά Ασία

Από το fb του /giannis.panagiotopoulos.96

Οι 40. 000 Έλληνες αιχμάλωτοι στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν από τους Τούρκους κατά την υποχώρηση της Στρατιάς Μικράς Ασίας το 1922 (στην ουσία 54. 753- επέστρεψαν τμηματικά στην Ελλάδα 14. 750 μέχρι το 1923 και λίγες δεκάδες μέχρι το…. 1931 (!) είναι περισσότεροι από το ΣΥΝΟΛΟ των νεκρών Ελλήνων στρατιωτών σε ΟΛΟΥΣ τους πολέμους από το 1897 μέχρι και το 1941 (!).
Πράγματι, σε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον αγαπητό φίλο Ευστάθιο Δαφνομήλη το περασμένο Σάββατο, καταλήξαμε στο ασφαλή συμπέρασμα ότι οι νεκροί του πόλεμου του 1897 (672) του Α’ Βαλκανικού (3. 804) του Δεύτερου Βαλκανικού (5.512), των “Νοεμβριανών” του 1916 (82) της εκστρατείας του 1919 στην Ουκρανία (382) της Μικρασιατικής Εκστρατείας (13. 869) και του Ελληνοϊταλικού πόλεμου του 1940-1 μαζί με αυτή του Ελληνογερμανικού (13. 428), ΣΎΝΟΛΟ 37.599, υπολείπεται κατά 2.400 άνδρες περίπου των 40.000 Ελλήνων στρατιωτών που αφανίστηκαν στην ματωμένη Μικρά Ασία, που στην κυριολεξία τους κατάπιε, με τρόπο “χειρότερο από τον θάνατο”(Πυροβολισμοί, ομαδικές εκτελέσεις με πολυβόλα, σφάξιμο με ξιφολόγχη, κόψιμου λαιμού με μαχαίρι, πριονισμοί, θάψιμο ζωντανοί, μαζικοί απαγχονισμοί, κατακρεούργηση με φαλτσέτες μέσα σε σταύλους, ακρωτηριασμός με χασαπομάχαιρα και κατόπιν κατανάλωση από Τούρκους χωρικούς (Κρεαταγορά της Μαγνησίας, 16 Νοεμβρίου 1922) συνθλιβή κρανίου με πετρά από συμπατριώτες (!) υπό την απειλή όπλου, κάψιμο ζωντανοί δεμένοι με ατσαλόσυρμα σε ομάδες των πενήντα με πετρέλαιο, βιασμοί κατ επανάληψη, εξόρυξη οφθαλμών και άλλων οργάνων από Τούρκους ιατρούς (!) σε υγιείς (!) στρατιώτες, θανατηφόρες ενέσεις, πλύσιμο σε χαμάμ πενήντα βαθμών Κελσίου και μετά έκθεση γυμνοί σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός στο Μικρασιατικό υψίπεδο κ. ο. κ.
ΚΑΜΙΑ, μα ΚΑΜΙΑ Ελληνική κυβέρνησή δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη τους, και δεν έκανε την παραμικρή νύξη στους Τούρκους για αυτό μετά την “ανταλλαγή” Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών που ολοκληρώθηκε μέσα στο 1923. Οι Τούρκοι είπαν ξερά ότι “δεν υπήρχαν άλλοι” και το θέμα έκλεισε εκεί.
Δεν έκλεισε όμως, μέσα στις καρδιές των απλών Ελλήνων, που ήξεραν ότι μια ολόκληρη γενιά νέων Ελλήνων ηλικίας 18-30 δεν γύρισε ποτέ πίσω, και όχι απλά δεν γύρισε, αλλά βρήκε μια μοίρα πιο τραγική από το πιο μαύρο εφιάλτη…
ΚΑΝΕΝΑΣ Έλληνας ηγέτης, ούτε ο Βενιζέλος με τα κωλοτριψίματα στον Κεμάλ και τα “Βραβεία” του κ…ου, ούτε ο Μεταξάς, που δώριζε “σπίτια” στη Θεσσαλονίκη από το πουθενά στον αρχισφαγέα Κεμάλ για να δει που… πρωτομπουσούλησε, ούτε ο Παπάγος και το Βασιλικό ζεύγος που υποδέχτηκε με τέτοια δουλικότητα τον Τούρκο Πρόεδρο Μπαγιάρ το 1952, ώστε του έκανε δώρο ένα χρυσό πιστό αντίγραφο (!) της νεκρικής μάσκας του Ατρέα των Μυκηνών, ούτε η… Χούντα, ούτε φυσικά οι ακόμα πιο άθλιοι ηγέτες της Μεταπολίτευσης (που δεν ασχολήθηκαν και με τους 103 Ελλαδίτες αγνοούμενους του 1974, πόσο μάλλον για τους 1.516 Κυπρίους) δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη αυτών των ανθρώπων, της πλέον “χαμένης γενιάς του Ελληνισμού”.
Η απώλεια 40.000 νέων Ελλήνων σε μία μόνη εκστρατεία, είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ απώλεια σε έμψυχο δυναμικό Ελληνικού στρατού στα 5.000 χρόνια ιστορίας του, και μόνο η θλιβερή μάχη της Πύδνας (22 Ιουνίου του 168 πΧ-20. 000 νεκροί υπό τον Περσέα) καθώς και η δεύτερη μάχη της Πύδνας (17 Μάιου του 148 πΧ-20. 000 νεκροί υπό τον Ανδρίσκο) την “ακολουθούν” σε μεγάλη απόσταση…
Και η ξεφτίλα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, όταν χώρες σαν την ξεφτιλισμένη και κατεστραμμένη Γερμανία του Αντενάουερ να πιέζει ολόκληρο Στάλιν με συνεχή γράμματα, να κινεί Θεούς και Δαίμονες για να μην μείνει “κανένας Γερμανός στρατιώτης πίσω” ενώ ήδη είχε 2.400.000 (!) αγνοούμενους στρατιώτες στο Ανατολικό Μέτωπο (η επιστροφή 5.589 επιζώντων της 6ης Στρατιάς του Στάλιγκραντ το 1955 ήταν προσωπική επιτυχία του δαιμονίου Αντενάουερ). Οι δε, επίμονες προσπάθειες των ΗΠΑ για τους αγνοούμενους στρατιώτες τους στο Βιετνάμ είναι γνώστες, ενώ έχουν γυριστεί και ταινίες (Chuck Norris).
Όλη η Ελλάδα, “μάτωσε”.
Μόνο από το μικρό χωριό του γράφοντος (Πιστιανά Αρτας, που αριθμεί.. 120 (!) κάτοικους, ο φόρος αίματος ήταν βαρύς για τη Μικρασιατική εκστρατεία: Πέντε νεκροί σε μάχες, πέντε αιχμάλωτοι (από τους οποίους επέστρεψαν μόνο οι δυο, ο ένας πέθανε σε ηλικία 86 ετών το 1986, και όταν έβηχε τον άκουγε όλο το… χωρίο, λόγω των φοβερών βρογχικών που είχε λόγω της έκθεσης σε τέτοια… “χαμάμ”, ενώ ο άλλος πέθανε το 1979, αφού είχε βιασθεί κτηνωδώς από Τούρκους στρατιώτες, -δεν μπορούσε να περπατήσει).
Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, τι σχέση έχει με τον Ελληνισμό αυτό το άθλιο κρατικό μόρφωμα που μας έχει μπαστακωθεί από την επαύριο της δολοφονίας του τελευταίου πραγματικού Έλληνα ηγέτη, Καποδίστρια.
Τα συμπεράσματα δικά σας. Ήταν μια σκέψη που δούλευα μέσα μου επί χρόνια, αλλά η μελέτη μου το καλοκαίρι του 2019 στα ημερολόγια των Ελλήνων αιχμάλωτων του 1922 που τα βρήκα ένα προς ένα ήταν η χαριστική βολή. Θεώρησα εθνική υποχρέωση μου να αποκαλύψω αυτή την τραγική αλήθεια και ειδικά προς τις ψυχές των νεκρών, κάποιοι από τους οποίους ήταν ακόμα εν ζωή το 1950 στις φυλακές της Σμύρνης, Αδάνων και της “σκοτεινής” Αμασείας του Πόντου…
Θερμή παράκληση: Δημοσιεύστε το ΌΛΟΙ.
Σας ευχαριστώ όλους.

Ηλιας Αναγνωστακης