γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Το Φυσικό αέριο, ως οικονομική μορφή ενέργειας, ξεκίνησε να συζητείται στην Ελλάδα πριν από 30 περίπου χρόνια. Στην Πελοπόννησο, ο πρώτος που το ανέφερε ζητώντας την αξιοποίησή του (το 1994) ήταν ο τότε Νομαρχιακός Σύμβουλος Αργολίδας Δημήτρης Μαντάς, ο οποίος και επεσήμανε τα πλεονεκτήματά του ζητώντας από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να προχωρήσει στις δέουσες ενέργειες προκειμένου να αποκτήσουν το δικαίωμα στην φτηνή ενέργεια, οι βιομηχανίες και τα νοικοκυριά της Αργολίδας και της Πελοποννήσου.
Η κυβερνήσεις, της τελευταίας τριακονταετίας, υλοποίησαν (με ρυθμό χελώνας) μια επένδυση εκατοντάδων εκατομμυρίων, με την οποία μεταφέρεται μέσω των αναγκαίων αγωγών το φυσικό αέριο στην Μεγαλόπολη, προκειμένου να τροφοδοτηθεί η ΔΕΗ με φτηνή μορφή ενέργειας που θα αντικαθιστούσε τον (υπό διωγμό) λιγνίτη. Δεν υπήρξε όμως καμία πρόνοια (πέρα από λόγια) ώστε να κατασκευαστούν τα αναγκαία δίκτυα εξακτίνωσης των αγωγών προκειμένου η φτηνή μορφή ενέργειας να φτάσει μέχρι τους καταναλωτές των μεγάλων πόλεων της Πελοποννήσου.
Μετά από μεγάλες πολιτικές πιέσεις εκ μέρους των Τοπικών Κοινωνιών, ο τότε κρατικός φορέας (ΔΕΣΦΑ) αποδέχθηκε να επενδύσει σε ένα έργο πνοής και ανάπτυξης. Έγιναν οι σχετικές δηλώσεις, βγήκαν οι σχετικές φωτογραφίες … και μετά, η κυβέρνηση προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρείας. Σχέδια και ελπίδες πήγαν στα τάρταρα μέχρις ότου η Περιφέρεια Πελοποννήσου, δια στόματος του Περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα δήλωσε την πρόθεσή της να χρηματοδοτήσει με 20.000.000 ευρώ την κατασκευή των δικτύων εξακτίνωσης και μεταφοράς του φυσικού αερίου στο Άργος, στο Ναύπλιο, στην Σπάρτη, στην Τρίπολη και την Καλαμάτα. Για την Κόρινθο και την Μεγαλόπολη θα φρόντιζε η εταιρεία.
Όμως, η εταιρεία θέλει να χρησιμοποιήσει αυτά τα 20.000.000 ευρώ της Περιφέρειας, για άλλους σκοπούς. Προέκυψε λοιπόν αδιέξοδο και ο Παναγιώτης Νίκας, προς τιμήν του, δήλωσε «Η Περιφέρεια δεσμεύτηκε, και θα τηρήσει την υπόσχεσή της, να διαθέσει 20.000.000 ευρώ. Όχι όμως χωρίς προϋποθέσεις. Αδιαπραγμάτευτος όρος είναι η διάθεση αυτών των χρημάτων για κατασκευή δικτύων αγωγών που θα μεταφέρουν το φυσικό αέριο (σήμερα) και το Υδρογόνο (αύριο), στις μεγάλες πόλεις της Πελοποννήσου. Διαθέτουμε τα χρήματα αυτά για αναπτυξιακούς σκοπούς και όχι για κτήρια και άλλες δαπάνες της ιδιωτικής εταιρείας».
Έτσι, ξεκίνησε η μάχη των αγωγών στην Πελοπόννησο.
Η παρουσία του Υπουργού Ανάπτυξης σε πρόσφατη εκδήλωση της ιδιωτικής εταιρείας, χωρίς να έχει διασφαλισθεί και χωρίς καν να αναφερθεί η δέσμευση εξακτίνωσης του δικτύου αγωγών, ήταν ατόπημα. Η απόφαση του Περιφερειάρχη να περιφρουρήσει το δημόσιο χρήμα και το δικαίωμα σε φτηνή ενέργεια των νοικοκυριών και των παραγωγικών δυνάμεων της Πελοποννήσου, είναι σωστή.
Απομένει να συνταχθούν με την απόφαση αυτή τα Επιμελητήρια, οι Δήμοι και οι κομματικοί παράγοντες της Πελοποννήσου.
Στον πόλεμο των αγωγών φυσικού αερίου πρέπει να βγουν νικητές οι Τοπικές κοινωνίες και όχι κάποιοι οικονομικοί και πολιτικοί μεγαλοπαράγοντες.
