Φιλο-εγκληματικό δικαιακό σύστημα και εισαγόμενοι δολοφόνοι- Ο ανθρωπιστικός μύθος του εγκλήματος

Στο φιλοεγκληματικό δικαιακό μας σύστημα ,που έχει δομηθεί για να ξεγλιστρούν οι κάθε λογής παραβατικοί, αν συλληφθούν οι δολοφόνοι της 20χρονης Καρολίνας στα Γλυκά Νερά, θα τους δικάσουμε και  θα τους φιλοξενήσουμε στις φυλακές για μια 10ετία (αν δεν αποδράσουν), αντί να τους στήσουμε στα 3 μέτρα, να ξεβρωμίσει η κοινωνία και να σωθούν αθώες ζωές.

Διακαιούνται υπεράσπισης, είναι το παραμύθι. Υπεράσπιση και δίκαιη δίκη, ποιοι; Οι επαγγελματίες εκτελεστές; Οι ναρκέμποροι; Γιατί υπάρχει μια στο εκατομμύριο να σωφρονιστούν και να αλλάξουν ζωή; Τα κατά συρροή θύματα τους, τι δικαιούνται; 

Το ανθρωπιστικό κίνημα κατά της θανατικής ποινής, χρηματοδοτήθηκε και υποκινήθηκε από το σκληρό έγκλημα. Τα καρτέλ του θανάτου ήθελαν και θέλουν να δρουν ατιμώρητα και να προστατεύουν τα μέλη τους.

Όπως και το μεταναστευτικό έχει δυο διαστάσεις. Την αλλοίωση των εθνολογικής σύστασης και την ισλαμοποίηση της Ευρώπης και την στρατολόγηση αδίστακτων εγκληματιών… άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαία η ανάμειξη ΜΚΟ που συνδέονται αποδεδειγμένα με κυκλώματα διακίνησης λαθρομεταναστών. Οι παλαιότεροι θυμόμαστε πως το εγχώριο έγκλημα δεν υπήρξε, πριν μεμονωμένων εξαιρέσεων, τόσο αδίστακτο και επικίνδυνο.

Κάποτε κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες… όλα ξεκίνησαν το 1992-3 με την ομαδική εισβολή των Αλβανών( ευχαριστούμε κύριε Σαμαρά), χρησιμοποιώντας ως κάλυψη τους βορειοηπειρώτες αδελφούς μας και συνεχίστηκε από όλες τις κυβερνήσεις με αποκορύφωμα την περίοδο Τσίπρα, με το πλήρες ξεχαρβάλωμα των συνόρων και την μεταναστευτική φούσκα που εξελίχθηκε σε εθνική απειλή.

Σήμερα η χώρα μας είναι έρμαια σε αδίστακτες συμμορίες αλλοδαπών, «επενδυτές» τους ονόμασαν,  είτε από πρώην σοβιετικές περιοχές( Τσετσένοι, Γεωργιανοί,…) είτε από Ασιατικές χώρες (Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Ιράκ, Αφγανιστάν…) είτε από αφρικανικές περιοχές( Αλγερία, Μαρόκο, Σομαλία,…). Συμμορίες με ακραία εγκληματικά χαρακτηριστικά, που δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή και δεν έχουν κανενός είδους αναστολή να εκτελέσουν το πιο φρικιαστικό έγκλημα. Μην ξεχνάμε τι συμβαίνει στις περιοχές από τις οποίες προέρχονται. Σφαγές, αποκεφαλισμοί, μαζικά εγκλήματα.

Τι ζούμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας; Απαγωγές, εκτελέσεις, ληστείες, συμβόλαια θανάτου, διακίνηση ναρκωτικών, εμπόριο ψυχών, παιδεραστία. Απέναντι λοιπόν σε αυτό το εγκληματικό σκηνικό το επίσημο ελληνικό κράτος λειτουργεί εντελώς επιφανειακά, κρύβεται πίσω από ψευτοδιλήμματα και ιδεοληψίες, πίσω από κατευθυνόμενες πολιτικές, αδυνατώντας να εφαρμόσει την βασική αρχή της δημοκρατίας που είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και η προστασία της. Η άρνηση να επανέλθει η θανατική ποινή σε ειδικές κατηγορίες εγκληματιών, αλλά και η κήρυξη πολέμου απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα , δείχνει πως υπάρχει ένα είδος συγκοινωνούντων δοχείων εξουσίας και εγκλήματος. Άλλωστε η υπόθεση Μένιου Φουρθιώτη αποδεικνύει τουλάχιστον πως το έγκλημα έχει πρόσβαση και χρησιμοποιεί τις κρατικές υπηρεσίες, ακόμη και για να προστατευτεί.

Σε αυτό το σκηνικό αν προστεθεί και η αναβαθμισμένη παρουσία του χουλιγκανισμού, που πολλές φορές διασυνδέεται με το κοινό έγκλημα αντιλαμβανόμαστε πως ζούμε σε μια κοινωνία που τίποτε δεν είναι δεδομένο και δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Στρατιές μπράβων σε επιχειρηματικούς ομίλους που υποκαθιστούν τις κρατικές δομές, προστασίες και εμπόριο από πολυτελή νησιά μέχρι της φτωχογειτονιές της Δυτικής Αττικής, με ένα κρατικό μηχανισμό αδύναμο ή διαβρωμένο. Είναι σαν να βλέπεις μια κολομβιανή ταινία από τον κόσμο της άσπρης σκόνης, ή ένα ρεπορτάζ από τις φαβέλες του Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας…Ζούμε σε Δημοκρατία ή σε Δικτατορία του Εγκλήματος;

Η Ελλάδα δεν είναι αυτή που κάποτε ξέραμε… μια ήσυχη ασφαλής χώρα. Μπορεί να ήταν φτωχή αλλά ήταν ανθρώπινη, με οικογενειακούς δεσμούς και πρότυπα, με αξίες αλλά και με όλα τα αρνητικά της. Για αυτό και πουθενά στον πλανήτη οι Έλληνες μετανάστες δεν δημιούργησαν GREEK MAFIA. Είναι θέμα κουλτούρας, πολιτισμικής καταβολής.

Αυτό ας μας προβληματίσει και ας μας δείξει το δρόμο της επιστροφής. Το παραμύθι της πολυπολιτισμικότητας, του διεθνισμού και της καπιταλιστικής ισοπέδωσης ξέφτισε και αποδείχτηκε θανατηφόρο.

Το άρθρο αυτό είναι από το : https://www.otavoice.gr/