Όταν κάποια ανιδιοτελή και ξεχωριστά στελέχη, με αγωνιστικό παρελθόν και υψηλή λαϊκή ανταπόκριση, αποχωρούν (με ευπρέπεια) από τον πολιτικό σχηματισμό στον οποίο πρόσφεραν πολλά σε κρίσιμες ώρες, τότε «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκείας», όπως έγραψε και ο Σαίξπηρ.
Η αποχώρηση του πρώτου σε ψήφους, υποψηφίου Ευρωβουλευτή και επιτυχημένου τ. Δημοτικού Συμβούλου, Γιάννη Αλειφτήρα από την παράταξη Τζήμερου – Κρανιδιώτη είναι μεγάλο πλήγμα. Ο λόγος της αποχώρησης προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο προβληματισμό.
Είναι πολύς ο κόσμος που αναρωτήθηκε «αν οι κ.κ. Τζήμερος και Κρανιδιώτης διοικούσαν την Ελλάδα, θα έβαζαν για διδασκαλία στα σχολεία την εξίσωση των τουρκικών φρικαλεοτήτων επί 400 χρόνια με τις απώλειες των τούρκων (ενόπλων και αμάχων), μετά την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς»;
Ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του Θάνου Τζήμερου προφανώς και δεν του επιτρέπει να θυμάται ότι, και για τους πολιτικούς αρχηγούς ισχύει το «κρείττων του λαλείν το σιγάν» που είπε ο Πυθαγόρας.
Το απρόκλητο κείμενο του αρχηγού του κόμματος «Δημιουργία Ξανά», για σφαγές αμάχων Τούρκων κατά την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, έκοψε τον ψυχικό δεσμό κάποιων εθνικιστών που είχαν στηρίξει τον Φαήλο Κρανιδιώτη και μετά τον είχαν ακολουθήσει στην πολιτική συνεργασία με τον Θάνο Τζήμερο.
Ο Γιάννης Αλειφτήρας έγραψε για την αποχώρησή του, στην σελίδα του στο f.b.
“Σε ερώτηση συναγωνιστών γιατί με τον Κρανιδιώτη και τη Νέα Δεξιά, η απάντηση μου ήταν….. {Γιατί πρέπει να ριχτούμε στη μάχη γιατί δεν θα πρέπει να καταθέσουμε τα όπλα, γιατί δεν πρέπει να φυγομαχήσουμε, γιατί πρέπει να δώσουμε τη μάχη για το Έθνος, γιατί οι Πατριωτικές δυνάμεις της Ευρώπης είναι μαζί μας, γιατί δεν θα μετράω τ’ ασκέρι του Μπραΐμι και θα παραμένω άπραγος}.
Οι συναγωνιστές και φίλοι μου αφουγκράστηκαν και κατανόησαν τις σκέψεις μου και τίμησαν και μένα και τη “Νέα Δεξιά” και με έφεραν πρώτο στο Ευροψηφοδέλτιο.
Στην πρόσφατη συνεργασία της Νέας Δεξιάς με το Κόμμα του Θάνου Τζήμερου κράτησα μια ουδέτερη στάση με τη σκέψη να βοηθήσω την προσπάθεια.
Μετά τις χθεσινές δηλώσεις του κυρίου Τζήμερου που εξισώνουν των Ιερό αγώνα των Ελλήνων με τις σφαγές και τις φρικαλεότητες των Τούρκων, και την προσπάθεια ηγετικών στελεχών αυτής της συνεργασίας να αναμοχλεύσουν ίσως άτυχες στιγμές της αιωνίου συγκρούσεως με τον εχθρό ας το κάνουν χωρίς εμένα.
Μετά από σαράντα χρόνια στο πεζοδρόμιο και αναπολώντας τις υπέρ του Ελληνισμού πολιτικές μάχες θα αναζητήσω τους συντρόφους μου μέσα από τα καμίνια των Εθνικών και κοινωνικών αναμετρήσεων…
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!!
