γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Θα πρέπει κανείς να καταλογίσει στα αρνητικά του Δημάρχου Ερμιονίδας, Γιάννη Γεωργόπουλου, την ικανότητά του να απομακρύνεται από ανθρώπους που είχαν εκπεφρασμένη θέληση υποβοήθησης του έργου της δημοτικής αρχής. Ανθρώπους που δεν ήσαν κατ’ ανάγκη θαυμαστές του αλλά, που είχαν –αποδεδειγμένα θέσει εαυτόν στην υπηρεσία της Ερμιονίδας και των κατοίκων της.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα έχει όνομα και μάλιστα “αυτοδιοικητικά και πολιτικά” πολύ βαρύ.
Ο Τάσος Λάμπρου, ο παλαιότερος αυτοδιοικητικός της Ερμιονίδας -αν και νέος στην ηλικία-, έθεσε τις γνώσεις του στην διάθεση του Γιάννη Γεωργόπουλου υπό δύο όρους. Να αξιοποιηθούν υπέρ του Δήμου και των δημοτών και με δεδομένη την αμετακίνητη υπεράσπιση των θέσεων της δημοτικής παράταξης ΠΡΟ.ΣΥ.ΕΡ της οποίας και ηγείται. Προς τιμήν του μάλιστα δεν επιδίωξε κανένα αξίωμα ή καμία ανταμοιβή.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά τις εκλογές, βλέπουμε να πυκνώνουν οι δημόσιες αντιπαραθέσεις των δύο ανδρών, με αντικείμενο τον “καισαρικό” τρόπο διοίκησης του Δήμου και την υιοθέτηση από την δημοτική αρχή “πρακτικών” που δημιουργούν ερωτήματα.
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ο Τάσος Λάμπρου, κατέθεσε τις σκέψεις του για δύο θέματα πολιτικής ηθικής.
- Την άποψη ότι «στην πολιτική κριτική, όσο οξεία και αν είναι, δεν απαντάμε με μηνύσεις» και
- Την άποψη ότι «Οι απ’ ευθείας αναθέσεις πρέπει να γίνονται μόνον όταν είναι απολύτως αναγκαίες και βεβαίως με πλήρη αιτιολόγηση»
Βεβαίως, για την ηθική και την ακεραιότητα του Δημάρχου Ερμιονίδας, κανένας δεν μπορεί να πει το παραμικρό. Για την ικανότητά του όμως να διαχειριστεί τις σχέσεις του με τις επικοινωνιακές υποχρεώσεις του αξιώματος που κατέχει, μπορούν να λεχθούν πολλά και όχι κατ’ ανάγκη κολακευτικά. Το ίδιο (και μάλιστα σε πιο ανεβασμένη κλίμακα) θα μπορούσε να επισημανθεί για τον τρόπο που ο ίδιος και μια στενή ομάδα συνεργατών του διαχειρίζονται το κοινό συμφέρον και το ταμείο του δήμου.
Οι δημόσιες επισημάνσεις του Τάσου Λάμπρου θα πρέπει να αποτελέσουν ένα σήμα συναγερμού για τον Γιάννη Γεωργόπουλο και τα στελέχη της παράταξης «Δυνατή Ερμιονίδα». Όχι γιατί κινδυνεύει η θεσμικά κατοχυρωμένη (για την επόμενη διετία) άσκηση της εξουσίας αλλά γιατί εδράζονται επί πραγματικής βάσης και αν συνεχισθούν θα δημιουργήσουν ένα υπόστρωμα πολιτικής και κοινωνικής αποδοκιμασίας για το μέλλον.
