Σαν σήμερα εκοιμήθη ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης σε ηλικία 73 ετών. Επειδή θα ήταν κοινότυπο να γράψω κάτι για τον ίδιο, σκέφτηκα να αντιγράψω ένα κείμενο (μια σκέψη) που διάβασα στο fb, που μπορεί να μην λέει για το «Γέρο του Μοριά», όμως ασυναίσθητα θα δείτε ότι θα κάνετε πάρα πολλούς συνειρμούς, για τον αγώνα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, για τα ιδανικά που αγωνίστηκε και τι τελικά επικρατεί σήμερα….
Η Νάντια Μανιάτη είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ της Ηλείας.
“Ο κόσμος…ένα κινητό τρελάδικο, μια βουή, που ισχυρίζεται ότι τα ξέρει όλα…
Βυθισμένος στον ατομισμό του, μόνο αυτός έχει προβλήματα και αρέσκεται να θυματοποιείται, σα να περιμένει
Μπράβο για την κατάντια και την ανοησία του…
Και όσο για τους άλλους, που ξεχωρίζουν, προσπαθεί να τους μειώσει και να τους ρεζιλέψει, επειδή δεν μπορεί να τους φτάσει…
Κι εκείνο το …”τί ανάγκη έχεις εσύ”, θα έπρεπε να ήταν ατάκα του Καραγκιόζη που όσο κι αν τον θέλουν για ήρωα, πάντα τον έβλεπα ως τη μείωση και εξαθλίωση του Έλληνα, μέσω….. της τέχνης.
Σα να λέμε…γελάμε με τα χάλια μας…
Λυπάμαι που κάνουμε ήρωες τους γιαλαντζί και ξεχνάμε τους αληθινούς…
Αναρωτιόμαστε με θράσος για ότι είμαστε συνυπεύθυνοι και σταθερά χτυπάμε παλαμάκια, μέχρι να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο..
Καταστρέφουμε τη νέα γενιά, για να μην ξεβολευτούμε…..
Πασχίζοντας λοιπόν σχεδόν 30 χρόνια να συνειδητοποιήσω την ουσία, το 2020 κατέληξα σε αυτό….
Υ. Γ: Άυπνη, ήρεμη και με οπτική επαφή στο δάσος και όχι στο δέντρο…”
Σχόλιο ακρομόλιο: Να είσαι σίγουρη Νάντια ότι οι σκέψεις σου σήμερα, δεν ήταν τυχαίες. Το ξέρεις ή δε το ξέρεις, σε έχει εμπνεύσει ενδόμυχα η ενέργεια της ιερότητας της ημέρας.
