Κατεβαίνοντας στις όχθες του Λούσιου ποταμού, στο σημείο της Αρχαίας Γόρτυνος (με το Ασκληπιείο και τα ιαματικά Λουτρά), θα διαβούμε το πετρόκτιστο γεφύρι του Κόκκορη (Πολυγένη). Από κάτω του, αρκετοί τολμηροί βουτούν στα κρύα νερά του ποταμού.
Η αρχαία Γόρτυνα συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες αρκαδικές πόλεις του αρχαίου κόσμου. Οι ακριβείς χρονολογίες ίδρυσης, ακμής και παρακμής της δεν είναι γνωστές, καθώς τα αρχαιολογικά στοιχεία που έχουν έρθει στο φως δεν είναι επαρκή για να τις προσδιορίσουν. Πάντως είναι γενικότερα αποδεκτό ότι η πόλη διένυε την ακμή της ήδη τον 4ο αιώνα π.Χ. και πρέπει να καταστράφηκε περί τον 12ο αιώνα.
Η αρχαία Γόρτυνα ιδρύθηκε, σύμφωνα με το μύθο, από τον Γόρτυ, αδελφό του Αγαμήδη, γιο του Στυμφήλου και δισέγγονο του βασιλέα Αρκάδα, του γένους των Λυκαονιδών. Από αυτόν πήρε το όνομά της η πόλη, αλλά και ο Λούσιος ποταμός, ο οποίος σε ένα τμήμα του –από τη Γόρτυνα έως τη συμβολή του στον Αλφειό– ονομάζεται Γορτύνιος. Υπήρξε μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Αρκαδίας κατά την αρχαιότητα και, σύμφωνα με τα λιγοστά –ομολογουμένως– ευρήματα, μία από τις παλαιότερες. Τα ερείπια της βρίσκονται δίπλα από το Λούσιο ποταμό, σε υψόμετρο περίπου 350 μ., λίγο έξω από το χωριό Ατσίλοχος της Ορεινής Αρκαδίας. Ήταν ένας από τους σταθμούς στη διαδρομή που ακολουθούσαν οι Σπαρτιάτες αθλητές πηγαίνοντας να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς από εδώ περνούσε ο αρχαίος δρόμος Ολυμπίας – Μεγαλοπόλεως – Μυκηνών – Ισθμού – Αθηνών.
Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης της αρχαίας Γόρτυνας δεν είναι γνωστή αν και υπάρχουν ευρήματα που χρονολογούνται από την Υστεροελλαδική (1600-1100 π.Χ.) έως και τη Γεωμετρική Εποχή (11ος-8ο αιώνα π.Χ.), μαρτυρώντας έτσι την αρχαιότητά της. Η σημαντικότερη περίοδος ακμής της τοποθετείται κατά τους Κλασικούς και Ελληνιστικούς χρόνους, συγκεκριμένα στον 4ο π.Χ. αιώνα περίπου, ενώ η παρακμή της φαίνεται να επήλθε μετά την ίδρυση της Μεγάλης Πόλεως, το 368 π.Χ., οπότε η Γόρτυνα αναγκάστηκε, μαζί με άλλες γειτονικές πόλεις, να συνοικιστεί μαζί της, χάνοντας την αυτοτέλειά της. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού της μετακινήθηκε στη νέα πόλη. Η πόλη φαίνεται να καταστράφηκε οριστικά περί τον 12ο αιώνα μ.Χ., κατά τους βυζαντινούς χρόνους, από τους Γότθους.