του Αντώνη Μαλεβίτη
«Είμαι έτοιμος, στο πλαίσιο του Συνταγματικού μου δικαιώματος,
να προτείνω τα μέτρα που απαιτούνται
για ένα πάσχον έθνος μέσα σε έναν πάσχοντα κόσμο»[1]
[*] Ομιλία Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ την ημέρα της ορκωμοσίας του ως πρόεδρος των ΗΠΑ (4-3-1933)
Κύριε Διευθυντά, δεν έχω, ούτε διεκδικώ προφητικές ικανότητες.
Επειδή όμως, όπως γράφει ο Ελύτης, όπου η ποίηση εκεί και ο Θεός, οι ποιητές έχουν το χάρισμα της πρόβλεψης ή έστω της προοπτικής των πραγμάτων.
Αντί άρθρου λοιπόν, καταθέτω ένα μικρό ποίημα, γραμμένο για τα «Χριστούγεννα του 2.000», με τον ίδιο τίτλο. Θαρρώ, ότι σήμερα είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Το αφιερώνω στη γενιά του 2.000 με την πίστη, ότι τα παιδιά της θα αλλάξουν προς τον καλύτερο τον πάσχοντα κόσμο μας.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2.000
Ήρθαν Χριστούγεννα και πάλι
ψάχνεις τα χιόνια στις κεραίες
τα κάλαντα μας τα ‘παν άλλοι
σκορπίσαν όλες οι παρέες
Τ’ αμάξια ατέλειωτο κονβόι
με τους εποίκους Αθηναίους
αβάσταχτο ανθρωπολόι
κι απ’ τα κανάλια να ρωτάνε
«τι είναι Χριστούγεννα;» τους νέους
Στη νεφοσκέπαστη Αθήνα
που τα παιδιά της καταπίνει
μια παρεούλα που πλανάται
κόντρα στο τέρας που βρυχάται
ψάλλει το επί γης ειρήνη
το σήμερα ο Χριστός γεννάται.
Αθήνα 21-12-2020
