Τάμπλετ έχει, αλλά δρόμους, τηλέφωνα και ίντερνετ δεν έχει
Το χωριό δεν έχει ούτε δρόμο
Περίπου 200 χιλιόμετρα απόσταση από την Αθήνα υπάρχει ένα χωριό που κατά δήλωση των κατοίκων του βρίσκεται 200 χρόνια πίσω. Οι 22 ψυχές του χωριού είναι ουσιαστικά τα μέλη έξι – επτά οικογενειών που ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τη γεωργία, κυρίως αμπέλια με σταφίδα. Αρνούνται πεισματικά να εγκαταλείψουν το χωριό τους που είναι κρυμμένο στις πλαγιές της κεντρικής Αχαΐας, σκαρφαλωμένο στα 750 μέτρα υψόμετρο.
Η απόφαση τους να καλλιεργήσουν τη γη των προγόνων τους και να μείνουν με τα παιδιά τους στο ορεινό χωριό ισοδυναμεί με αυτοεξορία και καθημερινό μαρτύριο. Πρόκειται για το χωριό Μπόσι της κοινότητας Πετσάκων του Δήμου Καλαβρύτων που βιώνει την απόλυτη απομόνωση χωρίς δρόμο, τηλέφωνο και ίντερνετ. Τα 9 παιδιά του χωριού δε μπορούν να κάνουν καν τηλεκπαίδευση και ακολουθούν τους γονείς τους στις στάνες. Οπως λένε χαρακτηριστικά είναι τόσο απομονωμένοι που δεν τους βρίσκει ούτε ο… κορωνοϊός.
Το πρόβλημα με το χωριό Μπόσι
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία της Ελένης Διαμαντοπούλου η οποία μαζί με τον σύζυγο της και τα δύο τους παιδιά παλεύουν για την επιβίωση στο Μπόσι. Τα λόγια της στο ethnos.gρείναι γροθιά στο στομάχι: «Δεν έχουμε τίποτα, ούτε καν έναν δρόμο. Ακόμα και με τις βροχές είμαστε αποκλεισμένοι. Τιμωρούμαστε γιατί αποφασίσαμε να μείνουμε στο χωριό μας. Δεν έχουμε σταθερό τηλέφωνο, δεν έχουμε ίντερνετ. Δεν έχουμε καν καλό σήμα κινητής τηλεφωνίας. Επειδή το χωριό βρίσκεται σε απόμερο και δυσπρόσιτο σημείο μόνο δύο εταιρείες κινητής τηλεφωνίας έχουν αδύναμο σήμα με προβλήματα και συνδεόμαστε μόνο σε ορισμένα σημεία του χωριού».
Κάθε μέρα οι κάτοικοι του χωριού Μπόσι παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για να καλύψουν τα 7 χιλιόμετρα που τους χωρίζουν από τον πολιτισμό, είτε στη διαδρομή προς το χωριό Πετσάκοι που οδηγεί στα Καλάβρυτα, είτε στη διαδρομή προς το Νεοχώρι – Χάνι που οδηγεί στον κεντρικό δρόμο που επίσης οδηγεί στα Καλάβρυτα. Προτιμούν περισσότερο τον δεύτερο δρόμο γιατί είναι λιγότερο επικίνδυνος: «Και οι δύο δρόμοι είναι πολύ χάλια και χωματόδρομοι. Ο δρόμος προς τους Πετσάκους κλείνει το χειμώνα, έχει γκρεμούς και πιάνει πάγο. Προς το Νεοχώρι επικοινωνούμε καλύτερα αλλά και εκεί με δυσκολία. Γενικά δεν έχουμε δρόμο να μετακινηθούμε με ασφάλεια και τρέμουμε μην αρρωστήσουμε εμείς και τα παιδιά μας καθώς δεν υπάρχει γιατρός ούτε για αστείο».
Αντί για τηλεκπαίδευση είναι στη στάνη
Η Ελένη Διαμαντοπούλου με δόση αυτοσαρκασμού είπε πως είναι «προνομιούχα» καθώς η οικογένειά της είναι η μόνη στο χωριό Μπόσι που κατάφερε να βάλει δορυφορικό τηλέφωνο. Οι υπόλοιπες οικογένειες δεν έχουν ίντερνετ, τα κινητά τηλέφωνα δεν έχουν σήμα και έτσι δε μπορούν να συνδεθούν στο πρόγραμμα τηλεδιάσκεψης για να κάνουν μάθημα τα παιδιά. Μοιραία οι γονείς τους για να αισθάνονται ασφάλεια τα παίρνουν στις στάνες όπου δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης: «Από τα 9 παιδιά του χωριού μόνο τα δύο δικά μου παιδιά κάνουν τηλεκπαίδευση. Μετά από πολύ καιρό, πολλές δυσκολίες και υψηλό κόστος βάλαμε τηλέφωνο. Τα υπόλοιπα σπίτια δεν έχουν τηλέφωνο και ίντερνετ, ούτε πιάνουν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Και εγώ που σας μιλάω τώρα κάθομαι σε συγκεκριμένη γωνιά στο σπίτι. Μόνο δύο εταιρείες κινητής τηλεφωνίας έχουν λίγο σήμα σε ορισμένα σημεία του χωριού. Τα άλλα παιδάκια πηγαίνουν στη στάνη μαζί με τους γονείς τους».
ΠΗΓΗ THE BEST
Αν και η ανθρωπότητα δείχνει να συνειδητοποιεί ότι η επόμενη τετραετία είναι τετραετία Τραμπ, ωστόσο,…
Η εξόδιος ακολουθία, για τον νεκρό εργαζόμενο σε απορριμματοφόρο του Δήμου Άργους Μυκηνών θα πραγματοποιηθεί…
Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στη συνεδρίαση της 20ης Νοεμβρίου 2024, ιδρύονται και θα…
Στην Ημερίδα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, που διεξήχθη στο Βουλευτικό Ναυπλίου…
Μιλώντας, στην εκδήλωση παρουσίασης των υποψηφίων της παράταξης του Θοδωρή Βασιλόπουλου, ο συνεργαζόμενος Παναγιώτης Μακρής…
Ο Δήμος Βέλου Βόχας επιδιώκει με τη φωνή της νέας γενιάς να ενισχύσει τη συμμετοχή…