Γράφει ο Γεώργιος Διον. Κουρκούτας καθηγητής φιλόλογος….
Η κρίσιμη για την Ελλάδα συνάντηση του Οκτωβρίου 1944
Ο Οκτώβριος 1944 συνδέεται με το γεγονός της Απελευθερώσεως, μετά από τριάμισι χρόνια Κατοχής, της ελληνικής πρωτευούσης, των Αθηνών. Αυτό συνέβη στις 12 Οκτωβρίου, όταν τα τελευταία Γερμανικά στρατεύματα κατέβασαν την πολεμική σημαία του Γ΄ Ράιχ από την Ακρόπολη. Ο Λαός των Αθηνών, κατανοώντας τι σήμαινε αυτό, μετά από ατελείωτα μερόνυχτα αγωνίας, βγήκε στους δρόμους για να εορτάσει. Σε λίγες ημέρες καταφθάνει και η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος, με Πρωθυπουργό τον παλαιό Υπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, και υψώνεται επισήμως η Ελληνική σημαία στον Ιερό Βράχο.
ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ
Όμως το κλίμα δεν ήταν ήσυχο, καθώς υπήρχε ανησυχία για το μέλλον. Ήδη ο Α΄ Γύρος του Εμφυλίου Πολέμου (αυτός των ετών 1943-1944) συνεχιζόταν με τις κομμουνιστικές επιθέσεις και σφαγές σε πόλεις της Πελοποννήσου (Πύργος, Καλαμάτα, Μελιγαλάς, Γαργαλιάνοι, Πύλος κ. α.) εναντίον μονάδων των Ταγμάτων Ασφαλείας, της Χωροφυλακής και μη κομμουνιστών πολιτών.
Ο φόβος συνυπήρχε με την χαρά τις πρώτες ημέρες. Τα όσα έγιναν τον Δεκέμβριο του 1944 (Δεκεμβριανά ή ο Β΄ Γύρος) κυρίως στην Αττική, με τα ταραγμένα 33 ημερόνυχτα σφαγών και αγωνίας έπεισαν τους τελευταίους καλοπροαίρετους ότι υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπεί η Ελλάς σε κομμουνιστικό προτεκτοράτο. Ακολούθησαν εντός του Φεβρουαρίου 1945 δύο Συμφωνίες που σφράγισαν τις μεταπολεμικές εξελίξεις σε Ευρώπη και Ελλάδα.
ΒΑΡΚΙΖΑ ΚΑΙ ΓΙΑΛΤΑ ΤΟ 1945
Πρόκειται για την Συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία το ΕΑΜ-ΚΚΕ αναγνώριζε την ήττα του στα Δεκεμβριανά και εισερχόταν ως Κόμμα στον ομαλό Κοινοβουλευτικό βίο, διασφαλίζοντας το ακαταδίωκτο για τα Εγκλήματα των προηγουμένων ετών μόνο στους ηγέτες του!
Τα απλά μέλη, τα εκτελεστικά όργανα μιας απάνθρωπης ιδεολογίας θα έμεναν εκτεθειμένα σε δικαστικές διώξεις και αντεκδικήσεις των συγγενών των θυμάτων τους. Παράλληλα, τις ίδιες ημέρες (και ενώ ο Πόλεμος στην Ευρώπη συνεχιζόταν έως τον Μάιο του 1945) γινόταν η σύσκεψη στην Γιάλτα της Κριμαίας, μεταξύ των 3 Ηγετών των Νικητών του Πολέμου. Φραγκλίνος Ρούζβελτ και Ουίνστον Τσώρτσιλ συναντώνται με τον (οικοδεσπότη της συσκέψεως) Ιωσήφ Στάλιν συσκέπτονται για το πώς θα μοιράσουν τις σφαίρες επιρροής στον Μεταπολεμικό Κόσμο. Οι Νικητές μοίραζαν την λεία τους. Σε λίγο ο Ψυχρός Πόλεμος θα ξεκινούσε, ένας Πόλεμος που θα δίχαζε πάλι την Ευρώπη.
Όμως τα πάντα για την Ελλάδα είχαν κριθεί μερικούς μήνες νωρίτερα. Θα βρισκόταν στο «Δυτικό στρατόπεδο», παρότι σε επίπεδο δύναμης εντός της κατεχομένης Ελλάδος, με τρόπους βάρβαρους για τους αντιπάλους τους, είχαν οπλική κυριαρχία οι οπαδοί του «Ανατολικού στρατοπέδου», του Σοβιετικού-Κομμουνιστικού χώρου. Και αυτοί επεδίωκαν ό,τι έκαναν οι ομοϊδεάτες τους στην Ανατολική Ευρώπη, που οδήγησαν τις χώρες τους στον εφιάλτη του Κομμουνιστικού Ολοκληρωτισμού έως το 1989-1990. Που αντικατέστησαν την Γερμανική κυριαρχία με την Σοβιετική, που ήταν πιο σκληρή σε πολλές περιπτώσεις.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 1944
Όλα θα κριθούν για το μέλλον της Ελλάδος το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου 1944. Πολύ πριν την Γιάλτα (Φεβρουάριος 1945), οπότε κατοχυρώθηκε η ύπαρξη 2 σφαιρών επιρροής, δύο Κόσμων, του Ανατολικού (που θα «ζήσει» έως το 1989-1990) και του Δυτικού (με κυρίαρχες τις Η.Π.Α., στην αρχή μαζί με Αγγλία και Γαλλία). Και αυτό διότι στην Μόσχα συναντώνται οι Στάλιν και Τσώρτσιλ και στις 9 και 10 Οκτωβρίου 1944 (2 ημέρες πριν φύγουν από την Αθήνα οι Γερμανοί κατακτητές). Και εκεί, με απόλυτη κυνικότητα αποφασίζουν για την μεταπολεμική μοίρα 5 Κρατών, κυρίως της Βαλκανικής.
Σε ένα μικρό χαρτάκι (που σώζεται σήμερα στα Αρχεία, για να θυμίζει σε όλους την διαρκή κυνικότητα των Ισχυρών) αποφάσισαν τις ζώνες επιρροής σε Ρουμανία, Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία και Βουλγαρία (την Αλβανία την …ξέχασαν, ειλικρινά, καθώς δεν αναφέρεται τίποτε για την τύχη της. Η συνέχεια είναι γνωστή με την επικράτηση του καθεστώτος Χότζα και Αλία έως το 1992, που πλήγωσε και την Βόρειο Ήπειρο).
Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ “ΜΕΓΑΛΩΝ”
Για την Ελλάδα, μετά από πρόταση του Τσώρτσιλ που αποδέχθηκε ο Στάλιν βάζοντας ένα σημάδι στο χαρτάκι αυτό, οριζόταν επιρροή 90% των Δυτικών (δηλαδή Αγγλίας και ΗΠΑ) και 10% της Ρωσίας (όπως αποκαλούσαν στο χαρτί την Σοβιετική Ένωση). Για τις άλλες 4 χώρες οριζόταν : για την Ρουμανία, επιρροή Ρωσίας 90% και 10% των «άλλων» (Δυτικών), για την Γιουγκοσλαβία 50-50, για την Ουγγαρία 50-50 και για την Βουλγαρία 75% η Ρωσία και 25% οι άλλοι. Όλα αυτά τα περιγράφει ο αείμνηστος Διπλωμάτης και Ιστορικός Αντώνιος Ι. Κοραντής στο μνημειώδες (και κρυμμένο) βιβλίο του «Τεχεράνη- Γιάλτα- Πότσνταμ», στις σελ. 226-227 (που εξεδόθη από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας προ 30 ετών).
Με βάση αυτήν την συμφωνία, η Ελλάς περιερχόταν στον Δυτικό Κόσμο, παρά τις επιθυμίες και τις προσδοκίες των εν Ελλάδι οπαδών του Στάλιν. Οι τελευταίοι δεν δέχθηκαν ποτέ ότι ο μεγάλος ηγέτης του Παγκόσμιου Κομμουνισμού, ο Ιωσήφ Στάλιν, που ήλεγχε και την ηγεσία του ελληνικού Κομμουνισμού (ο Νίκος Ζαχαριάδης, που ξεκίνησε το 1946 την Κομμουνιστική Ανταρσία κατά της Ελλάδος ήταν προσωπική επιλογή του Στάλιν, για αυτό και, όταν πέθανε ο Στάλιν το 1953, ακολούθησε η αποκαθήλωση, η εξορία, ο εξευτελισμός και η αυτοκτονία αυτού του μοιραίου για την Ελλάδα πολιτικού) «πούλησε» τόσο φθηνά τους ομοϊδεάτες του στην Ελλάδα.
Και για δεκαετίες αρνούνταν ότι έγινε αυτός ο χωρισμός σε σφαίρες επιρροής! Δεν μπορούσαν να δεχθούν ότι τους χρησιμοποίησε ως χρήσιμους ηλιθίους (που θα έλεγε και ο Λένιν) και στο τέλος θα τους άφηνε να ηττηθούν και να καταφύγουν στην Προσφυγιά!
ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Μέχρι να ανοίξουν την δεκαετία του 1990 τα Αρχεία και να βρεθεί και το πρωτότυπο αυτό από το χαρτάκι και να λυθούν όλες οι απορίες. Και να δικαιωθούν όσοι έλεγαν ότι η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησε τους εν Ελλάδι οπαδούς του Κομμουνισμού, για να κάνει αντίμετρα στην Δύση (Αγγλία και ΗΠΑ). Ότι έστειλε σε έναν τραγικό πόλεμο χιλιάδες οπαδούς της και οδήγησε σε αιματοκύλισμα την Ελλάδα. Όλα κρίθηκαν για την Ελλάδα (μέχρι το 1990, οπότε κατέρρευσε ο Κομμουνισμός από τις δικές του αμαρτίες) εκείνον τον Οκτώβριο του 1944 στην Μόσχα……
Γεώργιος Διον. Κουρκούτας
καθηγητής φιλόλογος
