Γράφει ο Δρ. Νίκος Μπογονικολός
Το 2020 φεύγοντας χαρακτηρίζεται από την παγκόσμια πανδημία του COVID-19 και τις συνέπειες της σε όλους του τομείς της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ξαφνική εμφάνιση της πανδημίας και η ανάπτυξη της σε κύματα διέλυσε κάθε πρόβλεψη για τις συνέπειες της στην οικονομία, στην κοινωνία, στις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και στα έθνη και κράτη παγκόσμια. Από την κατάρρευση σε κρίσιμους τομείς όπως ο τουρισμός και η αεροπορική βιομηχανία μέχρι την βίαιη προσαρμογή στον νέο ψηφιακό κόσμο. Ένας δικαιολογημένος φόβος σε όλους λόγω των εκατομμυρίων ασθενών και θυμάτων του κορονοϊού κυριαρχεί από την Ευρώπη μέχρι την Ασία και από την Αμερική μέχρι την Αυστραλία.
Οι κυβερνήσεις των κρατών αλλά και οι διεθνείς οργανισμοί είναι απροετοίμαστοι σε αυτό το παγκόσμιο κακό με αποτέλεσμα να ταλαντεύονται ανάμεσα στην λήψη μέσων για την μείωση των συνεπειών της πανδημίας και στην τακτική χρήσης ισχυρών επικοινωνιακών μεθόδων για να περνά το γεγονός στον πληθυσμό πιο ήπια. Όμως πως μπορεί ο καθένας μας να μην θεωρήσει ότι ζούμε μία κατάσταση, ίσως, μετάβασης σε κάτι νέο όταν αδυνατεί να βγει ελεύθερα από το σπίτι του, να διασκεδάσει με τους φίλους του, να ταξιδέψει σε μέρη που ονειρευόταν ή ακόμα χειρότερα να αποξενώνεται η προσωπική του επαφή από αγαπημένα του πρόσωπα;
Υπάρχουν μία σειρά αντικειμενικές μεταβολές στην κοινωνία και την οικονομία που έχουν ήδη καταγραφεί και δεν θα αλλάξουν εύκολα ακόμα και αν το 2021 κατασταλεί σε κάποιο βαθμό η πανδημία.
Τέτοιες είναι, η χρήση της τηλεργασίας σε μη προβλέψιμη έκταση παγκόσμια και η ανάγκη να αναπτύσσονται τεχνολογίες λογισμικού και κάθε τομέα της ζωής μας. Η παγιοποίηση ότι χώρες όπως η Κίνα θα αποτελούν το βιομηχανικό και παραγωγικό κέντρο του πλανήτη μας. Η ανάπτυξη νέων χρηματοπιστωτικών εργαλείων και των ψηφιακών νομισμάτων. Η εκπαίδευση από απόσταση ως κύρια μέθοδος εκπαίδευσης και κατάρτισης σε όλα τα επίπεδα. Η αντικειμενικά μείωση των παγκόσμιων δαπανών για κτιριακές και άλλες βαριές υποδομές.
Όλα αυτά δημιουργούν μια νέα παγκόσμια γεωπολιτική καθώς η ισχύς μεταφέρεται από την δύναμη πχ των ενεργειακών πόρων στην δύναμη του ανθρώπινου δυναμικού παραγωγής νέων τεχνολογικών λύσεων σε όλους τους τομείς. Οι μεγάλες χώρες a priori είναι πιο δύσκολο να κάνουν στροφή και μεταβολές στην στρατηγική των οικονομιών τους λόγο του όγκου τους. Αυτές μελετούν πιο συντηρητικές λύσης διατήρησης των κεκτημένων τους αλλά με τον διαρκή κίνδυνο ότι η πανδημία αποδεικνύεται ως επιταχυντής όλων των εξελίξεων.
Να η ευκαιρία της Ελλάδας μας για την νέα επανάσταση του 2021 στην επέτειο των διακοσίων ετών της ανεξαρτησίας μας.
Επανάσταση σημαίνει ρήξη με δομές και λειτουργίες που αυτή την στιγμή ταλανίζονται από την πανδημία και φυγή προς τα εμπρός με ορίζοντα δεκαετιών.
Πόσο πολύτιμη μπορεί να γίνει στην παγκόσμια γεωπολιτική η Ελλάδα αν κάνει μερικές απλές “επαναστατικές” κινήσεις όπως.
– Δημιουργία πρωτοπόρου θεσμικού πλαισίου για το ψηφιακό χρήμα και την τεχνολογία blockchain – αλυσοδεσμού όπως την έχω ονομάσει .
– Δημιουργία υποδομών για να αποτελεί παγκόσμιο πόλο για παράλληλη τηλεργασία και τουρισμό σε πολίτες βόρειων κρατών.
– Δημιουργία κέντρου αμυντικής τεχνολογίας για τα όπλα του μέλλοντος όπως ηλεκτρομαγνητικού πολέμου και λέιζερ. Γνωρίζουμε ότι μπορούν να παραχθούν σε ορίζοντα μερικών ετών. Αυτό αυτονόητα αποτελεί συντελεστή γεωπολιτικής ισχύος.
– Ανάπτυξη κέντρου υποστήριξης εκμετάλλευσης της στρατόσφαιρας, του προς το παρόν κενού χώρου ανάμεσα σε ατμόσφαιρα και διάστημα.
– Την ψηφιακή διάχυση παγκόσμια του Ελληνικού πολιτισμού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα με χρήση την κοινής παγκόσμιας ψηφιακής υποδομής.
Ίσως ακούγεται μεγαλεπήβολο αλλά, και όταν ξεκίνησαν επανάσταση το 1821 μια χούφτα κουμπουροφόρων ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία φαινόταν κάτι ανάμεσα σε παραμύθι και όνειρο. Ας τολμήσουμε.
