Το ακριβό τίμημα της περηφάνιας | Της Ελένης Α. Παπαδοπούλου
«Το δάκρυ κάναμε νερό
και το κρασί φαρμάκι
και με το κύμα τ’ αλμυρό
χορτάσαμε ψωμάκι
…
κι είχαμε περηφάνια
στην πίκρα στην ορφάνια»
Νίκος Γκάτσος
Της Ελένης Α. Παπαδοπούλου | 19/11/20
Τον βαρύτερο φόρο στα χρόνια της κρίσης τον πληρώνει ο περήφανος άνθρωπος. Και δεν μιλώ για τον ατομιστή, υπερφίαλο οδοστρωτήρα που προκειμένου να επιβιώσει πατάει επί πτωμάτων και σαρώνει κάθε ευαισθησία στο διάβα του. Ούτε για τον υπερόπτη, φαντασμένο με το βλέμμα «100 καρδιναλίων» που επικρίνει και υποτιμά τους πάντες, ατενίζοντάς τους από την κορυφή της αλαζονείας του. Ούτε, βέβαια, για τον αξιολύπητο εγωπαθή που κραυγάζει «του Έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει» για να αποκτήσει οπαδούς και “klik” και να κρύψει τους φόβους του μέσα στο σύνδρομο της αγέλης.
Μιλώ για την άλλη όψη της διττής έννοιας «υπερήφανος» που σημαίνει λαμπρός, σοφός, μεγαλοπρεπής και που την πνίγουμε μέσα στα χωνευτήρια των φοβισμένων ημερών μας. Έλκει την καταγωγή της από την δωρική υπεραξία της ανθρώπινης ύπαρξης κι επιβιώνει στη λαϊκή μας συνείδηση ως μία δέσμη δυσεύρετων αρετών.
«Είναι περήφανος άνθρωπος, δεν καταδέχεται να ζητήσει», λέει ο λαός μας.
Μιλώ για τους ωραίους και μοιραίους ανθρώπους που:δεν σκύβουν να προσκυνήσουν «κατουρημένες ποδιές» ακόμα και όταν το βάρος του προσωπικού τους σταυρού λυγίζει τα γόνατά τους.
Δεν τρυπώνουν στα πολιτικά γραφεία και τους μηχανισμούς για να ζητιανέψουν ρουσφετάκια και εύνοιες και ανταλλάγματα.
Δεν τα παίρνουν κάτω απ’ το τραπέζι,
δεν κάνουν ηθικές εκπτώσεις,
δεν διαπραγματεύονται την εντιμότητά τους,
δεν κάνουν τα «γλυκά μάτια» σε κανέναν για να κερδίσουν λίγα άθλια αργύρια.
Μιλώ γι’ αυτούς που προτιμούν να αδικήσουν τον εαυτό τους παρά τον συνάνθρωπό τους και δεν καταδέχονται να επωφεληθούν από τις αδυναμίες ή να τα βάλουν με ανίσχυρους. Γι’ αυτούς που η ισοτιμία και η ισοπολιτεία, η δικαιοσύνη και η γενναιοψυχία είναι τρόπος ζωής και όχι αερολογία κοπανιστή. Είναι αυτοί που δεν θα σου δώσουν ποτέ υποσχέσεις και ελπίδες. Θα σου δώσουν το χέρι τους για να πιαστείς και το υστέρημά τους για να στηλωθείς.
Σπάνιοι, σιωπηλοί μάρτυρες αντοχής, υπομονής και αξιοπρέπειας, σ’ έναν κόσμο καλπάζουσας απανθρωπιάς…
Φάροι μοναχικοί, υψώνονται ανάμεσά μας, μ’ ένα παράπονο στο βαθύ, ραγισμένο βλέμμα τους περιμένοντας κάποιον να το διαβάσει. Πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα σε κάθε σκοτεινή εποχή γιατί τα άγρια ένστικτα της αυτοσυντήρησης τυφλώνουν τους ανθρώπους και απαγορεύουν αυτό το είδος αναγνωσμάτων.
ΠΗΓΗ: ΕΔΩ
Ένα σημαντικό βήμα για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας έγινε στα επικίνδυνα σημεία του οδικού…
Όσοι παρακολούθησαν το τελευταίο (δια ζώσης) Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ναυπλιέων άκουσαν τον αντιδήμαρχο Οικονομικών…
Αύριο, Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024 στις 10 το πρωί στην αίθουσα του Βουλευτικού, θα διεξαχθεί…
Γράφει ο Παναγιώτης Μυργιώτης Ο στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας την 11η Ιουνίου 1941 δημιουργεί τις βάσεις…
γράφει η Ντίνα Καλομοίρα Ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, Δημήτρης Πτωχός, στην παρέμβασή του κατά τη συζήτηση…
Ένα από τα πλέον σημαντικά έργα για την ενίσχυση της τοπικής ανάπτυξης και τη βελτίωση…