Γράφει ο Γιώργος Μαραγκός
Ας δούμε πρώτα τις αιτίες της φορολογικής κόλασης (που παραμένουν στην 45χρονη ελληνική σοβιετία) και μετά φτιασιδωνόμαστε σε φορολογικό παράδεισο…
Τα είδαμε, τα διαβάσαμε και τα διαβάσατε τα μαντάτα…, από το δημοσίευμα του Bloomberg, που έκανε πολύ καλά την δουλεία του. Έκπτωση 50% στον φόρο εισοδήματος για 7 χρόνια θα έχουν (λέει) όσοι μεταφέρουν τη φορολογική τους έδρα στην Ελλάδα γιατί η προσέλκυση ξένων και η αναστροφή του brain drain θεωρούνται “κλειδί” στην αλλαγή σελίδας στη χώρα.
Μπράβο μας που το καταλάβαμε. Έστω και μετά από 45 χρόνια αναγκαστικής σοβιετίας για τους ιθαγενείς.
Έστω και μετά από 7.000 ελληνικές επιχειρηματικές, επαγγελματικές έδρες και εργοστάσια, μόνο στα Βαλκάνια. Έστω και με τη Βόρεια Ελλάδα να μεταναστεύει, κατά νομούς.
Έστω και με 600.000 δικούς μας 40άρηδες και 30άρηδες, να μη συζητάνε, ούτε για αστείο, την επιστροφή τους στην Ελλάδα.
Εμείς τι κάνουμε τώρα;
Τρέχουμε να μεταφέρουμε την έδρα μας στο εξωτερικό και όταν γυρίσουμε θα πληρώνουμε το μισό…;, όπως σημειώνει στη ξεκαρδιστική παρατήρησή του ο γνωστός σχολιαστής “s0t0s”; ή να προβληματιστούμε από τις κυβερνητικές προθέσεις.
Να προβληματιστούμε όμως όχι μόνο για το brain drain και τους Έλληνες επιχειρηματίες (Βαλκανίων, Ευρώπης μέχρι και Ασίας) που αποχώρησαν, αλλά και για την, επικρατούσα, ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα της κρατικοδίαιτης οικονομίας θα πείσει επενδυτές να την εμπιστευτούν, ως φορολογικό παράδεισο!!
Και ας πούμε ότι μπορεί να γίνει, με θεαματικά νομοσχέδια. Με φορολογικά κίνητρα και αναπτυξιακούς νόμους, που θα περάσουν και από την Κομισιόν και τους δανειστές.
Στη Βουλή πώς θα κατατεθούν, που θα γίνει το έλα να δεις; Πώς θα αποφύγουμε τον ξεσηκωμό ενάντια στην ολιγαρχία… Κόντρα στα συμφέροντα… Στα καπιταλιστικά καπρίτσια των φιλελέδων… Στο ξεπούλημα της χώρας στην πλουτοκρατία… Στο χάρισμα φόρων στους ύποπτους της ιδιωτικής οικονομίας… Στο αίσχος του κέρδους.
Και πάνω απ’ όλα πώς θα αποφύγουμε τη (βεβαία) δέσμευση κομμάτων της αντιπολίτευσης, ότι θα ακυρώσουν τους νόμους όταν αναλάβουν την κυβέρνηση, στις εκλογές του 2023. Δηλαδή μετά από 2 χρόνια (ουσιαστικά).
Πες όμως πως η κυβέρνηση δεν κλονίζεται και φέρνει τα νομοθετήματα με τους μειωμένους φόρους στη Βουλή.
Πες και ότι πείθει και την εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα ότι, παρ’ όλα αυτά, οι ντόπιοι οφείλουν να συνεχίσουν να πληρώνουν το 60-70% του τζίρου τους, σε φόρους και ασφάλιστρα. Λέμε πες…
Με τους κομματικούς εργατοπατέρες πώς θα τα βολέψει; Τι θα κάνει όταν τα προαύλια της Βουλής γεμίσουν από τις κομματικές δυνάμεις… της προόδου, με τα ρόπαλα και τα σημαιάκια και τις ντουντούκες να ουρλιάζουν για το μοίρασμα των φόρων του λαού στην πλουτοκρατία και στον καπιταλισμό… Θα τους σταματήσει λόγω κορονοϊού…;
Να δεχθούμε πως το ξεπερνάει και αυτό. Και τελικά ψηφίζει, με τη δική της πλειοψηφία, (αν την εξασφαλίσει) τα νομοσχέδια των φοροαπαλλαγών.
Προσέξτε τώρα.
Πρώτον, τα νομοσχέδια θα απευθύνονται σε επενδυτές όχι άλλων παραδείσων, αλλά απλής φορολογικής λογικής (γνωστής και ως αναπτυξιακή) για να τους προσελκύσει στον ελληνικό φορολογικό παράδεισο. Ένα “παράδεισο”, αδοκίμαστο, (στην πράξη) και από τις ελληνικές επιχειρήσεις της μετανάστευσης. Ακόμη και των γειτονικών μας ανταγωνιστικών φορολογικών παραδείσων… (Βουλγαρία, Σκόπια).
Δεύτερον η νέα φορολογική νομοθεσία, εκτός από τον στόχο ανακοπής του brain drain, θα προσκαλεί και θα προκαλεί…, Έλληνες, στελέχη σε Αμερικανικούς, Βρετανικούς, Γερμανικούς, Γαλλικούς ή Σκανδιναβικούς ομίλους (για να μη βάλουμε μέσα και το Κατάρ, τη Μέση Ανατολή και την Κύπρο) να τα μαζέψουν (δουλειά και οικογένεια) και να γυρίσουν στην Ελλάδα.
Στην οικονομία της οποίας δεν προσφέρονται (εκτός από κάποιες λίγες σε βιοτεχνίες ή σε μπουφέδες και σκούπισμα στα ξενοδοχεία…) οι αναγκαιότατες 600.000 θέσεις εργασίας!!.
Γιατί κάνουμε πως δεν το καταλαβαίνουμε. Το πρόβλημα της οικονομίας μας (πέρα από την κρίση που ούτε έφυγε, ούτε δείχνει κάτι τέτοιο) είναι πολιτικό. Πολιτικό και κομματικό. Η οικονομία μας παραμένει κρατικοδίαιτη με ψευτοσοβιετικά χαρακτηριστικά, ακριβώς για τον λόγο αυτό. Και αν δεν περιχαρακωθεί από τις παρεμβάσεις της πολιτικής και των κομμάτων, τέτοιες επιλογές δεν καρποφορούν. Κατά τα άλλα, βεβαίως και θα χειροκροτήσουμε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία φοροαπαλλαγής από ένα σύστημα με κεντρικό στόχο να συντηρεί (για κομματικούς λόγους) και το απαράδεκτα άχρηστο κράτος.
