Η 21 Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα εορτασμού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας. Ως επετειακό άρθρο, θα διαβάσετε, σε αποκλειστικότητα, μια συγκλονιστική ομιλία του Πλοίαρχου (Ε) ε.α Άγγελου Μυλωνά το 2017 στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου στο Πύργο Ηλείας….
Μικρό βιογραφικό: Ο Πλοίαρχος (Ε) ε.α. Άγγελος Μυλωνάς Π.Ν. γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας και το 1955 εισήλθε στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού στον Πόρο. Υπηρέτησε πολλά χρόνια σε μάχιμες Μονάδες του Στόλου ως Σηματωρός και συμμετείχε σε παραλαβές Πολεμικών Πλοίων από το εξωτερικό. Ως Αξιωματικός υπηρέτησε σε Επιτελεία και στο Στρατηγείο Διοικήσεως Ανατολικής Μεσογείου (Σ.Δ.Α.Μ.).
Είναι νυμφευμένος με την εκπαιδευτικό Μαρία Κλείωση από το Άργος και έχει δύο κόρες και ένα γιο. Κατά τον ελεύθερο χρόνο του έχει γράψει δύο βιβλία με ναυτικές περιπέτειες. Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο Άργος και τον Πύργο (Σπιάτζα) και είναι Μέλος του Δ.Σ. του Παραρτήματος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Ναυτικού του Νομού Ηλείας.
Ομιλία του για την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων και των Εισοδίων της Θεοτόκου στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου στον Πύργου
Σήμερα έχουμε μια διπλή γιορτή. Την γιορτή της Παναγιάς και αυτή των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδος μας. Την Παναγιά επέλεξαν οι Έλληνες ως Προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων και η εικόνα της βρίσκεται σε όλα τα Στρατόπεδα.
Την ευχή τη ζητούσαν οι μανάδες, σύζυγοι και κόρες για του δικούς τους που έφευγαν τραγουδώντας για το Μέτωπο. Μαζί με την Παναγιά γιορτάζει ο Στρατός, το Ναυτικό και η Αεροπορία που οι πρόγονοι μας τους έμαθαν να φυλάνε τα περάσματα στις Θερμοπύλες και στο Αιγαίο.
Από τον Όμηρο κληρονομήσαμε την παραίνεση: “Αμύνεσθαι περί πάτρης” και από τον Αισχύλο “Ω παίδες Ελλήνων ίτε ελευθερούτε πατρίδα”
Αν ανατρέξουμε στα βάθη της ιστορίας θα δούμε ότι η πολεμική αρετή των Ελλήνων είναι συνυφασμένη με την εμφάνιση της φυλής μας.
Από τους αρχαίους χρόνους οι Έλληνες ήταν πολεμικός λαός όχι όμως και κατακτητικός.
Ο Δίας, η Αθηνά, ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Άρης ανήκουν στους Ήρωες των μυθικών χρόνων της ιστορίας μας και αποτελούν μάρτυρες της πολεμικής αρετής των Ελλήνων που ξέρουν πως το μπλε της θάλασσας και οι μυρωδιές από το αγιόκλημα δεν χαρίζονται, αλλά κερδίζονται με την θυσία, το αίμα και την φωτιά.
Πολεμιστές οι Έλληνες έμαθαν να περνούν από την Σκύλα και την Χάρυβδη και να ξαναπερνούν γι’ αυτό δεν σκιάχτηκαν τον κίνδυνο. Τον αποδέχθηκαν σαν φίλο, τον έκαναν σύντροφο στη ζωή τους και συμμάχησαν μαζί του.
Οι Αθηναίοι πολέμησαν και νίκησαν στο Μαραθώνα τους Πέρσες για ολόκληρη την Ελλάδα. Εκεί δεν πολέμησαν για να νικήσουν, αλλά νίκησαν γιατί πολέμησαν.
Οι ίδιοι Ασιάτες στις Θερμοπύλες παράγγειλαν στους 300 του Λεωνίδα ότι θα τους σκεπάσουν τον ήλιο με τα βέλη τους και αυτός απάντησε:
“Καλύτερα θα πολεμήσουμε υπό σκιά”
Απευθυνόμενος δε στους 300 πολεμιστές του βροντοφώναξε:
“Σήμερα η’ θα νικήσουμε η’ θα κοιμηθούμε στην κόλαση”
“Ψυχές σκοτωμένες στον πόλεμο είναι καθαρότερες απ’ αυτές που πεθαίνουν από αρρώστια” είχε πει ο Ηράκλειτος.
Πρόμαχοι της ελευθερίας και της τιμής οι Έλληνες συντρίβουν τις ορδές των Περσών σώζοντας τον πολιτισμό και την Ελευθερία των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων.
Στην Σαλαμίνα λίγο πριν αρχίσει η μεγαλύτερη ανθρώπινη ναυτική αναμέτρηση της ιστορίας πάνω στον πλανήτη ο Θεμιστοκλής είχε πει:
“Εδώ θα πολεμήσουμε για την Πατρίδα”
Ο Αδείμαντος τότε του απάντησε:
“Ναύαρχε πλέον δεν έχουμε Πατρίδα γιατί αυτή την έχουν πατήσει οι Βάρβαροι”.
“Πατρίς εστί αι διακόσιαι νήες πεπληρωμέναι” ήταν η απάντηση του Θεμιστοκλή. Η πατρίδα μας είναι τα 200 γεμάτα καράβια.
Στα Βυζαντινά οι Έλληνες έπρεπε να προστατεύουν διαρκώς τα σύνορα τους και πολλές φορές ζητούσαν την συνδρομή της Παναγιάς.
Με τον Ακάθιστο Ύμνο εξάλλου ευχαρίστησαν την Θεοτόκο για την Θεϊκή της παρέμβαση και την σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους και τους Πέρσες.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος σκοτώθηκε πολεμώντας στις επάλξεις στα κάστρα της Κωνσταντινούπολης σαν γενναίος στρατιώτης για την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την Εθνική αξιοπρέπεια του Ελληνισμού. Όταν του ζητήθηκε από τους μογγόλους να τους παραδώσει την Πόλη τους απάντησε με τα παρακάτω ιστορικά λόγια:
“ Η παράδοση της Πόλης δεν είναι θέμα ούτε δικό μου ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκου της. Όλοι προθύμως θα αποθάνουμε και δεν θα φοβηθούμε για την ζωή μας”.
Και ήλθε η ώρα του ξεσηκωμού των Ελλήνων.
Μια από τις χρυσές σελίδες της Ελληνικής επανάστασης ήταν η καταστροφή της Ναυαρχίδας των μογγόλων από τον Κανάρη.
Ακολουθούν οι Βαλκανικοί πόλεμοι.
Στην Ελασσόνα, στο Σαραντάπορο, στα Γιαννιτσά, στο Κιλκίς γράφτηκαν νέες σελίδες δόξας και ηρωισμού και έφεραν τον ελευθερωτή Ελληνικό Στρατό στα Γιάννενα και στη Θεσσαλονίκη.
Οι στρατιώτες μας τότε διαβαίνοντας τις λεωφόρους της νίκης τραγουδούσαν:
“Δεν θα την πάρουνε ποτέ τη γη των Μακεδόνων” και ο απλός λαός προσευχόταν στη Μεγάλη Μητέρα να βοηθήσει, να προστατεύσει τους αγαπημένους και την Πατρίδα”.
“Έχουμε γη και Πατρίδα όταν έχουμε καράβια στην θάλασσα” είχε πει ο Ηρόδοτος.
Στο Αρχιπέλαγος όταν τα κανόνια των κίτρινων προκάλεσαν το Πολεμικό μας Ναυτικό, ο Ελληνικός Στόλος με επικεφαλής το καταδρομικό Αβέρωφ και με την απόλυτη κυριαρχία του στο Αιγαίο έγειρε οριστικά την πλάστιγγα υπέρ της νίκης των Ελλήνων.
Στα κατορθώματα αυτών των Πολεμικών μας οι Έλληνες ναύτες πήγαιναν συνειδητά να αναμετρηθούν με το θάνατο στο πέρασμα και είχαν για Ιθάκη την Πατρίδα που την βρήκαν και την έζησαν μέσα σε ορυμαγδό ομοβροντιών από ορχήστρες πυροβόλων. Είχαν μαζί τους και την εικόνα της Παναγιάς που τους είχε δώσει η μάνα πριν φύγουν να αγωνιστούν για τα ιδανικά των Ελλήνων.
Ήταν οι άνδρες που πάλεψαν με τον χάρο στα “μπλε αλώνια” του Αιγαίου. Που έπεσαν όπως ταιριάζει στους άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού. Όρθιοι πάνω στο καράβι τους, δίπλα στο κανόνι τους. Που έδωκαν την ζωή τους πολεμώντας για την Πατρίδα.
Στον αέρα για πρώτη φορά η Ελληνική Αεροπορία μετέχει σε πολεμικές αποστολές. Στις 24 Ιανουαρίου του 1913 έγινε η πρώτη στον κόσμο αεροναυτική συνεργασία.
¨Οι ουρανοί είναι δικοί μας” βροντοφώναζαν από τότε οι πιλότοι μας.
Η Πολεμική μας Αεροπορία είναι η ελπίδα που όταν αεροδιαδρομεί στους ουρανούς προτρέπει όλους τους Έλληνες όλων των ηλικιών να σηκώσουν το βλέμμα τους πάνω στον ουρανό και να αφουγκραστούν τον ήχο των αεροσκαφών και τη φωνή των πιλότων μας ότι το ¨ΟΧΙ” είναι η αντίσταση της Πατρίδος και η ισχυρή πορεία του Έθνους μας.
Τα βάσανα όμως της Ελλάδος δεν σταματούν εκεί.
Μικρά Ασία: Ο Ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη γη της Ιωνίας με σκοπό να προστατευθεί ο Ελληνικός και ο υπόλοιπος χριστιανικός πληθυσμός. Οι νίκες του Ελληνικού στρατού αξιοθαύμαστες. Δυστυχώς ξένοι παράγοντες και οι ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΔΙΧΌΝΟΙΕΣ μας στέρησαν τους καρπούς της νίκης.
Ακολούθησε η Μικρασιατική καταστροφή η μεγαλύτερη από αυτές που έχει υποστεί το Ελληνικό Έθνος.
Εκεί να μην ξεχνάμε πως υπάρχουν νεκροταφεία με κόκαλα Ελλήνων από την εποχή του Οδυσσέα τότε που οι σημερινοί καταπατητές ζούσαν σε αγέλες στη στέπα Αλτάϋ της κεντρικής μογγολίας.
Εκεί είναι η γη μας η Αιολική γη με τα Κιμιντένια και τις καστανιές όπως γράφει στο βιβλίο του ο Ανδρέας Βενέζης.
Και ενώ η Πατρίδα μας προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της νέος πόλεμος ξεσπά και ενώ όλα τα κράτη παραδίδοντο το ένα μετά το άλλο στη φασιστική Γερμανία η Ελλάδα είπε ξανά το γνωστό “ΟΧΙ”. Γράφτηκαν νέες σελίδες Δόξας και Ηρωισμού στα βουνά της Πίνδου του Πόγραδετς και στα Οχυρά. Αέρα φώναζαν οι Στρατιώτες μας όταν άρχιζε η αναμέτρηση με τον θάνατο στ’ αλώνια των μαχών.
Ο Χίτλερ είχε πει: “Η ιστορική δικαιοσύνη μου επιβάλει να δηλώσω ότι από όλους τους αντιπάλους ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με άφθαστο ηρωισμό και αυταπάρνηση”.
Ενώ ο Τσώρτσιλ ο πατέρας της νίκης αναγκάσθηκε να δηλώσει:
“Του λοιπού θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”.
Αλλά και σε όλη την διάρκεια της κατοχής οι Έλληνες πολεμιστές του ’40 και οι Ελληνίδες οργάνωσαν αντιστασιακές ομάδες σε πόλεις, χωριά και βουνά και άρχισαν την αντίσταση.
Συνέχισαν δε τον αγώνα τους στο πλευρό των Συμμάχων στην έρημο της Αφρικής και στην απόβαση της Νορμανδίας με τις κορβέτες Κριεζή και Τομπάζη. Πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν εκείνη την εποχή.
Μια γερόντισσα ρώτησε έναν στρατιώτη που γύρισε από το μέτωπο:
“Πες μου καλό παιδί τον γιο μου το βόλι τον βρήκε στα στήθια για στην πλάτη;”
Γιαγιά απάντησε αυτός: “Το παλικάρι σου πολεμώντας στην πρώτη γραμμή το βόλι τον βρήκε κατάστηθα”
“Στο καλό γιε μου. Καλό σου ταξίδι. Ίσως εκεί που πας να’ ναι καλύτερα” μουρμούρισε δακρύζοντας η γερόντισσα αποχαιρετώντας το παλικάρι της που έπεσε πολεμώντας για την Πατρίδα.
“ Ας μη βρέξει ποτέ το σύννεφο και ο άνεμος σκληρός α μη σκορπίσει το χώμα το μακάριο που σας σκεπάζει” ύμνησε ο Ανδρέας Κάλβος τότε τους πολεμιστές του Ιερού Λόχου.
Στον πόλεμο αυτό μαζί με το Πολεμικό μας Ναυτικό αξίζει να σημειωθεί η συμβολή και του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού που ήταν σημαντική και έκρινε κατά μεγάλο ποσοστό με τις μεταφορές την έκβαση του πολέμου.
Ωστόσο ο ωκεανός πήρε μαζί του πολλές ψυχές Ελλήνων και καράβια.
Στις νηοπομπές του Ατλαντικού και στις παγωμένες θάλασσες του Μπάρεντς χάθηκαν περίπου 2000 ναυτικοί μας μαζί με το 75% των καραβιών μας. Κάθε καράβι που έφθανε στο λιμάνι ήταν μια πετυχημένη αποστολή. Όσοι χάθηκαν σε αυτές τις αποστολές δεν αναπαύονται σε τάφους. Εκεί στους ναυτικούς χάρτες υπάρχουν μόνο ξεχασμένοι ήρωες και στίγματα με ονόματα χαμένων καραβιών που πολέμησαν για την λευτεριά.
Σε μια σύγκρουση Ελλάδος – Τουρκίας ο πραγματικός πόλεμος δεν θα είναι περισσότερο από 10 ημέρες. Μετά θα παρέμβει ο διεθνής παράγων η΄ όπως και να λέγεται αυτός και θα αρχίσει μια μακρά διαπρaγμάτευση για ένα νέο Status Qvo.
Σε αυτό τον χρόνο της αντιπαράθεσης των όπλων θα πρέπει να έχουμε τέτοια ισχύ πυρός ώστε να μην υπάρξουν εδαφικές απώλειες και κυρίως να εκπέμψουμε ένα μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν διαπραγματεύεται την ακεραιότητα, την Εθνική κυριαρχία και την ασφάλεια της. Καλή η ειρήνη αλλά για να γίνει καλύτερη πρέπει να υπάρχει αντίπαλο δέος.
Δεν είναι υπερβολή εάν ισχυριστούμε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις τη Ελλάδος αποτελούν την πολυτιμότερη περιουσία της. Γι’ αυτό έχουμε Προστάτιδα την Παναγιά μας.
Σήμερα γιορτάζουν και οι Βετεράνοι και Απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων που αρκετοί είναι κοντά μας γι’ αυτό επιτρέψτε μου να τους απευθύνω δυο λόγια.
Αγαπητοί συνάδελφοι κάποτε έρχεται το λυκόφως της καριέρας μας που με τον ένα η’ τον άλλο τρόπο έχει εξανεμίσει όλη τη πίστωση χρόνου που μας έδωκε η ζωή.
Μπορεί να κρεμάσαμε τις στολές μας στην ντουλάπα ν’ ασπρίσανε τα μαλλιά μας αλλά αφήκαμε ένα κομάτι της ψυχής μας στην προκάλυψη, στα ξάρτια των Πολεμικών μας και στα μαχητικά μας αεροσκάφη. Αν μας χρειαστεί πάλι η Πατρίδα θα βρεθούμε εκεί που μάθαμε να την υπηρετούμε με όσες δυνάμεις μας έχει αφήσει ο πανδαμάτωρ χρόνος.
Η αληθινή αγάπη της Πατρίδος αγαπητοί δεν είναι η συγκίνηση της στιγμής που σβήνει σαν την σπίθα. Είναι ένα από τα πιο ευγενικά αισθήματα της καρδιάς. Είναι ένα βαθύ όραμα ένα ποτάμι που κυλάει βουβό μέσα μας.
Επιτρέψτε μου να πω πως η σημερινή διπλή γιορτή αποτελεί ευκαιρία μιας δημόσιας πηγαίας και εγκάρδιας ευχαριστίας σ’ αυτούς τους ανθρώπους που φυλάνε Θερμοπύλες, τα στενά του Αρχιπελάγους και τον γαλάζιο ουρανό μας. Πάνω τους προβάλλεται η ένδοξη ιστορία αιώνων. Η ιστορία των προγόνων μας. Η ιστορία της φυλής μας.
Η ευχή της Παναγιάς που σήμερα γιορτάζει, να φυλάει τα παλικάρια μας στα σύνορα, στους ουρανούς και στα Πολεμικά μας πλοία που αυτές τις ώρες βρίσκονται στην περιπολία ανατολικά του 25 μεσημβρινού.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Χρόνια σας πολλά και να είστε καλά
Πλοίαρχος (Ε) ε.α. Άγγελος Μυλωνάς Π.Ν.
