Στο υπαρκτό δίλημμα της επιστημονικής κοινότητας για το «αν η συνεχής χρήση μάσκας εγκυμονεί κινδύνους», η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία απευθυνόμενη προς τα μέλη της διατυπώνει τις εξής απόψεις:
«Η αποφυγή της χρήσης μάσκας με τη γενική έννοια ‘’αναπνευστικοί ασθενείς’’ δεν έχει καμία εφαρμογή.
Ειδικά για τους ασθενείς με χρόνια αναπνευστικά νοσήματα η χρήση μάσκας σε κλειστούς χώρους είναι ιδιαίτερα σημαντική μια και θεωρούνται άτομα υψηλού κινδύνου για σοβαρή νόσηση.
Η χρήση μάσκας μπορεί εν τούτοις να επιφέρει σχετική αναπνευστική δυσφορία σε άτομα με χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια (που λαμβάνουν οξυγονοθεραπεία) ή με σοβαρές σπιρομετρικές διαταραχές.
Ενδεικτικά, στους ασθενείς με τιμές FEV1<40% ή και FVC<40% (σε περιπτώσεις διάχυτων διάμεσων πνευμονοπαθειών), θα πρέπει να γίνεται εκτίμηση από τον θεράποντα πνευμονολόγο.
Η εκτίμηση θα μπορούσε να περιλαμβάνει οξυμετρία, προ και μετά από τη χρήση της μάσκας, αναλυτική επίδειξη της ορθής εφαρμογής και δοκιμή διαφορετικών τύπων μασκών για πιο άνετη χρήση (π.χ. αποφυγή υφασμάτινων και χρήση μασκών με βαλβίδα εκπνοής).
Στις περιπτώσεις όπου η εφαρμογή οποιουδήποτε τύπου μάσκας δεν είναι εφικτή, θα πρέπει στον ασθενή να επεξηγούνται οι κίνδυνοι για την υγεία του και να του γίνονται συστάσεις για την αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων, ειδικά σε συνθήκες αυξημένου κινδύνου (συγχρωτισμός). Οι ασθενείς αυτοί, πιθανώς έχουν ούτως ή άλλως περιορισμένη κινητικότητα και άρα δεν εκτίθενται συχνά και χρονικά παρατεταμένα σε συνθήκες όπου η μάσκα είναι επιβεβλημένη.
Σε αυτές μόνο τις περιπτώσεις, εφ΄ όσον κρίνεται αναγκαίο, δύναται να χορηγείται η κατάλληλη -σαφώς αιτιολογημένη- βεβαίωση από τον θεράποντα πνευμονολόγο».
