Με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, της πορνογραφίας και των εγκλημάτων μίσους αναπτύσσουν καθεστώς λογοκρισίας και αποκλεισμών

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Τα αποκαλούμενα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, είναι όλα ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ειδικού σκοπού, θα έλεγα, και ειδικών αποστολών. Η ανταπόκριση που βρήκαν στην παγκόσμια κοινότητα, προκάλεσε το ενδιαφέρον κυκλωμάτων, ιδιοτελών συμφερόντων αλλά και κρατών. Για τον λόγο αυτό, προσφάτως, η Ευρωπαϊκή Ένωση, και η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέσπισαν νομοθετικούς κανόνες που θεωρητικά τα θέτουν υπό μερικό έλεγχο της κοινωνίας και των νόμων.

Όμως, όπως μετά από κάθε νομοθεσία αποκαλύπτονται τα παραθυράκια και η σκοπιμότητα του νόμου, έτσι έγινε και τώρα, στην περίπτωση των αποκαλούμενων Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, της πορνογραφίας και των εγκλημάτων μίσους, θεσπίστηκαν, από τα ίδια τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, γενικόλογοι κανόνες και ενεργοποιήθηκαν απρόσωποι μηχανισμοί διαχείρισης που, τελικώς, αναπτύσσουν καθεστώς λογοκρισίας ή αυθαιρέτων αποκλεισμών.

Οι κυβερνήσεις αδιαφορούν για την καταχρηστική διαχείριση της ισχύος που έχουν αποκτήσει, εξ αυτού του λόγου, πρόσωπα και ομάδες ειδικών πολιτικοϊδεολογικών τοποθετήσεων, συνήθως οπαδών της πολιτικής ορθότητας. Αντιθέτως, αξιοποιούν την ύπαρξη αυτών των μηχανισμών για να χειραγωγούν τους χρήστες δημιουργώντας, μέσα από αντιδράσεις φόβου και αυτολογοκρισίας, στρεβλώσεις εις ότι αφορά πρόσωπα, αξίες, γεγονότα και τάσεις.

Ο καλής προαίρεσης χρήστης, δεν διαθέτει -εκ των πραγμάτων- μηχανισμούς άμυνας ή δικαίωσης. Οι επιλογές του παραμένουν διλημματικές:

* Σταματά να διατηρεί λογαριασμούς σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και ωθείται στο περιθώριο των εξελίξεων ή

* Εντάσσεται στο σύστημα και ακολουθεί τους κανόνες του, που όμως δεν είναι σαφώς καταγεγραμμένοι, με αποτέλεσμα να βρίσκεται με μία Δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του.

Ως παράδειγμα αναφέρουμε την πολιτική του Facebook, όπως αυτή καταγράφεται στις οδηγίες του με τίτλο «Οι όροι μας σε ό,τι αφορά τα επικίνδυνα άτομα και τις επικίνδυνες οργανώσεις».

Αναφέρει ένας εκ των όρων που ισχύουν: «Δεν επιτρέπουμε τα σύμβολα επικίνδυνων ατόμων ή οργανώσεων στο Facebook, ούτε την εξύμνηση ή την υποστήριξη επικίνδυνων ατόμων ή οργανώσεων».

Πουθενά όμως δεν αναφέρει ποια είναι αυτά τα επικίνδυνα άτομα ή οργανώσεις για να γνωρίζει ο χρήστης και να προσέχει. Έτσι, οι αναρτήσεις κατεβαίνουν κατά την κρίση των διαφόρων ιδεοληπτικών ατόμων τύπου Ελληνικών Χόαξες ή από εσφαλμένη επιλογή του λογισμικού εφαρμογής ενός μεταβαλλόμενου και πολυσύνθετου αλγορίθμου.

Κλείνουν λογαριασμούς! Σελίδες χαρακτηρίζονται ως αναξιόπιστες. Δικαίωμα ουσιαστικής αντίκρουσης δεν δίδεται, πέραν μιας τυπικής αόριστης και μονολεκτικής έκφρασης διαφωνίας. Δημιουργείται έτσι μια ατμόσφαιρα φοβίας και αποφυγής ελεύθερης έκφρασης ακόμη και όταν η θεματολογία καταγράφεται με πλήρη κοσμιότητα και επιχειρηματολογία.

Τα παραδείγματα καταχρηστικών συμπεριφορών εκ μέρους των “αρχιλογοκριτών” είναι πάμπολα και τα παράπονα ή και οι σημαντικές ζημιές που δημιουργούνται, βαίνουν αυξανόμενα όπως αυξανόμενες είναι και οι προσφυγές των πληττόμενων στην Δικαιοσύνη.

Μια μάχη κάποιων μικρών εναντίων ενός κυρίαρχου και  γιγαντιαίου μηχανισμού ποδηγέτησης, είναι σε εξέλιξη. Οι πιθανότητες ως προς την έκβασή της είναι εναντίων των μικρών αλλά …η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Γιατί, πάντοτε βρίσκεται εκείνος ο Δίκαιος Δικαστής, ο εραστής της Αλήθειας, που περνά στην ιστορία ως ο ξεχωριστός που τόλμησε και καταδίκασε τον γίγαντα «για κατάχρηση του δεσπόζοντος ρόλου που του χάρισε η ίδια η κοινωνία».