του Δημήτρης Γκίκας
Η ιστορία της ανθρώπινης σκέψης υποδεικνύει:
- ότι οι άνθρωποι εύκολα συγχέουμε την αλήθεια με την οπτική γωνία.
- ότι οι άνθρωποι εστιάζουμε συνήθως στο αποτέλεσμα χωρίς να αναζητούμε την αιτία και εμμένουμε στα φαινόμενα, χωρίς να αναζητούμε την ουσία.
- ότι μόνο στη θρησκεία χωρούν δόγματα, όχι στην επιστήμη.
- ότι η γνωστική αλαζονεία/ημιμάθεια είναι η μεγαλύτερη τροχοπέδη στην πραγματική ανάπτυξη του ανθρώπου.
- ότι καμία ουσιαστική εξέλιξη ή πρόοδος δεν επιτυγχάνεται μονάχα με την, έτσι κι αλλιώς εύθραυστη, οικονομική ανάπτυξη.
- ότι η τεχνολογία δεν είναι αυτοσκοπός και η θεοποίησή της οδηγεί σε νέου τύπου ειδωλολατρία.
- ότι το πνεύμα μπορεί κάποτε να υποτιμάται σε σχέση με την ύλη, αλλά οι άνθρωποι που εξέλιξαν τον κόσμο ήσαν πάντα αυτοί που κατείχαν οπωσδήποτε το πρώτο κι όχι απαραίτητα το δεύτερο.
- ότι ο ανθρώπινος νους είναι επιρρεπής στη χειραγώγηση συνήθως μέσω της άγνοιας που προκαλεί η απαιδευσία και του φόβου που οδηγεί στον απόλυτο έλεγχο της ανθρώπινης ζωής, αποτελέσματα και τα δύο πολιτικής βούλησης της εξουσίας.
- ότι το δίλημμα που τίθεται εν καιρώ κρίσεων στους λαούς είναι «ελευθερία ή ασφάλεια» και πολλές φορές οι άνθρωποι αποφασίσαμε να επιλέξουμε την ασφάλεια για να αντιληφθούμε στο τέλος ότι δεν είμαστε ούτε ασφαλείς, ούτε ελεύθεροι.
- Δεν είναι πού μπορούμε να πάμε το σώμα μας αυτό που έχει σημασία, αλλά πού μπορούμε να φτάσουμε με τη σκέψη μας…
Καλή Κυριακή σε όλους!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΚΡΟΜΟΛΙΟΥ: Τα θύματα της Φοβίας και της Ποδηγέτησης είναι αφάνταστα περισσότερα από όσους νόσησαν λόγω της επιδημίας του Κορωναϊού
