γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Η εμφάνιση της επιδημίας του COVID 19 και η σταδιακά αναβάθμισή της σε πανδημία επέτρεψε σε ένα πλήθος διαφορετικών δυνάμεων, αλληλοσυμπληρούμενων και αλληλοσυγκρουόμενων, να επιχειρήσουν να βελτιώσουν την θέση τους κατακτώντας μεγαλύτερο μερίδιο στην “αγορά” ισχύος και επιβολής που είχε διαμορφωθεί -βαθμιαία- στην υφήλιο.
Αναφέρομαι στην “αγορά” κρατών, θεσμών, συμφερόντων, τεχνολογιών, πολιτευμάτων και νοοτροπιών που λειτουργούσε, έχοντας βρει σημεία ισορροπίας, εν μέσω της γενικής αταξίας που δημιουργούσε η απουσία μιας υπερδύναμης ή έστω ενός δίπολου υπερδυνάμεων.
Πολύ σωστά ο Richard Haass στο βιβλίο του “A World In Disarray” (Ένας Κόσμος σε αταξία), περιέγραφε την σημερινή πραγματικότητα ως «παγκόσμιο τοπίο της αυξανόμενης αντιπαλότητας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, της διάδοσης των πυρηνικών, των αδύναμων κρατών, των αυξανόμενων ροών προσφύγων και μεταναστών και του αυξανόμενου εθνικισμού».
Η αταξία που είχε επιφέρει ο πολυκεντρισμός και ο πολυπολισμός, δεν θα αλλάξει λόγω της επιδημίας του COVID -19. Αυτό που θα ανατραπεί είναι ο βαθμός επιρροής των παικτών και το μερίδιό τους στην “αγορά” ισχύος και επιβολής.
Η επιδημία λειτούργησε ως απρόβλεπτη παράμετρος (ως προς την δυναμική της) και θα επιταχύνει τις εξελίξεις ανεξέλεγκτα, όχι μόνον στην οικονομία όσο κυρίως στην πολιτική στρατηγική. Οι εχθροί του Νατιβισμού (όπως ο Κυρ. Μητσοτάκης) ηττημένοι κατά κράτος, κάνουν στροφή και υποχρεώνονται να αναζητήσουν το δικαίωμα της ύπαρξής τους έξω από τα κέντρα εξουσίας που υπηρετούσαν. Επιχειρούν να ξεγελάσουν και πάλι τους ίδιους τους λαούς, αυτούς που ήθελαν να μετατρέψουν σε ένα πολυφυλετικό –πολυπολιτισμικό χυλό, μιλώντας και πάλι για Πατρίδα και Έθνος.
Η ισχύς όμως -παγκοσμίως- κατανέμεται, πλέον, σε περισσότερα κέντρα, κρατικά και μη. Οι συναινετικές διαδικασίες αλλά και η επιβολή, ως μέθοδοι, έχουν ήδη παραχωρήσει την θέση τους σε υπόγειες και ανελέητες συγκρούσεις. Οι νέες τεχνολογίες που εισβάλουν βίαια στην ζωή μας και οι προκλήσεις σεισμικών αλλαγών μέσα στις κοινωνίες δείχνουν να ξεπερνούν και να υπερβαίνουν τη συλλογική ικανότητα αντιμετώπισης και απορρόφησής τους.
Το μέλλον έρχεται πιο γρήγορα. Η επιδημία του Κορωναϊού, απλώς επιτάχυνε τις εξελίξεις που …είχαν δρομολογηθεί εδώ και δεκαετίες…
Απομένει να δούμε αν θα υπάρξει, στο ορατό μέλλον, κάποιο άλλο απρόοπτο συμβάν που θα στρέψει την ανθρωπότητα ή ένα μέρος της, στην αναζητήσει του καταφύγιου και ενός άλλου αναπτυξιακού μοντέλου που μπορεί να το προσφέρει ένα σύστημα στηριγμένο στις Ανθρωποκεντρικές αξίες του Ελληνισμού.
