του Χάρη Μιχαλακόπουλου, Έλληνα αυτοδιοικητικού….
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν αποφάσισα να μπω στη πολιτική αρένα και στη μάχη της κάλπης, περνώντας από τον ενεργό ακτιβισμό σε μια πιο «δημόσια» εικόνα έκανα μια συμφωνία στο καθρέφτη με τον εαυτό μου. Να μείνω σταθερός στις αρχές που με μεγάλωσαν. Να κρατήσω , να υπηρετώ και να μάχομαι για τις υπέρτατες αξίες του Ελληνισμού με όλες του τις προεκτάσεις.
Στη πορεία συνάντησα και τη «Κίρκη» και τη «Καλυψώ» στη σύγχρονη έκδοση της. Επίσης γνώρισα πολλούς σύγχρονους «Εφιάλτες», πολλούς «Ιούδες» και πολλούς κομματικά υποτελής. Τέλος κατάλαβα ότι λίγοι αντέχουν σε συνεχόμενη σταθερή πορεία και ότι ο κόσμος δυστυχώς δεν αντέχει τις αλήθειες , αλλά ψάχνεται να πιαστεί από πρόσκαιρα ψευτό-διλήμματα και πρόσκαιρες μικρό-υποσχέσεις.
Όλο αυτό το σκηνικό της κοινωνίας σε βάζει στο πρώτο μεγάλο δίλλημα, εφόσον πλέον αναζητάς τους ψήφους. Αλλάζεις, στρογγυλεύεις και ρίχνεις νερό στο κρασί σου ή συνεχίζεις με αρχές-αξίες και οράματα μέχρι να γίνουν πραγματικότητα τα λόγια του τεράστιου Νίκου Καζαντζάκη “Νιώθω, σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.”
Οι μικροί συμβιβασμοί είναι αποδεκτοί όταν είναι προς όφελος του μεγάλου συνόλου της κοινωνίας. Επίσης λίγο νερό στο κρασί σου ποτέ δεν βλάπτει. Όμως όταν ρίχνεις συνεχώς νερό αυτό πλέον δεν είναι κρασί, αλλά νερό και αυτό δεν είναι αποδεκτό!
Η μεγάλη αυτή εισαγωγή έχει να κάνει με την άρνηση να «υπακούσω» σε αγαπημένους φίλους και συνεργάτες ώστε να μην πάρω θέση για τα αίσχη που διαπράττει αυτή τη στιγμή η Ελληνική Κυβέρνηση στα νησιά του Αιγαίου και οι δυνάμεις των πραιτοριανών, ενάντια στον Ελληνικό λαό. Τα ίδια ακριβώς μου έλεγαν και για την υπόθεση της Μακεδονίας. Τα ίδια μου έλεγαν όταν μόνος και πρώτος σε όλη την Ελλάδα καταψήφισα το Προκόπη Παυλόπουλο ως επίτιμο Δημότη της Πόλης με το σκεπτικό ότι ως ΠτΔ επικύρωσε με την υπογραφή του τα μνημόνια και την σκλαβιά για 99 χρόνια του Ελληνικού λαού και της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Τα ίδια μου έλεγαν όταν μόνος και πρώτος σε όλη την Ελλάδα αποκάλυπτα τις αντί-δημοκρατικές διατάξεις του Κνίτη και όψιμου Φιλελευθέρου Υπ. Εσωτερικών Θεοδωρικάκου, κάτι που συνεχίζεται ακόμα (και ο αγώνας για να πέσουν και οι διατάξεις του να ισχύουν και να πληθαίνουν).
Το σκεπτικό όλων των καλών μου φίλων ήταν και είναι ότι όλα αυτά που κάνω δε φέρνουν ψήφους. Ότι δεν αλλάζει ο κόσμος και τα κόμματα και τα διάφορα κομματόσκυλα τους σέρνουν από τη μύτη. ΄
Να με συγχωρέσουν όμως όλοι οι καλοί και πιστοί μου συνεργάτες και φίλοι που δε θα αλλάξω ως άνθρωπος. Είναι πολύ αργά για να αλλάξω. Έχω την εντελώς αντίθετη άποψη από αυτούς.
Πιστεύω στον Έλληνα, πιστεύω στις αξίες του Ελληνισμού και κυρίως πιστεύω ότι ο κόσμος τελικά θα ακούσει. Αλίμονο εάν δε το πίστευα! Δε θα υπήρχε και σκοπός αγώνα.
Γυρνώντας στη σκληρή καθημερινότητα, στο εποικιστικό πρόβλημα που θρέφει η σημερινή Κυβέρνηση και έφερε η προηγούμενη (η οποία μη ξεχνάμε ότι πούλησε τη Μακεδονία-και η τωρινή συνεχίζει το έργο της- μέσα στα τόσα άλλα αίσχη που έκανε), έχω να πω τα εξής στους συν-Δημότες μου.
«Η αυτοδιοίκηση είναι πράγματι κάτι που πρέπει να είναι μακριά από τα κόμματα. Όσους κατεβαίνουν με κομματική στήριξη και όσους τους ψηφίζουν πραγματικά τους θεωρώ ως εκτός πραγματικότητας (το πιο επιεικές ως χαρακτηρισμός) και μειωμένης πνευματικής αντίληψης. Όμως δε παύουμε να είμαστε πολιτικό όργανο και πρέπει να παίρνουμε θέσεις σε ζητήματα Εθνικά. Επιβάλλεται να παίρνουμε θέσεις. Ειδικά εμείς που έχουμε ως σύνθημα, τρόπο που πολιτευόμαστε και τρόπο ζωής το «ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ»> και το «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ».
Και φυσικά δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε οι μόνοι που διαφέρουμε, οι μόνοι που μπορούμε να το πούμε κοιτώντας τους πάντες στα μάτια και οι μόνοι που μπορούμε να στηρίξουμε αυτό τον τρόπο πολιτικής και συμπεριφοράς.
Τα χημικά λοιπόν που γεμίζουν καρκίνο τα πνευμόνια των Ελλήνων, το ξύλο που ρίχνουν ανελέητα οι δυνάμεις των πραιτοριανών του καθεστώτος επί ΣΥΡΙΖΑ και επί ΝΔ είναι το ίδιο και για τον ίδιο λόγο. Γίνεται γιατί οι Κυβερνήσεις μας είναι υπόδουλες σε ξένα συμφέροντα άσχετα εάν ψηφίζονται από Έλληνες (σιγά-σιγά αλλάζει και αυτό με ταχύ ρυθμό και οι ψηφοφόροι αντικαθιστώνται με Ελληνοποιήσεις κάθε φυλής ανά το πλανήτη που βρίσκεται εδώ)».
Τους θυμίζω λοιπόν μια συμπαντική νομοτέλεια: Ύβρις –Άτη –Νέμεσις -Τίσις»
