«…έχουμε το προνόμιο να έχουμε ως μητρική μας την ωραιότερη και πλουσιότερη γλώσσα στον κόσμο.
Αντί να είμαστε ερωτευμένοι μαζί της, ιδίως οι χειριστές του δημόσιου λόγου, αντί να αντλούμε από την ασύλληπτα πλούσια γλωσσική μας παράδοση λέξεις για να εκφράσουμε τα νέα κοινωνικά φαινόμενα, όλο και περισσότερο συναντά κανείς κακόηχες ξένες λέξεις ενθυλακωμένες μέσα στον ελληνικό λόγο.
Στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο ιδίως, όπου κάποτε έγραφαν μάγοι της ελληνικής γλώσσας, η συνεχής χρήση λέξεων όπως κόνσεπτ, πρότζεκτ, τρέντυ, μούντ, μπρέκφαστ, μπραντ κλπ. προκαλεί αηδία και αγανάκτηση. Λες και όλοι αυτοί που τα γράφουν τα έλεγαν και στις στάνες που μεγάλωσαν…»
