Γράφει η Θέκλα Μεταξά -Ερευνήτρια αστρολογίας…
Για τα θαυμαστά επιτεύγματα των προγόνων μας γνωρίζουμε αρκετά πράγματα. Όχι όμως όλα, διότι πολλά εξ αυτών αποκρύπτονται(μάλλον με κάποια ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα), διότι σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να γεμίζουμε διαρκώς από εθνική υπερηφάνεια και να υποκλινόμαστε μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής σκέψης.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η μελέτη των προγόνων μας γύρω από τις εκλείψεις, αλλά και οι αιτίες που τους έκαναν να ερευνήσουν σε βάθος αυτό το φαινόμενο. Τα συμπεράσματα τους αποτυπώθηκαν πάνω σε γρανάζια υψηλής ακρίβειας, και δημιούργησαν τον περίφημο υπολογιστή γνωστό ως «Μηχανισμό των Αντικυθήρων», με τον οποίον υπολόγιζαν με ακρίβεια λεπτού, τις επαναλήψεις των εκλείψεων, έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ρυθμίζουν την καθημερινότητα τους αφ’ ενός (καλλιέργεια της γης, καιρικά φαινόμενα), τις εορτές τους και τους μεγάλους αγώνες τους αφ’ ετέρου. Και όχι μόνο αυτά. Με τον υπολογισμό της επανάληψης των εκλείψεων, είχαν τη δυνατότητα της πρόβλεψης των μελλοντικών γεγονότων, έχοντας ανακαλύψει τη συχνότητα με την οποία όμοια γεγονότα επαναλαμβάνονται.
Η μελέτη των κινήσεων της Σελήνης, τους οδήγησε σε λαμπρά συμπεράσματα. Γνώριζαν με ακρίβεια τις φάσεις της Σελήνης, τις Πανσελήνους, τους Δεσμούς της Σελήνης, τις αψίδες, το περίκεντρο και το απόκεντρο, τα περιήλιο και το αφήλιο, το περίγειο και το απόγειο, και τόσα άλλα, που σήμερα για μας τους περισσότερους είναι άγνωστες λέξεις.
Γνώριζαν για το Συνοδικό μήνα (29 ημέρες, 12 ώρες, 44 λεπτά), δηλαδή το διάστημα που έπρεπε να περάσει για να ξαναβρεθεί η Σελήνη σε νέα φάση ή σε πανσέληνο. Γνώριζαν για τον Ανωμαλιστικό μήνα (27 ημέρες, 13 ώρες και 18 λεπτά) που χρειαζόταν η Σελήνη για μια πλήρη περιστροφή της γύρω από τη Γη. Γνώριζαν για το Δρακωνικό μήνα (27 ημέρες, 5 ώρες και 5 λεπτά), χρόνος που χρειάζεται η Σελήνη για να ξαναβρεθεί πάνω στους Δεσμούς της (Δεσμοί της Σελήνης ονομάζονται τα σημεία όπου η εκλειπτική της Σελήνης συναντά την τροχιά του Ήλιου).
Υπολόγισαν ότι για να συμβεί μια έκλειψη με τα ίδια χαρακτηριστικά, έπρεπε να συμπληρωθούν 223 Συνοδικοί κύκλοι, 247 Δρακωνικοί και 239 Ανωμαλιστικοί. Συμπέρασμα, έπρεπε να περάσουν 18 έτη, 11 ημέρες και 8 ώρες. Δηλαδή, έπρεπε να συμπληρωθεί ένας κύκλος SAROS.
Με τον τρόπο αυτό μπορούσαν να προβλέψουν πότε θα συμβεί η επόμενη Ηλιακή ή Σεληνιακή έκλειψη. Κάθε οικογένεια SAROS έχει 69-87 εκλείψεις. Κάθε SAROS χρειάζεται 12-15 αιώνες για να σαρώσει τη γήινη επιφάνεια, από τον ένα πόλο στον άλλο. Κάθε έκλειψη της οικογένειας SAROS έχει την ίδια ενέργεια με την αρχική έκλειψη της οικογένειας.
Η μελέτη όλου του κύκλου ήταν απαραίτητη για τη μελέτη και καταγραφή της ιστορίας. Φυσικά, αυτό δεν μπορούσε να γίνει από ένα και μόνο άτομο, αλλά από ομάδα επιστημόνων. Η καταγραφή των γεγονότων μιας έκλειψης χρειαζόταν για την πρόβλεψη των μελλοντικών γεγονότων της επόμενης.
Είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσουμε πώς είναι δυνατόν, μια σειρά από οδοντωτούς τροχούς που περιλαμβάνονται στο μηχανισμό των Αντικυθήρων, να μπορεί να καταγράψει την κίνηση των ουρανίων σωμάτων σε σχέση με το χρόνο.
Οι πρόγονοί μας γνώριζαν. Γνώριζαν το πώς έπρεπε να ζουν σε αρμονία με τη φύση και το σύμπαν, και δεν διαχώριζαν την επιστήμη από τη φιλοσοφία.