Γράφει ο Δημήτρης Γκίκας
Ο πολιτικός παραλογισμός στην Ελλάδα έχει διαδοθεί ως συλλογική παράκρουση. Σε μια χώρα με ξεχωριστή ιστορική και πολιτισμική παρουσία στην ανθρωπότητα, με ιδιαίτερη εθνική ταυτότητα και κουλτούρα, κυριαρχεί η ρητορική μίσους απέναντι σ’ οτιδήποτε διαθέτει ελληνικό χαρακτήρα και περιεχόμενο, σ’ οτιδήποτε δηλαδή εκφράζει έναν γνήσιο και υγιή πατριωτισμό.
Ας ξαναμάθουμε, λοιπόν λίγα βασικά:
Α. Ο πατριωτισμός δεν είναι κάτι οπισθοδρομικό. Αντιθέτως, συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για έναν λαό όχι μόνο για να διατηρήσει τις ιστορικές και πολιτισμικές του ρίζες, αλλά για να διασφαλίσει και το πολιτικό του μέλλον. Δεν υπάρχει πρόοδος δίχως πατριωτισμό σε κανέναν τομέα. Ακόμα και στην οικονομία, κανείς λαός δεν μπορεί να θέσει θεμέλια οικονομικής ανάπτυξης και διασφάλισης ενός βιώσιμου και ανεξάρτητου τρόπου ζωής, αν δεν στηρίζεται σε πατριωτικές θέσεις. Ο διεθνισμός και η παγκοσμιοποιημένη οικονομία εξασφαλίζουν ανάπτυξη μονάχα για τους λίγους, όχι για τους λαούς.
Β. Το ότι είμαι πατριώτης και αγαπώ την πατρίδα μου, δεν σημαίνει ότι είμαι φασίστας και μισώ τους άλλους λαούς. Κάθε έθνος έχει τη δική του ξεχωριστή ποιότητα και ιστορική διαδρομή. Μόνο ένας πατριώτης μπορεί να σεβαστεί όλα τα έθνη. Αντίθετα, αυτός που μισεί την ίδια του την πατρίδα, μόνο υποκριτικά μπορεί να δηλώνει ότι τιμά άλλους λαούς. Οι μεγαλύτεροι φασίστες, αυτοί που έχουν και την πιο απάνθρωπη ρητορική μίσους, είναι ακριβώς οι απάτριδες και αντεθνιστές.
Γ. Δεν υπάρχει διεθνιστικός ανθρωπισμός. Μόνο ένας γνήσιος πατριώτης μπορεί να είναι ανθρωπιστής, ακριβώς επειδή αντιλαμβάνεται πως όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν μια ξεχωριστή εθνική ταυτότητα, ιστορία και πολιτιστικές αξίες που είναι απολύτως σεβαστές. Ανθρωπισμός που στηρίζεται στο χρήμα και προάγεται από οργανώσεις που θεωρούν τους ανθρώπους εμπορεύσιμο είδος δεν είναι ανθρωπισμός, σύγχρονος κανιβαλισμός είναι.
Δ. Κανείς πολιτισμός δεν γεννήθηκε σε συνθήκες διεθνιστικής λαίλαπας. Αντίθετα, πολιτισμοί έσβησαν και χάθηκαν, επειδή κάποιοι φρόντισαν να τους πείσουν να αποδεχτούν, συνήθως με τη βία, άλλους πολιτισμούς ως καλύτερους από τους δικούς τους. Τα έθνη και μόνο αυτά δημιουργούν πολιτισμό.
Ε. Μόνο ένας πατριώτης αναγνωρίζει και εκτιμά την ελευθερία – τη δική του και της πατρίδας του. Ο διεθνιστής αγαπά μονάχα το χρήμα. Η ελευθερία γι’ αυτόν είναι μια αφηρημένη έννοια που, συνήθως, σχετίζεται με τα οικονομικά αγαθά. Δεν μπορεί να κατανοήσει αξίες με πνευματικό περιεχόμενο, ούτε να αφοσιωθεί σ’ αυτές.
ΣΤ. Η θρησκεία είναι σημαντικό στοιχείο πολιτισμικής ύπαρξης. Δεν υπήρξε ποτέ πολιτισμός άθρησκος. Όταν καταδιώκεις τη θρησκεία, τότε καταδιώκεις έναν ολόκληρο πολιτισμό. Το αποτελεσματικότερο όπλο για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι να του αφαιρέσεις τη γλώσσα και τη θρησκεία.
Ζ. Οποιοσδήποτε πολιτικός δεν στοχεύει στο να ωφελήσει την πατρίδα του, δηλαδή δεν είναι πατριώτης, καμία θέση δεν έχει στην πολιτική σκηνή οποιουδήποτε λαού. Οι πολιτικοί που πρόδωσαν την πατρίδα τους το έπραξαν συνήθως για το χρήμα και μόνο ο διεθνισμός αποθεώνει το χρήμα.
Στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, ο πατριωτισμός, το μοναδικό ανάχωμα στην τυραννία της παγκοσμιοποίησης, συνιστά πλέον μια απαγορευμένη έννοια. Ο σύγχρονος φασισμός και οι εκπρόσωποί του την απεχθάνονται και την καταδιώκουν. Αλλά τόσο στην ελληνική, όσο και στην παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία, ποτέ οι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι δεν ξεπούλησαν την αγάπη τους για την πατρίδα, ούτε αρνήθηκαν την πίστη τους σε αξίες και ιδανικά που εξέφραζαν τον πολιτισμό τους.
Σήμερα η αγάπη για την πατρίδα είναι πράξη ελευθερίας.
