γράφει ο Γιώργος Μαραγκός*
«Ποιος είναι ο σκοπός των Ηνωμένων Εθνών όταν ΜΟΝΟ 5 κράτη έχουν το… δικαίωμα στη ζωή και το θάνατο; Ποιος είναι ο σκοπός των ομιλιών μας μία φορά το χρόνο στα Ηνωμένα Έθνη, όταν στη διπλανή αίθουσα υπάρχουν 5 κράτη που αποφασίζουν για εσάς που κάθεστε εδώ; Εσείς, τα 191 κράτη είστε απλά η διακόσμηση αυτού του δωματίου»
Μουαμάρ Καντάφι
Πέρασαν οκτώ (8) ολόκληρα χρόνια… 20 Οκτώβρη 2011… ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι δολοφονήθηκε από τους ανθρωπόμορφα “ηγέτες” της “πολιτισμένης” Δύσης. Αφού δολοφόνησαν τον Καντάφι, εγκατέστησαν τους τζιχαντιστές στη Λιβύη -και μάλιστα τους έστειλαν να “εκδημοκρατίσουν” τη Συρία…
Η μεγαλύτερη επιχείρηση των ιμπεριαλιστών στον 21ο αιώνα, η “αραβική άνοιξη”, δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει πράξη αν δεν είχε εξαγοραστεί η “ευρωπαϊκή αριστερά“. Το αφήγημα της προσήλωσης στα “ατομικά δικαιώματα”, ως “αριστερό” άλλοθι κι η κατακρεούργηση των κοινωνικών κι εργατικών δικαιωμάτων ήταν και το οριστικό τέλος, η πλήρης αποκάλυψη της ιμπεριαλιστικής “ευρωπαϊκής αριστεράς”. Το νέο αφήγημα του “αντιφασισμού” δεν μπορεί να καλύψει και να συγκαλύψει την πλήρη ενσωμάτωση αυτής της κοσμοπολίτικης “αριστεράς” του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Νέος φασισμός… μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!
Ο φερετζές της “δικαιωματικής αριστεράς” -των κινημάτων “ανοιχτά σύνορα” -Σόρος, της λαθρομετανάστευσης, των επαγγελματιών “αντιρατσιστών”, των “κoινωνικών καταλήψεων”, της συστράτευσης με τους ιμπεριαλιστές για την κατάπνιξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, με τη δολοφονία του Καντάφι.
Στην Ελλάδα, εκτός από τη δεξιά και τη νέα δεξιά (εκσυγχρονισμένο πρώην ΠΑΣΟΚ), πως μπορείς να ξεχάσεις τον Κώστα Ήσυχο, υπεύθυνο Διεθνών Σχέσεων του Συνασπισμού κι αργότερα του Σύριζα… “βασιλικότερο του βασιλέως” στην υπεράσπιση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όσο και αν προσπαθούσαν να διανθίσουν με κορώνες την υποταγή τους στους ιμπεριαλιστές.
«Το λουτρό αίματος συνεχίζεται στη Λιβύη από το δικτατορικό καθεστώς Καντάφι. Ο λαός της Λιβύης είναι στο πόδι, οι θυσίες του για «ψωμί και ελευθερία» είναι ανυπολόγιστες. Είμαστε αλληλέγγυοι με όλες εκείνες τις δυνάμεις που αγωνίζονται για πραγματική και ουσιαστική δημοκρατία και ελευθερία».. έλεγε ο Φαρισαίος υποκριτής αριστερός.
Πως να ξεχάσεις τη συστράτευση της εγχώριας ιμπεριαλιστικής “αριστεράς” στην “αραβική άνοιξη made in USA”, τον λυσσαλέο τους αγώνα εναντίον του “αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ“, τη συστράτευση με τους φονιάδες του “ελεύθερου συριακού στρατού”, τους Κούρδους λακέδες των ιμπεριαλιστών για ένα, δύο, τρία, πολλά Κουρδιστάν όπου οι ανάγκες των ιμπεριαλιστών απαιτούν κουρδικά -προτεκτοράτα στις πατρίδες άλλων λαών, για την αποσταθεροποίηση του Ιράν, της Συρίας, του Ιράκ και φυσικά ποτέ, ή μία νύξη για Κουρδιστάν στην Τουρκία, την πατρίδα των Κούρδων.
Πως να ξεχάσεις τη συστράτευση με το σιωνιστικό-ναζιστικό κατοχικό καθεστώς απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη; Όταν μπροστά στην Ελλάδα και τον πρωθυπουργό της υποκλινόταν η παγκόσμια κοινότητα.
Πως να ξεχάσεις τη συστράτευση με τους δολοφόνους του λεγόμενου “ελεύθερου συριακού στρατού”, χθες σύντροφοι των Κούρδων για να “πέσει ο Άσαντ“, σήμερα μισθοφόροι του φασίστα Ερντογάν.. Την ίδια στιγμή που ο Χαφέζ Αλ Άσαντ έλεγε: “Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας”
Αυτή η κοσμοπολίτικη “αριστερά” είναι σήμερα ο ταξικός αντίπαλος των λαών.
Είναι υποταγμένη και σε διατεταγμένη υπηρεσία εναντίον του «Κοινωνικού Πατριωτισμού», την άρρηκτη σύνδεση του Κοινωνικού με το Εθνικό, όπως εύστοχα περιγράφει το περιοδικό “Ρεσάλτο”.
«H Τυνησία δεν έχει πετρέλαιο; Λάθος, το πετρέλαιο της Λιβύης είναι κληρονομιά του Τυνήσιου, του Μαροκινού, του Σουδανού, του Υεμενίτη κι όλων των… Αράβων»
Μουαμάρ Καντάφι
Ας παραμείνουμε λοιπόν Αμετανόητοι πολέμιοι της “αμνησίας”.
Το περίσσευμα της μνήμης μπορεί να συνθλίψει το εξαθλιωμένο παρόν και τους εξαθλιωμένους πολιτικούς που πουλάνε ιδέες, ιδεολογίες, οράματα, όνειρα, για μια καρέκλα και θυσιάζουν το λαό στο βωμό των τραπεζιτών! Κι όταν μας ρωτήσουν τι κάνουμε, γιατί θυμόμαστε, γιατί δεν βλέπουμε μπροστά, το μέλλον… θα τους απαντήσουμε: Εμείς θυμούμαστε! Κι έτσι θα ‘ρθει η μέρα που εμείς θα θυμούμαστε τόσα πολλά, ώστε να θάψουμε σ’ ένα μεγάλο τάφο τους απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας και του σοσιαλισμού.
«Εμείς είμαστε ένα έθνος
που δεν γνωρίζει τι θα πει παραδίνομαι…
Νικάμε ή πεθαίνουμε»
Ομάρ Αλ Μουχτάρ
… το “Λιοντάρι της ερήμου
* ο Γιώργος Μαραγκός
είναι και Πρόεδρος του Επιχειρηματικού Συλλόγου Ηλείας
