του Euthymius Petrou *
Πιστεύει πραγματικά κανείς ότι η χθεσινή συνάντησις του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη με τον Μουσταφά Ακιντζί μπορεί να κινήσει διαδικασίες ώστε να λυθεί το Κυπριακό; Μπορεί να σημάνει την έναρξη του δρόμου για μια νέα διεθνή διάσκεψη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα καταλήξουμε σε κάποια λύση. Μπορεί να το πιστεύουν κάποιοι καρεκλοκένταυροι στις Βρυξέλλες ή στην Νέα Υόρκη, αλλά όχι κάποιος από τους αμέσως εμπλεκομένους. Σίγουρα δεν θα το πιστεύει πλέον, ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος ανέλαβε την προεδρία το 2013 με την ειλικρινή διάθεση να προβεί σε συμβιβασμούς προκειμένου να λυθεί το Κυπριακό, αναγνωρίζοντας ότι θα είναι επώδυνες για τον ίδιο και θα τερμάτιζαν την πολιτική του σταδιοδρομία. Τώρα πρέπει και ο ίδιος να έχει κατανοήσει ότι ο συμβιβασμός δεν είναι η ορθή βάσις για την οικοδόμηση μιας λύσεως, όταν απέναντί σου έχεις Τούρκους. Κάθε εκδήλωσις προθέσεως συμβιβασμού τους αποθρασύνει. Αντί να αναζητήσουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, κάθε οπισθοχώρησις της ελληνικής και της κυπριακής πλευράς σημαίνει και μία περαιτέρω προώθηση των θέσεων και των διεκδικήσεων της Τουρκίας.
Το πρόβλημα είναι ότι τόσο η Ελλάς όσο και η Κύπρος αισθάνονται αδύναμες απέναντι στα μεγέθη της Τουρκίας. Είναι γεγονός πως είναι μικρότερες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και ανίσχυρες. Φαντασθείτε την περίπτωση κατά την οποία στην εισβολή του 1974, οι τορπιλλάκατοι από την βάση της Κυρήνειας είχαν αποπλεύσει δια νυκτός και είχαν κατορθώσει να εξαπολύσουν τις τέσσερεις τορπίλλες τους κατά του τουρκικού αποβατικού στόλου. Μόνον όσοι γνωρίζουν από ναυτικές επιχειρήσεις αντιλαμβάνονται τον πανικό που ενσπείρει μια τορπίλλη στην θάλασσα. Το πιθανότερο είναι ότι αρχίζοντας ελιγμούς αποφυγής μέσα στην νύχτα τα τουρκικά πλοία θα διασπείρονταν στην καλύτερη περίπτωση ή θα αλληλοσυγκρούονταν στην χειρότερη. Ούτως ή άλλως όμως το εγχείρημα τους θα αποτύγχανε.
Οι ισορροπίες δυνάμεων (που πολύ κακώς αναφέρονται από κάποια μέσα ενημερώσεως ως «ισοζύγια δυνάμεων») δεν είναι μεγέθη που μετριώνται με την ζυγαριά. Ελάχιστες στρατηγικά τοποθετημένες δυνάμεις υπό ικανή διοίκηση μπορούν να υποχρεώσουν σε ταπεινωτική ήττα έναν αριθμητικά υπέρτερο εχθρό. Αυτά δεν έπρεπε να συζητώνται στην Ελλάδα που πάντα πολεμούσε με μικρές δυνάμεις και κατόρθωνε να επικρατεί χάρη στην επαρκή προετοιμασία τους και την εμπνευσμένη ηγεσία τους.
Αποτελεί προσβολή προς τους νεκρούς των πολέμων του έθνους, να αντιμετωπίζουμε την Τουρκία φοβικά και να επικαλούμεθα τα μεγέθη της για να δικαιολογήσουμε απαράδεκτους συμβιβασμούς. Το 1974 εξ αιτίας της ακαταλληλότητος των ηγεσιών μας και της ανεπαρκούς προετοιμασίας, δεν καταφέραμε να αξιοποιήσουμε τα τακτικά πλεονεκτήματα που μας έδιδαν τα νεώτερα οπλικά συστήματα όπως τα αεροσκάφη F-4E Phantom II και οι πυραυλάκατοι με ναυτικά βλήματα Exocet. Αυτά μόνον θα μπορούσαν να είχαν γείρει την πλάστιγγα του τελικού αποτελέσματος προς μιαν τελείως διαφορετική έκβαση.
