γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Χαρακτηριστικές ιδιότητες του Ηγέτη είναι η Διαίσθηση, η Ενόραση και η ανυποχώρητη και συνεχής Διεκδίκηση. Ιδιότητες που ο Δημήτρης Καμπόσος, σε αντίθεση με άλλους συμβατικούς πολιτικούς, έχει αποδείξει ότι τις διαθέτει.
Δεν θα αναφερθώ στα μεγάλα έργα τα οποία οραματίσθηκε και υλοποίησε (Αίθουσα Τέχνης “Μέγας Αλέξανδρος”, Ανάπλαση Πλατείας, Σχολεία Ινάχου και Κουτσοποδίου, Κολυμβητήριο). Ούτε στις μεγάλες συγκρούσεις που έκανε, για την αποτροπή της “δήμευσης” παραγωγικής γης του κάμπου του Κυβερίου, την άρνηση υποταγής στον σχεδιασμό χρηματοδότησης της ΤΕΡΝΑ από χρήματα των Αργείων ή στην επιτυχή διεκδίκηση φιλοξενίας δύο Ανωτάτων Σχολών στο Άργος. Αυτά αξιολογήθηκαν από τον λαό ο οποίος και τον επέλεξε εκ νέου ως Δήμαρχο (για τρίτη συνεχή θητεία, κόντρα στην προσπάθεια του Τσίπρα προσωπικά, του ΣΥΡΙΖΑ και μιας ομάδας εμπαθών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας που έκαναν τα πάντα και μετήλθαν άτιμων ενεργειών με στόχο να μην εκλεγεί). Για την ιστορία να πούμε πως, πανελλαδικά, μόνον το 30% των Δημάρχων εκλέχθηκαν από την πρώτη Κυριακή (ανάμεσά τους και ο Δημήτρης Καμπόσος) και μόνον 8 Δήμαρχοι εκλέχθηκαν για τρίτη συνεχή φορά, (μεταξύ αυτών και ο Δήμαρχος Άργους Μυκηνών και μάλιστα χωρίς κομματικό χρίσμα).
Θα αναφερθώ όμως στην ιδιότητα της πολιτικής διαίσθησης που τον διακρίνει χρησιμοποιώντας σαν παράδειγμα την υπόθεση της μη αναμενόμενης ευτελιστικής ήττας του Γιάννη Μανιάτη στις βουλευτικές εκλογές και της ως εκ τούτου ενδεχόμενης οριστικής απομάκρυνσής του από την πολιτική ζωής του τόπου και της Ελλάδος.
Ο Γιάννης Μανιάτης ηττήθηκε λαμβάνοντας μόλις 2.707 ψήφους, σε ολόκληρη την Αργολίδα και χάνοντας ερείσματα που κανένας δεν θα πίστευε. (Να θυμίσουμε ότι ο Τάσος Χειβιδόπουλος, ως υποψήφιος Δήμαρχος Άργους Μυκηνών, είχε λάβει με την βοήθεια του Μανιάτη 7.548 ψήφους).
Σήμερα, στελέχη του περιβάλλοντός Μανιάτη (ο ίδιος δεν έχει κάνει δημόσιες δηλώσεις), δεν διστάζουν να μιλούν καθαρά, για το πούλημα που έφαγε ο τ. υπουργός και διεκδικητής της προεδρίας του ΚΙΝΑΛ, από το κύκλωμα επιρροής του Τάσου Χειβιδόπουλου. «Έφυγαν όλοι μονοκούκι και πήγαν στον Πουλά», λένε στις συζητήσεις τους όπου και στολίζουν τον απερχόμενο αντιπεριφερειάρχη με διάφορα κοσμητικά επίθετα, τονίζοντας την αχαριστία που επεδείχθη έναντι του Γιάννη Μανιάτη, ο οποίος δεν δίστασε να εκτεθεί και να συγκρουστεί με τον Δημήτρη Καμπόσο, στηρίζοντας τον Χειβιδόπουλο αν και γνώριζε ότι, ο Τάσος, δεν έχει καμία ελπίδα εκλογής.
Στο σημείο αυτό μπαίνει στην ουσία του άρθρου ο Δημήτρης Καμπόσος και η ηγετική ιδιότητα της Διαίσθησης και της ορθότητας της πολιτικής ανάλυσης.
Όταν ο Τάσος Χειβιδόπουλος εκδήλωσε παρασκηνιακά την πρόθεσή του να εκτεθεί ως υποψήφιος για την δημαρχία του Δήμου Άργους Μυκηνών, τέθηκε το πολιτικό ερώτημα «Γιατί το κάνει αφού ξέρει πως θα ηττηθεί κατά κράτος», πράγμα και το οποίο έγινε.
Οι απαντήσεις που έδιναν οι διάφοροι ήταν:
– «Θέλει να έχει μια θεσμική θέση γιατί καταλαβαίνει πως ο Τατούλης θα χάσει την Περιφέρεια».
– «Θέλει να γίνει επικεφαλής της αντιπολίτευσης για να διεκδικήσει την επόμενη φορά την Δημαρχία από θέσεως ισχύος».
– «Θέλει να επικεντρώσει την πολιτική του παρουσία στο Άργος και να γίνει Γραμματέας της Νομαρχιακής του (ανερχόμενου τότε ΚΙΝΑΛ, με όλα τα συνακόλουθα οφέλη)».
Μόνον ο Δημήτρης Καμπόσος δεν αποδέχθηκε ποτέ κανένα από τα τρία αυτά ενδεχόμενα και έλεγε συνεχώς, προς όλες τις κατευθύνσεις και σε όλους τους τόνους «Ο Χ…. θέλει να φτιάξει φωλιά για να διεκδικήσει σε δεύτερο χρόνο την έδρα του Μανιάτη. Και ο Μ… δεν το καταλαβαίνει και του εμπιστεύεται τη διαχείριση του πολιτικού του μέλλοντος»
Η εξέλιξη των πραγμάτων δικαίωσε τον Καμπόσο. Ο Μανιάτης άφησε ως τοποτηρητή τον Χειβιδόπουλο και ασχολήθηκε με άλλες, κορυφαίες πολιτικές ενασχολήσεις, πειθόμενος στις διαβεβαιώσεις ότι «όλοι συντεταγμένοι σε ακολουθούν».
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Ο Μανιάτης βρέθηκε, με την τρίπλα που του έγινε, εκτός κοινοβουλίου και μάλιστα «ψηφοσυλλεκτικά ευτελισμένος» και βέβαια, άνοιξε ο δρόμος στις επόμενες εκλογές, ώστε ο Χειβιδόπουλος να επιχειρήσει την δική του εκλογή, με ευνοϊκότερες συνθήκες, χωρίς έναν Μανιάτη απέναντί του.
Ο Καμπόσος επαληθεύεται, ο Χειβιδόπουλος κερδίζει έδαφος σε ένα τέτοιο σχεδιασμό και μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα περνά στο τοπικό πολιτικό περιθώριο, ανοίγοντας τον δρόμο για επαγγελματίες της πολιτικής και άλλους αποτυχόντες νεοσσούς που επίσης φρόντισαν για την καταβαράθρωση του Γιάννη Μανιάτη (π.χ. στο Ναύπλιον ήρθε τρίτος).
Αυτά προς γνώσιν …για το μέλλον!
