Ούτε ίχνος συμπάθειας και εκτίμησης προς τον Βενιζέλο

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Δεν αισθάνομαι ούτε ίχνος συμπάθειας και εκτίμησης προς τον πολιτικό Ευάγγελο Βενιζέλο.

Είναι ο άνθρωπος που, ως υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, χρεοκόπησε το Υπουργείο του με τα έργα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας (Θεσσαλονίκη, όπου και εξελέγετο).

Είναι ο άνθρωπος που, ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ, προώθησε το ακαταδίωκτο των πολιτικών και διασφάλισε την πολιτική λαμογιά με συνταγματική μεταρρύθμιση.

Είναι ο άνθρωπος που υιοθέτησε την πρόταση και επέβαλε το γνωστό χαράτσι της ΔΕΗ, οδηγώντας Έλληνες σε αυτοκτονία και οικογένειες σε ξεσπίτωμα.

Είναι ο άνθρωπος που εν μέσω μνημονίου “επέτρεψε” στον διορισμένο συνεργάτη του (Πρόεδρο του Ταμιευτηρίου) να νοικιάσει τα ξενοίκιαστα ακίνητα της γυναίκας του (το γένος Μπακατσέλου) στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έναντι μισθώματος δεκαεπτά χιλιάδων ευρώ, όταν υπήρχαν άλλο κατάστημα που λειτουργούσε σε απόσταση 150 μέτρων.

Είναι ο άνθρωπος που, ως μέλος της εξεταστικής επιτροπής, προστάτεψε τον Τσοχατζόπουλο, θεωρώντας τους αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών ως αριθμούς κινητών τηλεφώνων.

Είναι ο άνθρωπος που, ως υπουργός οικονομικών, στην περίοδο των μνημονίων εκμηδένισε τους μικροεπενδυτές με το PSI που απαξίωσε τα ομόλογα του ελληνικού κράτους τα οποία είχαν αγοράσει με τις οικονομίες τους.

Είναι ο άνθρωπος που αφάνισε, πάλι με το PSI, τα αποθεματικά των Ταμείων και έκανε το κράτος να γίνει κλέφτης των εισφορών που, υποχρεωτικά έδιναν οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες.

Είναι ο άνθρωπος που συμμετείχε σε όλες τις κυβερνήσεις του Σημίτη και του Παπανδρέου έχοντας καθοριστικές ευθύνες για την διάλυση της χώρας και της κοινωνίας.

Είναι ο άνθρωπος που, ως αντιπρόεδρος, σε καιρό μνημονίου δέχτηκε να πληρωθούν 800.000 ευρώ από τα κρατικά ταμεία για να κυκλοφορεί με τεθωρακισμένη λιμουζίνα.

Είναι ο άνθρωπος που ψήφισε 3 μνημόνια με όρους καταστροφικούς εις βάρος της Ελλάδος.

Είναι ο άνθρωπος που έδιωξε τα μισά από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και μίκρυνε το ιστορικό αυτό κόμμα.

Δεν λυπάμαι λοιπόν καθόλου που η Φώφη τον έδιωξε από το κόμμα της. Ούτε λυπάμαι γιατί κανένας κομματικός δεν του συμπαραστάθηκε, (σκεπτόμενοι πως έχουν ένα εσωκομματικό αντίπαλο λιγότερο για την μετά Φώφη εποχή).

Λυπάμαι μόνο που η Φώφη Γεννηματα, στην προσπάθειά της να παριστάνει τον αρχηγό, σε ένα διαρκώς αποσαρθρούμενο κόμμα, τοποθέτησε ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας τον Καμίνη και του χάρισε εισόδημα και ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τον Καμίνη που μας τον έφεραν από το πουθενά (από την Αμερική για την ακρίβεια) και μας τον επέβαλαν ως Δήμαρχο Αθηναίων, δύο φορές. Τον Καμίνη που έπαιξε το ρόλο του λαγού, στις εκλογές Προέδρου του ΚΙΝΑΛ,  για να μην εκλεγεί ο Νίκος Ανδρουλάκης. Τον Καμίνη που μετά της πρόσφερε στήριξη ψήφων και του το ανταπέδωσε, διορίζοντάς τον ως υποψήφιο ευρωβουλευτή. Τον Καμίνη που υπήρξε προστάτης της μικροεγκληματικότητας, των λαθρομεταναστών και των διαφόρων σεξουαλικών μειονοτήτων.

Τουλάχιστον μου μένει η χαρά πως ο, υψηλού δείκτη ευφυΐας  αλλά καταστροφικός, Βενιζέλος βγαίνει (προσωρινά;) εκτός πολιτικού παιχνιδιού από ένα όχι και ιδιαίτερα ευφυούς προσωπικότητας άτομο.

Είναι και αυτό μια μορφή τιμωρίας ή εκδίκησης, από την ιστορία.