Ομολογώ πως, εχθές, ζήλεψα του Συριζαίους

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Παρακολούθησα την εκδήλωση παρουσίασης του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη 4ετία. Δεν θα αναφερθώ στο πρόγραμμα και δεν θα κάνω κριτική επ’ αυτού. Θα αναφερθώ όμως στην σκηνοθετική και σκηνική παρουσίαση που είδα.

Ομολογώ πως μου άρεσε. Μου άρεσε πολύ. Είχε κάτι από την κινηματική δροσιά που χαρακτηρίζει μια ομάδα νέων οι οποίοι φιλοδοξούν και πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Από την μεγάλη απόσταση στις σειρές των καθισμάτων, που εξασφάλισε την άνεση των ακροατών (και την αίσθηση πως ο χώρος ήταν υπερπλήρης), μέχρι την προεργασία για την είσοδο του αρχηγού από τους 5 υπουργούς που είπαν όσα έπρεπε να πουν μέσα σε λίγο χρόνο με εντυπωσιακά εύληπτο τρόπο και πειθώ.

Ήταν μια σκηνική συλλογική προσπάθεια νέων ανθρώπων που παρέδιδαν την σκυτάλη, ο ένας στον άλλο, πριν κουράσουν τους ακροατές τους, διατηρώντας έτσι σε υψηλά επίπεδα το ενδιαφέρον.

Το διαμορφωμένο σκηνικό, που θύμιζε ορθάδικο, προσέδιδε μια αίσθηση άνεσης και συντροφικότητας, κάτι που συναισθηματικά θύμισε στους αναποφάσιστους Συριζαίους ότι «Σύντροφοι είμαστε εδώ… δεν αλλάξαμε».

Από την άλλη πλευρά, βλέπω μια Νέα Δημοκρατία να ακολουθεί υπερσυντηρητικές και πεπαλαιωμένες μεθόδους προβολής, που της υποδεικνύει ο γηραιός Κνίτης σύμβουλος του Αρχηγού τους και αναρωτιέμαι «Τι μπορώ να περιμένω από ένα κόμμα που μεταμορφώνει τους νέους του σε τρόφιμους Γηροκομείου οι οποίοι εκπαιδεύονται να γκρινιάζουν σαν τα γερόντια του Mappet show”.

Ένα κόμμα που, αν και αντιπολίτευση ενός εγκληματικού ΣΥΡΙΖΑ, δεν καταφέρνει να ξεκολλήσει από το δημοσκοπικό 31% έως 34%. Ένα κόμμα που ο αρχηγός του ζητά εδώ και τρία χρόνια εκλογές αλλά πιάνεται «με τα βρακιά κατεβασμένα», όπως λέει ο λαός μας, καθώς σήμερα, 25 ημέρες προ των εκλογών και δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τα ψηφοδέλτιά του.

Όσον αφορά την κριτική του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, ευχαρίστως να δημοσίευα ένα κρητικό άρθρο του Γιάννη Ανδριανού, που μέχρι σήμερα δεν έχει γράψει ποτέ ένα άρθρο πολιτικής κριτικής κατά των κυβερνήσεων Τσίπρα και των πολιτικών που ακολουθήθηκαν.