γράφει ο Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης
Θεωρούμε αποφασιστικής σημασίας γεγονός την ανάγκη συνειδητοποίησης ότι μετά την παραχώρηση του ονόματος (και όχι μόνον) της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ελλοχεύει ο κίνδυνος η οργή και η απογοήτευση να μετατραπούν ταχύτατα σε αδιαφορία και απόσυρση από την ενασχόληση με μια «χαμένη υπόθεση» (όπως θα σπεύσουν πολλοί καλοθελητές να την χαρακτηρίσουν), καλλιεργώντας έτσι ανάλογες συμπεριφορές.
Τίποτε δεν χάθηκε και υπάρχουν πολλά κενά νομικά και πρακτικά που μπορούν να την ακυρώσουν ή στην χειρότερη περίπτωση να την μετατρέψουν σε νεκρό γράμμα. Αρκεί να υπάρξει η ανάλογη πολιτική βούληση και όχι μισόλογα του τύπου «θα προσπαθήσουμε να την βελτιώσουμε» ή «είναι τετελεσμένα και δεν αλλάζουν».
Θα επιχειρήσουμε να προτείνουμε, έχοντας υπ’ όψη τα παραπάνω, τι βήματα πρέπει να γίνουν, κατά την αντίληψή μας, από εδώ και πέρα.
Είναι πλέον πασίδηλο το γεγονός ότι οι ανέξοδες κραυγές και οι εύκολοι «αγώνες» μέσα από τα πληκτρολόγια και από τους καναπέδες, που όπως αποδείχτηκε ήσαν εντελώς αναποτελεσματικοί, ανήκουν στο παρελθόν και σε εκείνους που τους αξιοποίησαν για αυτοπροβολή και δημοσιότητα. Απαιτείται πια τρέξιμο, συμμετοχή, αγωνιστική παρουσία, οργάνωση και συντεταγμένες δράσεις και όχι καπετανάτα και πρωτοβουλίες από κάποιους θερμοκέφαλους που νομίζουν, καλοπροαίρετα ή όχι, ότι με αποφάσεις της στιγμής και «γιουρούσια» θα προκύψει κάτι ουσιαστικό. Προτάσεις για ψηφοφορίες στο fb, συλλογής υπογραφών για δημοψήφισμα, για τηλεφωνήματα στην Προεδρία της Δημοκρατίας παραπονούμενοι (!) για το ξεπούλημα της Μακεδονίας, για διαλέξεις και αναλύσεις, για πρόχειρα οργανωμένες μαζώξεις και παρόμοιες ελαφρότητες, θα θεωρούνται ως προσπάθειες αποπροσανατολισμού των πολιτών και φτηνές δικαιολογίες λιποταξίας από τον αγώνα, που από εδώ και πέρα θα πρέπει να είναι οργανωμένος και θα πρέπει να έχει μια και μοναδική κατεύθυνση: ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ και συστράτευση.
Και τούτο διότι μόνον μέσω της πολιτικής στις συγκεκριμένες συνθήκες μπορούν να παραχθούν ουσιαστικά αποτελέσματα. Ένας λόγος παραπάνω όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια Κυβέρνηση ατόμων με σταλινικές καταβολές και νοοτροπίες, που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την λαϊκή βούληση. Το διαπιστώσαμε ξεκάθαρα το προηγούμενο διάστημα πόσο επηρεάστηκαν από τις εκατοντάδες χιλιάδες του λαού που συμμετείχε στα συλλαλητήρια, από τις συνεχείς δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι το 70-80% των Ελλήνων ήσαν εναντίον της παράδοσης του ονόματος στα Σκόπια. Όχι μόνον δεν «ίδρωσε το αυτί τους», αλλά προχώρησαν στην κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να επιμείνουμε λίγο παραπάνω στο θέμα αυτό και να περιγράψουμε μια γενικότερη νοοτροπία που πιστεύω ότι καλλιεργήθηκε σκόπιμα, την αποφυγή συμμετοχής στην πολιτική. Όλοι έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια από γνωστούς και φίλους εκφράσεις του τύπου «σιγά μη μπλέξω με τους απατεώνες και τα λαμόγια». Τα αποτελέσματα τα ζήσαμε στο πετσί μας. Από την στιγμή που σοβαροί, αξιόλογοι και σωστοί πολίτες απέφευγαν να ασχοληθούν με τα κοινά, καταλήξαμε στους Τσίπρες, τους Φίληδες, τους Κοτζιάδες, τους Λαφαζάνηδες, τους Βούτσηδες, τους Καρανίκες και την κυρα-Τασία, άτομα με ιδεοληψίες, απύθμενα συμπλέγματα, περιθωριακούς, που μισούν την Ελλάδα, που βολεύτηκαν σε υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες και οι οποίοι θα κάνουν τα πάντα για να μη τις χάσουν. Όλος αυτός ο συρφετός μια γλώσσα καταλαβαίνει: Την γλώσσα των αριθμών στις ψηφοφορίες της Βουλής. Τίποτε άλλο.
Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: Πολιτικοποίηση δεν σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε άμεσα υποψηφιότητα με ένα κόμμα. Σημαίνει ότι οφείλουμε να ενταχθούμε σε κάποιον πολιτικό φορέα, αφού πρώτα συγκεντρώσουμε πληροφορίες γι’ αυτόν και κυρίως αφού εξετάσουμε τα πρόσωπα που συμμετέχουν, διότι στην «πιάτσα» κυκλοφορούν πολλά «χρώματα και αρώματα» και είναι βέβαιο ότι πολιτικούς απατεώνες, αρχηγίσκους και διάφορους «βαρεμένους» θα συναντήσουμε πολλούς. Χρειάζεται προσοχή, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία. Προσωπικά θεωρώ ότι εκείνο που πρέπει πρωταρχικά να αποφύγουμε είναι τους επαγγελματίες πολιτικούς. Αυτοί οδήγησαν την χώρα εδώ που φτάσαμε. Θα την ήταν εντελώς παράλογο να πιστέψουμε ότι αυτοί θα μπορέσουν να μας «σώσουν».
Κλείνω με μια επισήμανση. Οι παλιές βολικές εποχές που κατηγορούσαμε τα κόμματα και τους πολιτικούς, αλλά τρέχαμε με την πρώτη ευκαιρία σ’ αυτούς για ρουσφέτια, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Για τους συνειδητούς πατριώτες αυτά έχουν λήξει.
Η συρρικνωμένη παραγωγική βάση, η παραπαίουσα οικονομία, ο εφιάλτης του δημογραφικού, ο κατακλυσμός της λαθρομετανάστευσης, η διαλυμένη κοινωνική συνοχή και η νοοτροπία «ο καθένας για τον εαυτό του και ο Θεός για όλους» είναι καταστάσεις που γιγαντώνονται διαρκώς και απειλούν να μας εξαφανίσουν ως έθνος. Η Ιστορία είναι γεμάτη από εξαφανισμένους λαούς και έθνη. Δεν θα είμαστε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι, εάν δεν αλλάξουν ριζικά, σχεδόν τα πάντα, στην χώρα μας. Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει με τα παλιά κόμματα. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη στην Βουλή που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές να υπάρξουν γνήσιες πατριωτικές δυνάμεις, που σύντομα πρέπει να αναδειχθούν σε πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία.
Ο χρόνος που διαθέτουμε λιγοστεύει απελπιστικά. Ας κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στις γενιές που έρχονται, ώστε να ζήσουν σε μια Ελλάδα αναγεννημένη.
«Οι καιροί ου μενετοί» είχε γράψει πριν από αιώνες ο σπουδαίος Θουκυδίδης. Ας τον ακούσουμε…
ΔΕΕ
05 Απριλίου 2019
