του Θωμά Γεώργα, Βιολόγου-Εκπαιδευτικού*
Αίφνης, διαβάζοντας για την παρουσίαση βιβλίου εμφυλιοπολεμικού μίσους με συνδιοργανωτή το Δήμο Λαμιέων, μεταφέρθηκα πίσω στη δεκαετία του εβδομήντα, όταν οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας θεσμοθέτησαν την ενοχή τους για τη νίκη στον Εμφύλιο και άφησαν την ιστορική αφήγηση της τραγωδίας στα χέρια των ηττημένων. Τα βιβλιοπωλεία γέμισαν με απομνημονεύματα ανταρτών και ο Βελουχιώτης κατέλαβε μια θέση στην πινακοθήκη των ηρώων του έθνους. Η όποια κρίση για την πολιτεία των κομμουνιστών και τα εγκλήματά τους, χαρακτηριζόταν ως «αντικομμουνιστική». Μια κατηγορία που ισοδυναμούσε με “ατιμία’’.
Αυτό ήταν το αποτέλεσμα λανθασμένων εκτιμήσεων της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης που θεώρησε ότι η καταλλαγή θα ολοκληρωνόταν με την αποσιώπηση του εμφυλίου άγους. Ἐκτοτε, η Δεξιά και το Κέντρο έπαψαν να μιλούν για τον Εμφύλιο, όμως η Αριστερά ήταν λαλίστατη και παραγωγικότατη. Διεκδικούσε στην εκπαίδευση, στη διανόηση, αλλά και στη συλλογική συνείδηση τον χώρο που είχε χάσει μετά τη στρατιωτική και πολιτική της ήττα. Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις ήθελαν να ξεχάσουν τον διχασμό. Η Αριστερά όμως τον θυμόταν και μας τον θύμιζε.
Δεν αμφιβάλλω ότι η αφήγηση του βιβλίου είναι απ’ αυτές που οι μεταγενέστερες γενιές ούτε στο όνειρό τους δεν έζησαν. Ύστερα από κάποια χρόνια όλα γλυκαίνουν εξάλλου. Όμως αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από το να συνδιοργανώνει ο Δήμος μιας ιδιαίτερα πολυπαθούς περιοχής εκδήλωση που να θυμίζει στους δημότες τον διχασμό σήμερα. Πέρα από τις εκατέρωθεν προσωπικές τραγωδίες, ο εμφύλιος σπαραγμός κινδύνευσε να φυλακίσει την Ελλάδα πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα και το μετά θάνατον πνεύμα του, που εξακολουθεί να κυκλοφορεί ανάμεσά μας, κρατάει ακόμη την απόστασή μας από την Ευρώπη.
Η σημερινή Αριστερά κέρδισε την εξουσία ράβοντας τα ρετάλια του διχασμού και τρώγοντας από τα αποφάγια της πνευματικής και ιδεολογικής ηγεμονίας του κομμουνιστικού ιδεολογήματος. Η αδυναμία της χώρας να αντιμετωπίσει την κατάρρευση λόγω της κρίσης είναι προϊόν αυτής της ηγεμονίας. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε στο Δήμο Λαμιέων σήμερα είναι να αποτελούμε μέρος αυτού του ακραίου, ιδεοληπτικού, παρηκμασμένου κατεστημένου.
Ας κοιτάξουμε επιτέλους μπροστά, εστιάζοντας στο τι μας ενώνει, τι μας εμπνέει σε συνέργειες και συνεργασίες, γιατί κανείς μας δεν περισσεύει εδώ που φτάσαμε. Αν το παιχνίδι δεν κερδηθεί στα μυαλά μας πρώτα, δεν πρόκειται να κερδηθεί ποτέ.
* Ο Θωμάς Γεώργας είναι πτυχιούχος Βιολογίας Πανεπιστημίου Πατρών, με μάστερ Μικροβιολογίας. Διδάκτωρ Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου ως υπότροφος Υπουργείου Παιδείας. Υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός στις Ειδικές Δυνάμεις. Ενεργός πολίτης, με ενδιαφέρον και δράσεις σε θέματα κοινωνικά, πολιτισμικά, και περιβάλλοντος. Με συμμετοχή στις διοικήσεις συλλόγων Εκπαιδευτικών και των Πολυτέκνων Φθιώτιδας. Έγγαμος, πατέρας τεσσάρων παιδιών.
