Ολόφρεσκες ψήφοι από το Τζιμπουτί

γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος

Ο Τσίπρας μανατζάρει την Ελλάδα σαν προπονητής Δ΄ διαλογής που γεμίζει την εντεκάδα με πωλητές λαθραίων σιντί.

Λιγοστεύουμε, αλλά ο Τσίπρας βρήκε τη λύση. Απεφάνθη ότι θα αβγατίσει ο λαός, αν καταντήσει… πληθυσμός! Φυσικά, το σφόλι το σέρβιρε με το γάντι, αλλά το σέρβιρε: «Η ανατροπή της τάσης μείωσης των γεννήσεων δεν μπορεί να συμβεί μέσα από πολιτικές λιτότητας και διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής, ούτε χωρίς ολοκληρωμένη πολιτική ένταξης, ενσωμάτωσης των μεταναστών».

Δηλαδή, δεν θέλουμε Έλληνες αλλά ένα μπούγιο, μια κοινωνία κουρελού (κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης). Ανοίξτε τις πύλες (όπως ήδη έχει γίνει, άλλωστε) και βάλτε μέσα όποιον περνάει απέξω.

Το πόσο «ενσωματώσιμοι» είναι οι ισλαμιστές το έχουμε διαπιστώσει και στα 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας και το είδε κι ο πλανήτης με τους «ενσωματωμένους» τζιχαντιστές, τους απογόνους μεταναστών 3ης και 4ης γενιάς, που εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους στη χώρα υποδοχής των προγόνων τους θερίζοντας με πολυβόλα θαμώνες καφετεριών και πατώντας διαβάτες με τις ρόδες των τρελών φορτηγών που οδηγούν. Η «ενσωμάτωση» που έχουν κατά νου οι απανταχού φίλοι ή υπάλληλοι του Τζορτζ Σόρος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μετατροπή των δυτικών κρατών -και της Ελλάδας, φυσικά- σε χαλιφάτα.

Επίσης, δήλωσε ο πρωθυπουργός: «Είναι σαφές ότι οι κήρυκες του ρατσισμού και της ξενοφοβίας οδηγούν τη χώρα -διά του αποτελέσματος- σε πληθυσμιακή συρρίκνωση». Σε αυτό το μουμιοποιημένο κλισέ που ξαμόλησε ο πρωθυπουργός μπορεί ν’ ανταπαντήσει κάποιος ότι είναι σαφές πως το μοντέλο του εγωιστικού βίου που προβάλλουν η ροζουλί, δικαιωματιστική Αριστερά και ο νεοφιλελεδισμούλης, καθώς και ο φορομπηχτισμός και η ύφεση οδηγούν τη χώρα -διά του αποτελέσματος- σε πληθυσμιακή συρρίκνωση.

Στην Ελλάδα επιδοτούνται γενναία οι δολοφονίες εμβρύων (εκτρώσεις τις λένε) και μπορείς να κάνεις όσες σου καπνίσουν, αλλά οι εξωσωματικές γονιμοποιήσεις δεν αρέσουν και τόσο στο κράτος και διαθέτει κονδύλια με το σταγονόμετρο. Επίσης, πάνω απ’ όλα, προβάλλονται ως πρότυπο ο φιλοτομαρισμός και η «ελευθερία» του ατόμου να κραιπαλιάζει και να καταθλίβεται μόνο του από το λίκνο μέχρι τον τάφο.

Ψιλό το γαζί του δουλέματος, χοντρά τα ψέματα…