της Elena Namini
Πολλά σημερινά παιδιά κάποια δέντρα δεν θα τα γνωρίσουν ποτέ. Τι κι αν ζουν στην χώρα μας από τα Ομηρικά χρόνια, τι κι αν μεγάλωσαν πολλές γενιές με τους γλυκύτατους καρπούς τους! Οι μέλισσες είναι εκείνες που διατηρούν αμείωτη την λατρεία για τα άνθη τους και δίνουν ραντεβού λες, σχεδόν συνωστίζονται, σ’ αυτά τα ξεχασμένα δέντρα της Ελληνικής υπαίθρου. Σαν αυτό της φωτογραφίας. Την Πύρο την Αμυγδαλόφυλλη, την αγαπημένη Γκορτσιά των παιδικών μας χρόνων.
Από τώρα έως και τον ερχόμενο μήνα, ανάλογα με το υψόμετρο, την βλέπουμε φορτωμένη με μικρά κατάλευκα μπουκετάκια. Σε ξέφωτα, σε ρεματιές, σε ήρεμες πλαγιές ή ακόμη και σε πετρώδεις άγονους λοφίσκους. Τόσο ανθεκτική, τόσο καθαρή, τόσο νοικοκυρεμένη! Χωρίς πότισμα, χωρίς κλάδεμα, χωρίς καμία φροντίδα.
Αν και ανθίζει ενωρίς την Άνοιξη, δεν βιάζεται καθόλου. Ωριμάζει τους μικρούς καρπούς της, τα Γκόρτσα, αργά το Φθινόπωρο, δώρα πολύτιμα για τα πουλιά και τα ζώα της υπαίθρου. Σε όλους θα άρεσαν τα Γκόρτσα! Κρίμα που η εποχή μας τα σνομπάρει…
Παλιότερα, όταν έπαιρναν εκείνο το χρυσοκάστανο χρώμα, οι άνθρωποι τα μάζευαν σε σακιά και τα άπλωναν να στεγνώσουν στον ήλιο, να λιαστούν ή τα έβραζαν σε μεγάλα καζάνια φτιάχνοντας γλυκύτατο, παχύρευστο πετιμέζι. Και τι δεν έκαναν με αυτό το πετιμέζι! Από γλυκά, μέχρι πίτες και λουκούμια. Σπουδαίες λιχουδιές της εποχής, γεμάτες θρεπτικά συστατικά. Και τα αγριόδεντρα χαίρονταν το ανθρώπινο άγγιγμα!
Θυμηθείτε την Γκορτσιά. Θαυμάστε την, αναδύει υπέροχο, άγριο άρωμα τώρα την Άνοιξη. Αναζητείστε και τα Γκορτσάκια της το Φθινόπωρο. Μικρά, άγρια, πεντανόστιμα αχλαδάκια, με την φροντίδα της φύσης μόνο. Χαρίστε μια όμορφη ανάμνηση στα παιδιά σας. Η επαφή με την φύση μόνο ωφέλεια και γνώση θα τους προσφέρει.
ΠΗΓΗ: Προσωπική σελίδα της Elena Namini στο Facebook
